หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 839

ปุโรหิตค่อยๆ ยันไม้เท้าลุกขึ้นยืนด้วยร่างกายที่สั่นเทา เขาชี้ไปยังลู่เจาเจาแล้วกล่าวว่า “เหลวไหล!”

“นาง...จะสังหารบรรพชนตระกูลซูของเราได้อย่างไร?”

“เหลวไหลสิ้นดี!”

ลู่เจาเจาดื่มนมอึกใหญ่ๆ

ดวงตากลมโตของนางกลอกไปมา นางเงยหน้าขึ้นและมองทุกคนด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา

“บรรพชนอะไรหรือ?” นางถามอย่างใสซื่อ

สีหน้าของใต้เท้าซูเปลี่ยนไป เขาลุกขึ้นยืนและค่อยๆ ก้าวลงจากบันได”

บรรดาเหล่าสมาชิกตระกูลซูต่างหลีกทางให้เขา ใต้เท้าซูค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้

ท่านผู้เฒ่าซูสีหน้าเคร่งขรึม แววตาคู่นั้นแฝงไปด้วยความโกรธแค้นจนไม่อาจปกปิดได้ เขามองดูลู่เจาเจาจากบนลงล่างอย่างดูถูกเหยียดหยาม สายตาเต็มไปด้วยการประเมิน

ทันใดนั้น ลู่เจาเจาก็หยิบธัญพืชทิพย์ออกมาจากอก

เมื่อนางยกมือขึ้น นกกระเรียนเซียนตัวน้อยก็บินลงมาเกาะบนฝ่ามือของนาง และก้มหน้าก้มตากินธัญพืชทิพย์

“อ๊ะ ที่แท้ก็อยากกินธัญพืชทิพย์นี่เอง...” ลู่เจาเจายิ้มจนตาหยี แก้มทั้งสองข้างมีลักยิ้มเล็กๆ ดูน่ารักเป็นพิเศษ

“ฮ้า ข้าก็ว่าทำไมนกกระเรียนตามรอยจึงไปหยุดนิ่งอยู่เหนือศีรษะขององค์หญิงน้อยวัยสามขวบครึ่งอย่างกะทันหัน”

“ที่แท้ องค์หญิงก็มีธัญพืชทิพย์ติดตัวมานี่เอง”