หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 9

ดวงตากลมก็โตเป็นประกาย ไม่กลัวคน น่ารักน่าเอ็นดูดังดวงแก้วใสบริสุทธิ์ ราวกับหนูน้อยเทพธิดาที่อยู่ใต้ฐานบัวของเจ้าแม่กวนอิม

ลู่หย่วนเจ๋อปรายตามองแว่บหนึ่ง ก่อนจะรีบละสายตาออก

จิ่งเหยาของเขานั้นไม่เหมือน

หัวใจของลู่หย่วนเจ๋อร้อนผ่าวขึ้นเล็กน้อย

“ลำบากเจาเจาของเราแล้ว พ่อจะชดเชยให้นะ งั้นพ่อจะยกบ้านพักน้ำพุร้อนให้เจ้าเป็นการไถ่โทษนะ ถือว่าเป็นของขวัญจากพ่อ” ลู่หย่วนเจ๋อยิ้มร่าพลางอุ้มนางขึ้นมา

“ยังไม่รีบขอบคุณท่านพ่ออีก รอบๆ บ้านพักน้ำพุร้อนมีที่ดินเป็นร้อยหมู่เลยนะ ท่านพ่อของเจ้านี่ใจป้ำจริงๆ ทั้งหมดนี่ตกเป็นของเจ้าตัวน้อยอย่างเจ้าแล้ว” ทันทีที่สวี่ซื่อพูดจบ คิ้วของลู่หย่วนเจ๋อก็ขมวดขึ้น

เขาจะให้แค่บ้านพักน้ำพุร้อนเท่านั้น

แต่สวี่ซื่อเอ่ยปากแล้ว เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ

อันที่จริง เขาตั้งใจจะมอบบ้านพักน้ำพุร้อนแห่งนี้ให้จิ่งเหยา ดูท่าคงต้องเปลี่ยนเป็นของขวัญอย่างอื่นแล้ว

[ว้าวๆ ท่านพ่องี่เง่าร่ำรวยจริงๆ]

ในขณะที่ลู่หย่วนเจ๋อกำลังมึนงง จู่ๆ ก็รู้สึกถึงความร้อนชื้นขึ้นบนร่างกาย

สีหน้าของเขาค้างแข็ง ดวงตาของเขาเบิกกว้างจ้องมองทารกที่อุ้มอยู่ในอ้อมแขน เจ้าตัวน้อยอ้าปากที่ไม่มีฟันส่งเสียงหัวเราะเยาะเขา

“ว๊ายๆ ฉี่แล้ว ฉี่แล้ว คุณหนูน้อยฉี่แล้ว” อิ้งเสวี่ยรีบขยับเข้ามาอุ้มทารกน้อยออกไป

ลู่หย่วนเจ๋อสีหน้าดำหม่นพยายามระงับโทสะ แน่นอนว่าเขาไม่อาจเอาเรื่องเอาราวกับทารกที่เพิ่งคลอดได้หรอก

สวี่ซื่อแอบซ่อนรอยยิ้มเอาไว้

“ท่านโหวรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ”

เมื่อลู่หย่วนเจ๋อจากไปแล้ว สวี่ซื่อก็ตบก้นลู่เจาเจาเบาๆ “ซนจริงๆ”

[ฉมน้ำหน้า ฉมๆ ท่านแม่จ๋วยจะตาย เขายังไม่รัก ฉมน้ำหน้า บังอาจมารังแกท่านแม่!]

หลังจากที่ลู่หย่วนเจ๋อเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมาแล้ว ก็นั่งเล่นอยู่สักพัก แล้วค่อยลุกขึ้นจากไป

สวี่ซื่อใบหน้าเศร้าหมอง