หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 836

“ท่านเป็นท่านยายของข้าจริงหรือไม่?” ไม่ใช่ว่าเป็นตัวปลอมหรอกนะ” เด็กน้อยกล่าวประโยคหนึ่ง นายหญิงใหญ่ตกใจจนมึนงง นั่งตัวตรง

“เจาเจา เหตุใดจึงกล่าวเช่นนี้?” นายหญิงใหญ่สายตาเคร่งเครียด แต่มือที่ถือถ้วยน้ำชากลับเผยความตื่นตระหนกออกมาอย่างคลุมเครือ

“ไม่มีอะไร เจาเจาแค่พูดไปเรื่อยเปื่อย เหตุใดท่านยายจึงเหงื่อออก? ท่านเหมือนจะตกใจอย่างมาก?”

นายหญิงใหญ่พยายามรักษารอยยิ้ม “เจ้าเด็กคนนี้ชอบล้อเล่นเสียจริง”

ลู่เจาเจากระโดดจากเก้าอี้ลงมา สุนัขรับใช้เซี่ยอวี้โจวคล้ายว่าจะตามอยู่ด้านหลัง

“ท่านอย่าได้กังวล เจาเจาต้องส่ง....อย่างยิ่งใหญ่ให้ท่านแน่นอน” เด็กน้อยเหล่ตามองนายหญิงใหญ่ด้วยสายตาอันตราย แล้วจึงนำเซี่ยอวี้โจวเดินออกจากประตูใหญ่

ไม่ทราบว่าเหตุใดฮูหยินหนิงตัวปลอม กลับถูกนางทำให้ตกใจจนมีเหงื่อเย็นทั้งกายอย่างมิคาดคิด

รู้สึกเสมอว่า จิตใจไม่สงบ

ห้องข้างเรือนปีก ลู่เจาเจาล้วงขวดกระเบื้องสีขาวออกมาจากอกหนึ่งขวด

“ท่านแม่ ข้างในขวดใบนี้มีของศักดิ์สิทธิ์สำหรับรักษาโรค ท่านจำไว้ว่าต้องทาให้กับท่านยายทุกวัน มีประโยชน์ต่อการรักษาโรค” ลู่เจาเจาส่งให้กับสวี่สืออวิ๋น นี่เป็นของเล่นที่นางดึงออกมาจากมิติ

“แม้ไม่มีโรคอันใดก็ต้องทาด้วย ของดีที่ใช้รักษาความเยาว์วัยบำรุงผิวพรรณ”

ลู่เจาเจายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์กล่าว “สามารถสร้างเนื้อขึ้นมาใหม่ได้นะ...”

สวี่สืออวิ๋นคิดถึงใบหน้าของนายหญิงใหญ่หนิงที่เต็มใบด้วยแผลไฟลวก ก็เก็บขี้ผึ้งรักษาผิวไว้