หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 807

เซี่ยอวี้โจวอึ้งไปครู่หนึ่ง

ในขณะที่โหลวจิ่นถังถือป้ายยาวด้วยใบหน้าซีดเซียว

“ข้าจับได้หมายเลข17”

อีกฝั่งในระยะไกล โหลวเสี่ยวฝานกอดกระบี่พร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย “น้องถัง ขอโทษที คู่ต่อสู้ของเจ้า...คือข้าเองเข้า!”

“หากน้องถังแพ้ อย่าร้องไห้ขี้มูกโป่งก็แล้วกัน!”

โหลวจิ่นถังเม้มริมฝีปากแน่น พลางมองเขาด้วยแววตาไม่พอใจยิ่ง

เขาคือคนที่ฆ่าพี่สะใภ้ของข้า!

คนอื่นๆ ต่างบอกว่าเขายังเด็ก จึงพูดออกไปอย่างโง่เขลา แต่โหลวจิ่นถังรู้ดีว่าเขาเจตนาทำเช่นนั้น!

พวกเขาต้องการทำร้ายครอบครัวบุตรชายทายาทสายตรง ต้องการทำร้ายพ่อของนาง!

“น้องถังอย่าปากแข็ง หากจำเป็นต้องขอความเมตตาก็ขอความเมตตาเสียเถิด มันจะทำให้ไม่อับอายไปถึงครอบครัวบุตรชายทายาทสายตรง” โหลวเสี่ยวฝานฉีกยิ้ม

โหลวเสี่ยวฝานอายุ 11 ปีและเรียนรู้วิชากระบี่มานานถึง 4 ปี

โหลวจิ่นถังจะเปรียบเทียบได้อย่างไร

“ข้าได้ยินมาว่าเจ้าเรียนวิชากระบี่จากองค์หญิงน้อยวัยสามขวบครึ่ง?” เขามองลู่เจาเจาด้วยความรังเกียจ

“วันนี้ข้าจะทำให้เห็นว่าวิชากระบี่ที่แท้จริงเป็นอย่างไร!”

“ไม่ใช่สุนัขหรือแมวตัวไหนจะสอนกันได้ง่ายๆ”

จากนั้นจึงเดินออกไปพร้อมกระบี่ในอ้อมแขน

เซี่ยอวี้โจวโกรธมากจนเกือบแยกเขี้ยว

ตรงกลางสนามแข่งขันระดับเริ่มต้นมีผู้อาวุโสตระกูลโหลวนั่งอยู่ บัดนี้การแข่งขันได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

คนหนุ่มสาวล้อมรอบแท่นสูงด้วยสายตาลุกโชน พร้อมกับส่งเสียงให้กำลังใจ

แม่ทัพโหลวเดินตามหาจิ่นถังอยู่นาน ก่อนจะไปกระซิบข้างหู “ปู่เชื่อในตัวของถังเอ๋อร์นะ ถังเอ๋อร์ยังเด็ก ยังมีโอกาสมากมาย อย่าลืมดูแลตัวเองให้ดีด้วย” เขาถอนหายใจ

“พ่อแม่ของเจ้าทนรับความเจ็บปวดจากการสูญเสียเจ้าไม่ได้”

“อย่าหุนหันพลันแล่นเป็นอันขาด”

โหลวจิ่นถังก้มหน้าลงโดยไม่ตอบ แม่ทัพโหลวรู้ว่านางเป็นเด็กดี ดังนั้นเขาจึงไม่เป็นห่วงมากนัก ก่อนจะเดินกลับไปเฝ้าสนามระดับสูงเช่นเดิม

“ในการแข่งขันของตระกูลโหลว ความสงบนิ่งคือสิ่งที่สำคัญที่สุด ไม่ใช่เรื่องน่าอายที่จะยอมรับความพ่ายแพ้” หลังจากผู้อาวุโสยืนกล่าวตรงกลางจบจึงเดินออกไป

เขาจะเข้ามาแทรกแซงก็ต่อเมื่อมีใครได้รับบาดเจ็บ หรือฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งร้องขอความเมตตา

มุมปากของโหลวเสี่ยวฝานโค้งขึ้นเล็กน้อย ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความชั่วร้าย

เขาใช้ประโยชน์จากตอนโหลวจิ่นถังยังไม่ได้เตรียมตัวพุ่งเข้าไปโจมตีทันที

โหลวจิ่นถังรีบยกกระบี่ขึ้นเพื่อตอบสนอง แต่กลับถูกบังคับให้ล่าถอย ทำให้นางเริ่มสับสน

เมื่อกระบี่ปะทะกัน โหลวเสี่ยวฝานจึงลดเสียงลงแล้วพูดว่า “เจ้าอยากแก้แค้นให้พี่สะใภ้ไม่ใช่หรือ”

“มาสิ”

“ข้าน่ะตั้งใจทำ เจ้าจะทำอะไรข้าได้ ข้าแค่พูดผิดไปประโยคเดียว ใครใช้ให้นางทนไม่ได้เองเล่า แล้วเช่นนี้จะโทษใครได้!”

“เจ้ารู้แล้วจะทำอะไรข้าได้! อนาคตตระกูลโหลวต้องพึ่งพาข้ากับท่านพ่อเท่านั้น!”

ดวงตาของโหลวจิ่นถังแดงก่ำ ร่างกายของนางเริ่มสั่นเทา

นางไม่แข็งแกร่งเท่าโหลวเสี่ยวฝาน เมื่อกระบี่ปะทะกัน ความตกใจที่เกิดขึ้นทำให้ข้อมือของนางชาไปหมด