หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 844

“หนิงเอ๋อร์ช่างทุกข์ยากเหลือเกิน ช่างทุกข์ทรมานเหลือแสน นางแบกรับความแค้นอันล้นพ้น แบกรับชีวิตผู้คนทั้งหมู่บ้านไว้บนบ่า พวกเราต่างปรารถนาให้นางมีชีวิตที่ดี...”

“แต่นางแบกรับความรู้สึกผิดไว้มากเกินไป และมักจะทรมานตัวเองอยู่เสมอ”

“เจ้าจงไปบอกนางว่า พวกเราไม่เคยตำหนินางเลย”

“นางถูกทรยศ ถูกแทงข้างหลัง ถูกไล่ล่า แม้แต่ลูกสาวคนเดียวก็ยังต้องระหกระเหินอยู่ข้างนอก เราจะตำหนินางได้อย่างไร? นางคือลูกที่เราเลี้ยงดูมาด้วยความยากลำบาก”

“พ่อแม่จะตำหนิลูกของตัวเองได้อย่างไร?”

“เหตุการณ์ร้ายนี้เป็นความผิดของตระกูลซู ไม่เกี่ยวกับหนิงเอ๋อร์!”

คนที่พวกเขากังวลที่สุดคือฮูหยินหนิง

“เหล่าท่านปู่ทวดและท่านย่าทวดทั้งหลาย มีอะไรก็พูดกับท่านยายเองเถอะ รอให้เจาเจาจัดการธุระเสร็จแล้ว ข้าจะพาพวกท่านไปพบกับท่านยายเอง!”

เซี่ยอวี้โจวรีบกระโดดขึ้นด้วยความร้อนรน “นี่พวกเจ้ากำลังคุยอะไรกันอยู่!!”

“ปู่ทวดย่าทวดอะไรกัน อยู่ที่ไหนหรือ?” เขาตกใจมองไปรอบๆ

“ไม่ต้องมองหาหรอก พวกเขาอยู่ใต้ร่มของเจ้า...”

เซี่ยอวี้โจวถือร่มไว้ แล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้น…

เจ้าพูดอีกทีสิว่า อยู่ที่ไหน??

ลู่เจาเจาปาดมือผ่านดวงตาของเขา เขารู้สึกเย็นสบายที่ดวงตา เมื่อเขาลืมตาขึ้น…