หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 794

ใครจะคิดเล่าว่า เมื่อตะวันโผล่พ้นดินอีกครั้งจะหมายถึงการเริ่มต้นใหม่

ตระกูลใหญ่ต่างๆ ต่างก็พยายามสืบเสาะ แต่สมาชิกตระกูลหมิงทุกคนปิดปากสนิท ไม่ยอมเปิดเผยข้อมูลใดๆ

เมื่อคืนนี้ ตระกูลใหญ่ต่างๆ ต่างมาล้อมรอบตระกูลหมิง

ตระกูลหมิงเป็นพวกเจ้าคิดเจ้าแค้นอยู่นะ

จะต้องให้บรรพบุรุษน้อยจัดการพวกเขาสักครั้ง

“ท่านลุงหมิงล่ะ”

หมิงหลางยกยิ้มที่มุมปาก “ท่านพ่อเข้าวังไปแล้ว คงจะไปมองหาอนาคตให้กับบรรพบุรุษน้อยของพวกเรา”

ยามนี้ ในวังหลวง

“ใครมีเรื่องอะไรจะกราบทูลอีกไหม หากไม่มี ก็เลิกประชุมได้” ขันทีตะโกนขึ้น

หมิงเสียนรีบคุกเข่าลงหน้าพระที่นั่ง “ฝ่าบาท กระหม่อมมีเรื่องจะกราบทูล”

ในดวงตาของฮ่องเต้เฒ่าเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น เมื่อคืนนี้ ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตระกูลหมิง

ตาเฒ่าคนนี้ ปากแข็งยิ่งนัก

แล้วยังทำตัวแปลกๆ อีก

ก่อนพระอาทิตย์ขึ้น เขาก็วิ่งไปทั่วทั้งเมืองเก็บขนมและอาหารต่างๆ ราวกับเป็นคนเสียสติ

“ฝ่าบาท เมื่อวานนี้ องค์หญิงเจาหยางแวะมาหากระหม่อม นางแสดงเหตุผลต่อกระหม่อม และเสนอเรื่องฮองเฮาตำหนักประจิม กระหม่อมมีความคิดเห็น”

ฮ่องเต้เฒ่าผุดนั่งตัวตรงขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าของหนานเฟิ่งอวี่ผู้สำเร็จราชการแทนเต็มไปด้วยความดูแคลน

ฮ่องเต้เฒ่าอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว ตระกูลหมิงจะยอมให้แต่งตั้งฮองเฮาตำหนักประจิมได้อย่างไร

สวี่สืออวิ๋นไร้ผู้สนับสนุนในแคว้นใต้ ไร้รากฐาน ตระกูลหมิงไม่มีทางยอมเป็นแน่!

“เจาหยางเพิ่งจะสามขวบครึ่ง แต่กลับถูกแม่ของนางเลี้ยงดูจนเอาแต่ใจ สร้างความวุ่นวายให้ท่านแล้ว” ฮ่องเต้เฒ่าโบกมือ รู้สึกว่าลู่เจาเจาช่างดื้อรั้นนัก

“เด็กน้อยยังไม่รู้ประสีประสา บางที อาจมีคนชั่วคอยชี้นำอยู่ก็ได้” หนานเฟิ่งอวี่พูดอย่างมีนัย

“พ่ะย่ะค่ะ” หมิงเสียนลุกขึ้นยืนนิ่งอย่างสงบ

หลังเลิกประชุม

“ใต้เท้าหหมิง เมื่อวานนี้พวกท่านเรียกเทพเสียนถิงมาปรากฏตัวได้จริงๆ หรือ”

“ใต้เท้าหมิง ท่านมีเคล็ดลับอะไร รบกวนแบ่งปันให้ข้าบ้างสิ ตระกูลโหลวของข้ายินดีทุ่มเทชีวิตให้ท่าน ไม่เสียดายเลย” ใต้เท้าโหลวเดินตามหมิงเสียนมาติดๆ พวกเขานับถือซิงหุย เทพเจ้าแห่งสงคราม แต่ซิงหุยก็ไม่ได้ตอบรับการอัญเชิญของพวกเขานานแล้ว

ตระกูลโหลวค่อยๆ ถูกกีดกันออกจากตระกูลใหญ่ๆ ไปทีละน้อยๆ

ถ้าไม่ใช่เพราะพวกเขาแข็งแกร่ง คงถูกปลดออกจากตำแหน่งผู้รับใช้เทพเจ้าไปนานแล้ว

หมิงเสียนชำเลืองมองใต้เท้าโหลว ตระกูลโหลวศรัทธาในเทพเจ้าแห่งสงคราม มีกำลังในมือ แต่ก็ไม่เคยร่วมมือกับตระกูลซู

“อีกสองวัน องค์หญิงเจาหยางอาจจะไปหาท่านที่จวน ท่านต้องรับรองนางให้ดี…” หมิงเสียนย้ำออกมาช้าๆ ทีละคำ เขารู้สึกใจอ่อนกับเพื่อนเก่าคนนี้

ใต้เท้าโหลวงุนงง

ข้าพูดเรื่องอัญเชิญเทพ ไฉนท่านถึงกลับพูดถึงเด็กสามขวบครึ่งได้เล่า