หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 782

“อื้อ ลองเอาไปให้บรรพชนของพวกท่านดู เผื่อบรรพชนจะชอบ” เด็กน้อยยังไม่ลืมที่จะแนะนำ…

หมิงหลางพยักหน้าตอบรับอย่างไม่จริงจัง “ได้ๆๆ”

อย่าดีกว่า ขืนเอาก้อนหินไปให้บรรพชน โดนท่านพ่อตีตายแน่ๆ

ประมาณครึ่งชั่วยามต่อมา

หมิงหลางจึงพาทุกคนกลับไปที่ห้องอาหาร

แน่นอนว่า ก่อนที่พวกเขาจะเข้าประตู กลิ่นหอมก็โชยมาแตะจมูก

“ว้าว หอมจังเลย... ” เซี่ยอวี้โจวน้ำลายไหล หากรู้แบบนี้ น่าจะจับไก่ฟ้ามาเพิ่มอีกสักหน่อย

แต่หมิงหลางกำลังรู้สึกเสียดาย

“ทำไมท่านพ่อท่านแม่ยังไม่มาทานข้าวอีก” หมิงหลางส่งคนไปเชิญบิดามารดามาแต่เนิ่นๆ แล้ว แต่ตอนนี้ ในห้องอาหารกลับว่างเปล่าไร้ผู้คน

ทันใดนั้น สมาชิกตระกูลคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาด้วยความตื่นตระหนก

“พี่ใหญ่ รีบมาเร็ว! บรรพชนกำลังจะสลายตัวแล้ว!”

เพียงประโยคเดียว สีหน้าของพี่น้องตระกูลหมิงก็เปลี่ยนไป

“เกิดอะไรขึ้น”

สมาชิกตระกูลคนนั้นแทบจะร้องไห้ ดวงตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา พวกเขารีบเดินออกนอกประตูอย่างรวดเร็ว

“บรรพชนของเราไม่เหมือนใคร ร่างนี้ไม่ใช่ร่างที่แท้จริง”

“ต้องใช้ศิลาวิญญาณหล่อเลี้ยงร่างกายถึงจะคงรูปร่างไว้ได้”

“ศิลาวิญญาณของตระกูลเราใช้หมดไปตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว หลายปีที่ผ่านมานี้...” สมาชิกตระกูลคนนั้นเอาแต่ยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่ไหลนองหน้าไม่หยุด

“พวกเราใช้โลหิตวิญญาณคอยยันเอาไว้…”

“คราวก่อนที่ผู้อาวุโสรองนำพาลูกศิษย์ก่อกบฏหนีออกจากตระกูลไป ก็เพื่อบีบบังคับให้บรรพชนสลายตัว แล้วจะได้กลืนกินตระกูลหมิง!”

“โชคดีที่เทพเจ้าประทานพลังให้”

“แต่ก็เพียงพอที่จะยืดเวลาออกไปได้อีกแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น”

“ของที่เลี้ยงด้วยพลังวิญญาณ ช่างอร่อยจริงๆ” คราบมันเปรอะเปื้อนเต็มปากเซี่ยอวี้โจว หลังจากเช็ดปากแล้ว ยังอดไม่ได้ที่จะชื่นชม

มีหลายสิ่งอย่างในแคว้นใต้ที่ลู่เจาเจาไม่ชอบ แต่ในตอนนี้ นางเห็นด้วยอย่างสุดซึ้ง

พ่อครัวตระกูลหมิงฝีมือดีเยี่ยม ไก่ฟ้าสี่ตัวถูกปรุงเป็นอาหารหลากหลายรสชาติ

ลู่เจาเจาและเซี่ยอวี้โจวกินอิ่มจนพุงกาง แต่ก็ไม่สามารถกินไก่ฟ้าทั้งสี่ตัวจนหมดได้

“ไปกันเถอะ เดินย่อยอาหารหน่อย” ลู่เจาเจาเอามือลูบท้องป่อง ก่อนจะพาเซี่ยอวี้โจวไปยังเขตต้องห้าม

“พี่สาว พวกท่านไม่ต้องตามมานะ พวกเราแค่ไปเดินเล่นในสวนเอง” ลู่เจาเจาส่งยิ้มหวานไล่สาวใช้ไป

หากนางต้องการ ไม่มีสาวใช้คนไหนคอยจับตาดูนางได้ตลอดหรอก

นางพาเซี่ยอวี้โจวเข้าไปยังเขตต้องห้ามได้โดยไม่มีอุปสรรคใดๆ

ลึกสุดของเขตแดนต้องห้าม ป่าไผ่ปกคลุมแสงจันทร์ มองไม่เห็นแสงสว่างแม้แต่น้อย

ลู่เจาเจาหยิบไข่มุกราตรีออกมาจากอกเสื้อสองอัน นางหนึ่งอัน เซี่ยอวี้โจวหนึ่งอัน ส่องสว่างนำทางได้พอดี