หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 803

“นี่เจ้ารู้จักวิชากระบี่ด้วยหรือ”

ทุกคนไม่ได้หัวเราะเย้ยหยัน เพียงแต่คิดว่ามันเป็นเรื่องน่าตลก

ลู่เจาเจาพลันวางมือบนสะโพกทันที “ขอแค่ข้าสอนนางสามวัน นางจะสามารถท้าตีกับพวกเจ้าทั้งกลุ่มได้เชื่อหรือไม่”

โหลวเสี่ยวฝานและโหลวหมิงเย่ว์ได้แต่อ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง

เด็กน้อยคนนี้หยิ่งยโสเหลือเกิน!

“นังเด็กบ้า” โหลวเสี่ยวฝานพึมพำอย่างลับๆ

“เอาสิ มาเดิมพันกัน! ไม่ต้องทั้งกลุ่มหรอก แค่เอาชนะข้าได้ ข้าจะยอมเรียกเจ้าว่าบรรพบุรุษ!”

ทุกคนรู้สึกว่านี่เป็นเรื่องตลก จึงตอบรับคำท้าของนางในทันที

ใบหน้าของโหลวจิ่นถังแดงเถือกไปหมด “เจาเจา ข้าทำไม่ได้”

“ท่านปู่ของข้ายังให้เรียนรู้ขั้นพื้นฐานอยู่เลย ข้าจะชนะได้อย่างไร” โหลวจิ่นถังรู้สึกหวาดกลัว นางมาที่นี่เพื่อเรียนรู้ประสบการณ์เท่านั้น!

“เจ้าดูน้องจิ่นถังสิ จะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว”

“ฮ่า ๆ ๆ”

“องค์หญิงน้อย หากแพ้ขึ้นมาอย่าร้องไห้ก็แล้วกัน ไม่เช่นนั้นคนอื่นจะหาว่าตระกูลโหลวกลั่นแกล้งผู้อื่น…” ทุกคนพากันตะโกนเสียงดัง

ลู่เจาเจาพ่นลมและจากไปพร้อมกับโหลวจิ่นถังโดยไม่พูดอะไรต่อ

เมื่อเรื่องนี้รู้ถึงหูผู้อาวุโสตระกูลโหลว แม่ทัพโหลวไม่ได้เอ่ยคำเย้ยหยัน เพียงแค่ยิ้มและพูดด้วยเสียงเรียบเฉยว่า “ทหารที่ไม่อยากเป็นทหาร ไม่ใช่ทหารที่ดี ถังเอ๋อร์ยังเด็ก แต่นางมีจิตใจเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว สมควรแก่การชื่นชม”

ไม่มีใครเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้

“การแข่งขันครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อคัดเลือกหัวหน้าตระกูลคนใหม่”

“ทุกคนที่นี่เป็นทายาทของตระกูลโหลว ไม่ได้รับอนุญาตให้ทำร้ายใครโดยเจตนา”

“ความสามัคคีคือสิ่งที่สำคัญที่สุด”

ทันทีที่แม่ทัพโหลวพูดจบ สมาชิกตระกูลทั้งหมดจึงยืนขึ้นพร้อมกับประสานมือ “ขอรับ!”

หลังการประชุม จึงเหลือเพียงโหลวอวิ๋นเจิงและโหลวซวี่เหยียน

โหลวซวี่เหยียนอายุน้อยกว่าโหลวอวิ๋นเจิงไม่กี่ปี ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะแสดงท่าทางพอใจไม่น้อย

ในขณะที่โหลวอวิ๋นเจิงมีสีหน้าเรียบเฉย และท่าทีที่ดูสง่างามเสมอ

“ไม่ว่าพวกเจ้าสองพี่น้องคนใดจะได้รับตำแหน่งหัวหน้าตระกูล ต้องไม่ลืมว่าเจ้าจะเป็นผู้สืบทอดตระกูลโหลวตลอดไป!”

“โอ๊ย…” เซี่ยอวี้โจวกำลังยืนอยู่ตรงหน้าของนาง เมื่อกิ่งไม้ตวัดผ่านไป เขาสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดเล็กๆ ที่หลังมือ

ทันทีที่ก้มหน้าลงไปมอง...

จึงเห็นรอยเลือดเป็นทางยาวบนหลังมือของตนเอง

เลือดสีแดงสดกำลังซึมออกมาและไหลเป็นสาย

“แปลกจัง ข้าบาดเจ็บที่มือตั้งแต่เมื่อใด” เขารู้สึกเหมือนมีลมกระโชกแรงพัดเข้ามา และดูเหมือนเป็นภาพลวงตาในเวลาเดียวกัน

จากนั้นเขาจึงเช็ดเลือดด้วยผ้าอย่างไม่ใส่ใจนัก

ลู่เจาเจาเหลือบมองสิ่งที่เกิดขึ้นด้วยดวงตาเรียบเฉย พลังกระบี่งั้นหรือ

ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นสินะ

ซิงหุยใช้เวลาสามวันในการฝึกฝนพลังกระบี่ ในขณะที่จิ่งถังใช้เวลาเพียงสองวัน

ลู่เจาเจาเริ่มหาวออกมาหลายครั้ง

หลังจากฝึกซ้อมจนหมดแรง โหลวจิ่นถังจึงอาบน้ำอย่างรวดเร็ว ก่อนจะพาทั้งสองออกไปข้างนอกในตอนเย็น