หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 8

“ท่านเตรียมชื่อไว้ให้ลูกแล้วหรือยัง” สวี่ซื่อเอ่ยถามพลางจ้องมองเขา

ลู่หย่วนเจ๋อนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ

ในขณะที่เขายังอ้ำๆ อึ้งๆ อยู่นั้น เด็กรับใช้ที่ยืนอยู่ด้านหลังก็โพล่งออกมา “นายท่านตื่นเต้นจะตาย ฮูหยินยังจะไม่ทันคลอดเลย นายท่านหมกตัวคิดชื่อให้คุณหนูอยู่ในห้องหนังสือทั้งคืน”

“นายท่านถึงขนาดพลิกดูบทกวีในคัมภีร์ซือจิงเลยนะ”

“ปากมากจริง!” ลู่หย่วนเจ๋อสีหน้าตึงเครียด พลางแผดเสียงตำหนิ

เมื่อเด็กรับใช้เงยหน้าขึ้น ก็เห็นสีหน้าที่มืดหม่นราวกับพายุกำลังจะมาเยือนของนายท่าน เด็กหนุ่มบ่นอุบอิบอยู่ในใจ ก็ข้าเห็นนายท่านคิดหาชื่ออยู่ตั้งสามวันเชียว

ลู่หย่วนเจ๋อเกรงว่าสวี่ซื่อจะตกใจกลัว จึงรีบพูดขึ้นพลางส่ายศีรษะ “ตอนแรกข้าตั้งใจจะทำให้เจ้าตื่นเต้น แต่ดันถูกเจ้าทึ่มนี่เปิดโปงเสียก่อน”

“นางเป็นลูกสาวที่ตระกูลลู่ของพวกเราตั้งตารอคอยเชียวนะ นางเกิดในยามเช้า เช่นนั้นก็ให้ชื่อว่าลู่เจาเจาก็แล้วกัน เจาที่แปลว่ารุ่งอรุณยังไงล่ะ ยังเป็นตัวแทนของความหวังอีกด้วย”

สวี่ซื่อก้มศีรษะลงเล็กน้อย น้ำตาเอ่อคลอเบ้า

เมื่อได้ยินชื่อนี้ นางกำผ้าห่มบนเตียงไว้แน่นจนนิ้วมือซีดขาว

หัวใจของนางเหมือนถูกกดทับจนหายใจไม่ออก

นางเคยไปที่ห้องหนังสือของลู่หย่วนเจ๋อ

ภายในห้อง มีกระดาษสีขาวกองซ้อนกันเป็นปึก บนนั้นล้วนแล้วแต่อัดแน่นไปด้วยชื่อ

ลู่จิ่งเหยา จิ่งคือทิวทัศน์ยอดภูผาอันงดงามดุจสรวงสวรรค์ ส่วนเหยาคือมวลหมู่บุษบาที่กำลังผลิแย้มบานสะพรั่ง แค่ได้ยินก็สัมผัสได้ถึงรูปโฉมที่งดงาม ปัญญาที่เฉียบคม และเสน่หาอันเป็นที่รักใคร่ของผู้คน

ลู่จือยวน จือหมายถึงผู้ที่พรั่งพร้อมไปด้วยปัญญาและมารยาท ยวนนั้นหมายถึงความสดใสมีชีวิตชีวาและความร่าเริง

แต่ละชื่อบรรจงคัดสรรมาเป็นอย่างดี ทั้งยังเปี่ยมล้นความหวังและพรอันประเสริฐ

ส่วนลูกสาวของนาง...

ก็แค่รุ่งอรุณของวันใหม่เท่านั้น