หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 824

“ได้ยินมาว่าแคว้นใต้ได้รับประทานพรจากเทพเจ้าจงไป๋ ฮ่องเต้ทุกราชวงศ์จะได้รับอำนาจจากสรวงสวรรค์ คาดว่าจะโชคดีเหลือคณา จื้อซี…”

“กระหม่อมขอสัมผัสรองเท้าของฝ่าบาท เพื่อรับความโชคดีของแคว้นใต้สักนิดได้หรือไม่”

เขากล่าวด้วยท่าทางถ่อมตัวและยกย่องแคว้นใต้จนถึงขีดสุด

ราชทูตเป่ยเจายกย่องบูชาแม้แต่เท้าเหม็นๆ ของฮ่องเต้เฒ่า หากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไปจะโด่งดังขนาดไหนกัน

ฮ่องเต้เฒ่าพลันยกเท้าขึ้นราวกับมอบของขวัญล้ำค่า “มาสิ”

หลี่จื้อซีไม่รังเกียจเลยแม้แต่น้อย เขาใช้สองมือบีบรองเท้าของฮ่องเต้เฒ่าเบาๆ ก่อนจะวางคืนกลับตำแหน่งเดิม

“ได้สัมผัสรองเท้าของฝ่าบาท ถือเป็นพรของกระหม่อมจริงๆ พ่ะย่ะค่ะ”

เมื่อพูดจบ เขาจึงกล่าวอำลาทุกคนและออกจากตำหนักใหญ่

ฮ่องเต้เฒ่าจึงยิ้มกว้างออกมาทันที “ดูสิ เป่ยเจาทำได้แค่แตะรองเท้าแคว้นใต้เท่านี้เอง…”

หนานเฟิงอวี่จึงกล่าวเสริม “แคว้นใต้แข็งแกร่ง แน่นอนว่าเป่ยเจาต้องถ่อมตัว… ไม่เช่นนั้น จะส่งใต้เท้าหลี่มาประจบประแจงท่านได้อย่างไร”

ฮ่องเต้เฒ่าได้ยินดังนั้นจึงยิ้มอย่างมีความสุข

หนานเฟิ่งอวี่เข้าไปประคองเขา และเดินออกไปนอกตำหนัก

บันไดนอกตำหนักเหล่านั้น ฮ่องเต้เฒ่าเดินผ่านไม่รู้กี่สิบปี

ต่อให้หลับตาก็อย่างเดินได้สบายๆ