หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 8

สรุปบท ตอนที่ 8: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์

สรุปตอน ตอนที่ 8 – จากเรื่อง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ โดย Jaroen

ตอน ตอนที่ 8 ของนิยายโรแมนติกโบราณเรื่องดัง หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ โดยนักเขียน Jaroen เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง

“ท่านเตรียมชื่อไว้ให้ลูกแล้วหรือยัง” สวี่ซื่อเอ่ยถามพลางจ้องมองเขา

ลู่หย่วนเจ๋อนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

ในขณะที่เขายังอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั้น เด็กรับใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลังก็โพล่งออกมา “นายท่านตื่นเต้นจะตาย ฮูหยินยังจะไม่ทันคลอดเลย นายท่านหมกตัวคิดชื่อให้คุณหนูอยู่ในห้องหนังสือทั้งคืน”

“นายท่านถึงขนาดพลิกดูบทกวีในคัมภีร์ซือจิงเลยนะ”

“ปากมากจริง!” ลู่หย่วนเจ๋อสีหน้าตึงเครียด พลางแผดเสียงตำหนิ

เมื่อเด็กรับใช้เงยหน้าขึ้น ก็เห็นสีหน้าที่มืดหม่นราวกับพายุกำลังจะมาเยือนของนายท่าน เด็กหนุ่มบ่นอุบอิบอยู่ในใจ ก็ข้าเห็นนายท่านคิดหาชื่ออยู่ตั้งสามวันเชียว

ลู่หย่วนเจ๋อเกรงว่าสวี่ซื่อจะตกใจกลัว จึงรีบพูดขึ้นพลางส่ายศีรษะ “ตอนแรกข้าตั้งใจจะทำให้เจ้าตื่นเต้น แต่ดันถูกเจ้าทึ่มนี่เปิดโปงเสียก่อน”

“นางเป็นลูกสาวที่ตระกูลลู่ของพวกเราตั้งตารอคอยเชียวนะ นางเกิดในยามเช้า เช่นนั้นก็ให้ชื่อว่าลู่เจาเจาก็แล้วกัน เจาที่แปลว่ารุ่งอรุณยังไงล่ะ ยังเป็นตัวแทนของความหวังอีกด้วย”

สวี่ซื่อก้มศีรษะลงเล็กน้อย น้ำตาเอ่อคลอเบ้า

เมื่อได้ยินชื่อนี้ นางกำผ้าห่มบนเตียงไว้แน่นจนนิ้วมือซีดขาว

หัวใจของนางเหมือนถูกกดทับจนหายใจไม่ออก

นางเคยไปที่ห้องหนังสือของลู่หย่วนเจ๋อ

ภายในห้อง มีกระดาษสีขาวกองซ้อนกันเป็นปึก บนนั้นล้วนแล้วแต่อัดแน่นไปด้วยชื่อ

ลู่จิ่งเหยา จิ่งคือทิวทัศน์ยอดภูผาอันงดงามดุจสรวงสวรรค์ ส่วนเหยาคือมวลหมู่บุษบาที่กำลังผลิแย้มบานสะพรั่ง แค่ได้ยินก็สัมผัสได้ถึงรูปโฉมที่งดงาม ปัญญาที่เฉียบคม และเสน่หาอันเป็นที่รักใคร่ของผู้คน

ลู่จือยวน จือหมายถึงผู้ที่พรั่งพร้อมไปด้วยปัญญาและมารยาท ยวนนั้นหมายถึงความสดใสมีชีวิตชีวาและความร่าเริง

แต่ละชื่อบรรจงคัดสรรมาเป็นอย่างดี ทั้งยังเปี่ยมล้นความหวังและพรอันประเสริฐ

ส่วนลูกสาวของนาง...

ก็แค่รุ่งอรุณของวันใหม่เท่านั้น

แต่หารู้ไม่ว่าเขาใช้เวลาทั้งหมดไปกับอนุนอกเรือน

จิตใจที่งดงามของนางกลายเป็นคมดาบที่ย้อนมาเชือดเฉือนตัวเอง

“สามีภรรยาก็เหมือนคนคนเดียวกัน ข้าจะตำหนิท่านได้อย่างไร จะสงสารก็แต่เจาเจาของเรา” สวี่ซื่อลูบเด็กน้อยด้วยสีหน้าเศร้าสลด

ลู่หย่วนเจ๋อเหลือบมองทารกน้อยเจาเจา

เขาเองก็อดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบ

จะว่าไป ลู่เจาเจาและลู่จิ่งเหยาคลอดออกมาเมื่อวานนี้เหมือนกัน

จิ่งเหยาตัวแดงแจ๋ ผิวยับย่น อาจจะเพราะร่างกายยังไม่พัฒนาเต็มที่ แม้แต่เสียงร้องไห้ยังไม่ต่างกับลูกแมวน้อย

ส่วนลู่เจาเจานั้นอวบอ้วน ผิวขาวเหมือนหิมะ แม้แต่คิ้วและขนตาก็ยาวและเป็นแพหนา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์