หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 788

“แคว้นใต้สามารถอัญเชิญเทพเจ้าได้ แต่เป่ยเจาทำไม่ได้” เซี่ยอวี้โจวเดาอย่างจริงจัง

ลู่เจาเจาส่ายศีรษะ “เป่ยเจาชอบดูเรื่องคึกคัก แต่แคว้นใต้ไม่ชอบ ดูสิ ในวันที่มีชีวิตชีวาแบบนี้ กลับไม่มีชาวบ้านสักคนเดียว...”

เซี่ยอวี้โจวคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้าอย่างจริงจัง

“เขาอัญเชิญเทพแห่งความตายมา” หมิงเสียนหายใจหอบ

ภายใต้ม่านหมอกสีดำ วิญญาณเร่ร่อนนับไม่ถ้วนถูกปกคลุมอยู่

สมาชิกตระกูลหมิงต่างก็หน้าถอดสี ศิษย์บางคนได้ท่องคาถาไล่ผีเพื่อพยายามขับไล่วิญญาณที่เร่ร่อนออกไป

“ท่านผู้นำตระกูล หมอกดำกำลังกัดเซาะพวกเรา...” สมาชิกตระกูลคนหนึ่งตะโกนขึ้นด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อสัมผัสถูกหมอกดำ พวกเขาก็รู้สึกได้ว่าวิญญาณของพวกเขากำลังถูกกัดกิน

เด็กหนุ่มล้มลงกับพื้น ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

ภายในพริบตา กว่าครึ่งหนึ่งของพวกเขาก็ล้มลง

เมื่อหมอกดำเข้าใกล้ ลู่เจาเจาถลึงตาใส่ หมอกดำก็หลบหลีกไปจากโต๊ะบูชา

หมิงเสียนรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ “หมิงถิง เจ้าคิดจะฆ่าพวกเราให้ตายอย่างนั้นหรือ พวกเขาเป็นสมาชิกในตระกูลนะ!!”

“หมิงเฉิง!! พวกเราเป็นพี่น้องแม่เดียวกัน ทำไมถึงทำแบบนี้!” หมิงเสียนเฝ้ามองสมาชิกในตระกูลล้มลงทีละคน

ดวงตาของเขาแทบถูกความสิ้นหวังและความรู้สึกผิดกลืนกิน

หมิงหลางคุกเข่าลงหน้าโต๊ะบูชา สองมือประสานกัน เหงื่อเย็นไหลอาบลงมาที่หน้าผาก

“ข้าคือหมิงหลาง ศิษย์รุ่นที่สิบสี่ของตระกูลหมิง ข้าขออัญเชิญเทพเสียนหมิงมายังแคว้นใต้ด้วย...”

“ข้าคือหมิงหลาง ศิษย์รุ่นที่สิบสี่ของตระกูลหมิง ข้าขออัญเชิญเทพเสียนหมิงมายังแคว้นใต้ด้วย...” เสียงของหมิงหลางสั่น สมาชิกในตระกูลจำนวนนับไม่ถ้วนทยอยล้มลงต่อหน้าต่อตาเขาและร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

บนโต๊ะบูชา เต็มไปด้วยเครื่องบูชา

เขาอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า จุดธูป และอดอาหารมาสามวันแล้ว แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ

จะทำอย่างไร จะทำอย่างไรดี

วันนี้ตระกูลหมิงจะสูญสิ้นหรือไม่

ลู่เจาเจายื่นมืออวบอ้วนเล็กๆ ออกมาจากใต้โต๊ะบูชา “เอาน่องไก่ให้ข้าสักอัน เร็วเข้า ขอน่องไก่ให้ข้าสักอัน...”

หมิงหลางชะงักงัน น้ำตาก็ยังไหลอาบแก้มอยู่

ลู่เจาเจาออกไปแล้วไม่ใช่หรือ ทำไมถึงโผล่มาจากใต้โต๊ะบูชาล่ะ

เขาฉีกน่องไก่จากโต๊ะบูชาอย่างงุนงง ส่งให้นาง

“ขอพรจากข้า!” ลู่เจาเจากัดน่องไก่คำโต เย็นชืดแล้ว ไม่ค่อยอร่อยเลย

หมิงหลางยิ้มอย่างขมขื่น น้ำตาไหลรินออกมาเป็นสาย ถ้าหากขอพรได้จริงก็คงดี

“เทพเจ้าเสียนถึง จงปรากฏตัวเถิด...” คงจะดีไม่น้อย

ลู่เจาเจาเลิกคิ้วขึ้น ได้ยินคำขอพรจากเจ้าแล้ว

เจ้าตัวน้อยลดคิ้วลง สีหน้าเคร่งเครียด

“ในนามของข้า ขอสั่งให้เสียนถิงรีบลงมายังโลกมนุษย์โดยเร็วที่สุด!” เด็กหญิงหลุบตาลงกดเสียงต่ำ น้ำเสียงยังไม่หย่านมของนางดังเจื้อยแจ้วขึ้น