หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 827

“ในขณะที่ข้าต้องคอยเห็นแก่หน้าของลูกหลานเสมอ” หลังจากร้องไห้มาครู่หนึ่ง นางก็เริ่มทอดถอนใจด้วยความโศกเศร้า

“บุรุษอยากพิชิตโลกหล้ามักบอกกับข้าว่านี่เป็นเพียงเล็กๆ น้อยๆ แต่ใจของข้ากลับทนไม่ได้”

“เพลานั้นพวกเราต้องสวมชุดแต่งงาน หลังจากนั้นมันก็ผ่านมาเนิ่นนาน” ฮูหยินเฒ่าคิดในใจ หากไม่เห็นคือดีที่ดีที่สุด แต่นางไม่คาดคิดว่านางจะเห็นคนเหล่านั้นในงานวันเกิดของผู้เฒ่า

ลูกอนุที่ผมขาวโพลน นางจำอีกฝ่ายได้ในแวบแรก

นางพาบุตรชาย ลูกสะใภ้และลูกหลานมาร่วมงานเลี้ยง

บุตรชายของนางพึ่งพางานจากตระกูลซางมาโดยตลอด! เขาดูแลหมู่บ้านในชนบทให้กับตระกูลซาง แต่นางกลับไม่เคยรู้มาก่อน!

ในตอนนั้นเองที่นางรู้สึกว่าไม่อยากทนต่อไปอีกแล้ว

ไม่อยากทนต่อไปจนถึงเวลาเข้าโลง

“หากทนไม่ไหวก็คว่ำโต๊ะไปเสียเลย” ลู่เจาเจาไม่คิดว่าเรื่องน่าตื่นเต้นจะกลายเป็นเรื่องใหญ่

“ท่านยังมีเวลาอยู่อีก 36 วัน ท่านจะไม่อยู่เพื่อตัวเองสักครั้งในชีวิตจริงหรือ”

“สะ...สามสิบหกวัน?” ฮูหยินเฒ่ามองนางอย่างว่างเปล่า

ลู่เจาเจาพยักหน้า “ใช่ 36 วัน”

“ท่านเคยใช้ยันต์เพิ่มอายุขัยไปแล้ว… ดังนั้นจึงยืดอายุออกไม่ได้อีก ชีวิตที่ต้องนับถอยหลังได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว”