หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 829

“ใจกว้างมาทั้งชีวิต แลกกับความสงบของทั้งจวน” นายหญิงใหญ่ยิ้มอย่างขมขื่น

มุมปากของแม่ทัพโหลวเม้มแน่น ผู้เฒ่าซางผลักเขาเบาๆ หนึ่งฝ่ามือ “เจ้ารีบเกลี้ยกล่อมนางหน่อยเถิด....”

แม่ทัพโหลวจ้องไปยังท่านอาหญิง เดิมทีแล้วท่านอาหญิง ไม่มีความสุขเลย

เขาสูดอากาศลึกๆ ทีหนึ่ง “ท่านอาหญิง ตระกูลโหลวรุ่งเรืองขนาดนี้แล้ว ไม่ต้องการให้ท่านอาหญิงได้รับความไม่เป็นธรรม หากท่านอาหญิงยืนกรานหย่าร้าง ตระกูลโหลวยินดีต้อนรับท่านอาหญิงกลับบ้านเสมอ”

ผู้เฒ่าซางโกรธจนผลักเขาอีกครั้ง

หลายปีมานี้นายหญิงใหญ่ก็มีเงินเก็บออมจำนวนไม่น้อย ไหนเลยจะกลับตระกูลโหลวได้จริง?

แต่วาจานี้ของแม่ทัพโหลว ทำให้นางสบายใจไร้กังวล

“เรือนพำนักของท่านอาหญิงยังรักษาในสภาพเดิมตลอด มีคนทำความสะอาดทุกวัน มิเช่นนั้นท่านอาหญิงกลับบ้านอยู่หลายๆ วันหน่อยเถิด เด็กดื้อในจวนพวกนั้นคิดถึงย่าเล็กกันแล้ว” แม่ทัพโหลวออกปากกล่าวทันที

นายหญิงใหญ่เขียนหนังสือหย่าร้าง ไม่รอให้ท่านผู้เฒ่าลงลายมือชื่อ

เรียกมามาเก็บข้าวของทันที ในจวนรกรุงรัง แม้บุตรธิดาตระกูลซางก็ห้ามไม่อยู่

ลู่เจาเจาเร่งเร้าเซี่ยอวี้โจว “รีบไปรีบไป โอกาสรวยมาถึงแล้ว”

“รวยอะไรกัน?” เซี่ยอวี้โจวหน้าตาสับสน

“ไม่ใช่เจ้าถามข้าว่า ของดีพวกนี้มาจากไหนมากมายไม่ใช่หรือ? วันนี้ข้าจะทำให้เจ้าร่ำรวยเอง!”