หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 781

“การอัญเชิญดวงเทพครั้งต่อไปคือเมื่อใดหรือ” ลู่เจาเจาถามด้วยความสงสัย

“เดือนหน้า นี่เป็นโอกาสสุดท้ายของตระกูลหมิงแล้ว” ในใจของหมิงหลางหนักอึ้ง

“เสียงอะไรน่ะ” เซี่ยอวี้โจวเงี่ยหูเล็กๆ ของเขาแล้วถาม

หมิงหลางตั้งใจฟังอยู่ครู่หนึ่ง แล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า “อ้อ นั่นคือไก่ฟ้าที่ตระกูลหมิงเลี้ยงไว้”

“เสียงใสไพเราะ เพราะไก่ฟ้าวิญญาณกินข้าวและน้ำวิญญาณ เนื้อนุ่มละมุน อร่อยมาก ว่ากันว่าเป็นอาหารเลิศรสที่หาได้ยากในโลก”

“ขนบนตัวของมันแวววาวมากจนเคยถูกชาวบ้านเข้าใจผิดว่าเป็นหงส์”

หมิงหลางนำพวกเขาไปที่สวนนก

“พี่ใหญ่!” เด็กหนุ่มตัวน้อยวิ่งพรวดออกมาเมื่อได้ยินเสียงของหมิงหลาง

“นี่หมิงจู๋ น้องชายแท้ๆ ของข้า อายุมากกว่าพวกท่านนิดหน่อย” หมิงหลางแนะนำ

“นี่คือองค์หญิงเจาหยางและคุณชายอวี้โจว”

เด็กหนุ่มอายุประมาณสิบเอ็ดหรือสิบสองปีทักทายน้องชายและน้องสาวทั้งสองด้วยรอยยิ้ม

หมิงหลางหัวเราะ “น่าเสียดายที่วันนี้ไก่ฟ้าถูกปล่อยออกจากกรงไปแล้ว ไม่อย่างนั้นคงจะจับมาสักสองตัวให้แขกตัวน้อยของเราได้ลองชิม…”

“ไก่ฟ้าจับได้ยากมาก ยิ่งปล่อยออกจากกรงไปแล้ว…” ยังพูดไม่ทันจะจบ ลู่เจาเจาและเซี่ยอวี้โจวก็พุ่งเข้าไปในสวนนกแล้ว

หมิงหลาง “???”

เดี๋ยวสิ ข้าแค่พูดไปตามมารยาทเอง!

ยังไม่ทันขาดคำ…

เซี่ยอวี้โจวก็อุ้มไก่ฟ้าไว้ในอ้อมแขนข้างละตัว

ลู่เจาเจาก็เช่นกัน

พวกเขามองไปที่พี่น้องตระกูลหมิงด้วยความประหลาดใจ “ไม่เห็นจะจับยากตรงไหนเลย ขอบคุณพี่หมิงหลางสำหรับการต้อนรับนะ”

“จะให้เจาเจาช่วยพวกท่านจับเพิ่มอีกสักตัวสองตัวไหม” ลู่เจาเจาเงยหน้าขึ้นมองพี่น้องตระกูลหมิงด้วยสายตาบริสุทธิ์ไร้เดียงสา

สองพี่น้องอ้าปากค้าง พูดอะไรไม่ออก

หมิงหลางส่ายศีรษะ “ข้ายังไม่เคยเห็นศิลาวิญญาณชั้นเลิศเลยตั้งแต่เกิด คงต้องทำใจแล้ว”

ลู่เจาเจาเอียงศีรษะมองเขา “ของขวัญที่ข้าให้พวกท่าน เปิดดูแล้วหรือยัง”

“ถ้ามีเวลา ก็ลองเปิดดูนะ”

หมิงหมิงรู้สึกสงสัย

พูดถึงศิลาวิญญาณ ทำไมลากไปเกี่ยวข้องกับหินของนางได้ล่ะ

“ยังไม่ได้เปิดดูเลย ไว้เสร็จธุระแล้วข้าจะลองเปิดดู ข้าสัญญาว่าจะตั้งใจดูเลย” หมิงหลางสัญญาอย่างจริงจัง เด็กน้อยไม่เข้าใจถึงราคาค่างวดของของขวัญหรอก แต่ความตั้งใจนั้นประเมินค่าไม่ได้

นึกถึงที่นางลำบากลำบนขนกล่องของขวัญมากมายเป็นสิบกล่องมาจากแดนไกล สุดท้ายกลับมีผู้รับแค่สามกล่องเท่านั้น

หมิงหลางก็อดจะรู้สึกสงสารไม่ได้

ท่านพ่อหนึ่งกล่อง ตระกูลเย่ว์หนึ่งกล่อง อีกกล่องเป็นเขาที่ขอมาเพราะกลัวนางจะเสียใจ

ลู่เจาเจายิ้มหวาน “อย่าลืมนะ อย่าลืมเปิดดูเชียวนะ”