หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 856

“ข้าจะรับผิดชอบให้พวกเจ้าเอง” ส่วนใหญ่แล้วพวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดา จะกล้าไปสร้างความแค้นกับตระกูลซูได้อย่างไร

ท้ายที่สุดแล้ว ภายในวังหลวงแห่งตระกูลซูยังมีทั้งฮองเฮา องค์หญิงใหญ่ และเทพธิดาองค์น้อยที่พวกเขาถนอมอย่างดี

เจียงหลินพาน้องสาวไปวางไว้ที่มุมกำแพง เก็บก้อนหินที่ตกอยู่บนพื้นแล้ววิ่งเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง “เจ้าพวกสัตว์เดรัจฉาน!! ข้าจะสู้กับพวกเจ้าจนถึงที่สุด!”

“พวกเจ้าสมควรตาย พวกเจ้าทุกคนสมควรตาย ฮือๆๆๆ...”

“พี่เซียวเป็นคนดีขนาดนั้น ทำไมพวกเจ้าถึงสังหารนาง!!” เจียงหลินถูกขังเป็นเวลานาน ไม่กินไม่ดื่ม ร่างกายจึงอ่อนแอลง แต่ตอนนี้เขากัดฟันแน่นและขว้างก้อนหินใส่คนตระกูลซูอย่างโหดเหี้ยม

เขาขว้างไปพลางร้องไห้ไปพลาง เสียงร้องไห้ดังอย่างบ้าคลั่ง ราวกับต้องการระบายความสิ้นหวังและความเกลียดชังที่เก็บกดไว้ในใจมานาน

กลุ่มเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิงต่างกรูกันเข้าไปขว้างอย่างบ้าคลั่ง

“อากาศเริ่มหนาวแล้ว ปล่อยให้ตระกูลซูถูกทำลายซะเถอะ…” เซี่ยอวี้โจว นั่งยองๆ ข้างนางแล้วพึมพำ

“อ่านนิทานน้อยๆ หน่อย” ลู่เจาเจามองเขาด้วยสายตาตำหนิ

เซี่ยอวี้โจว “อ้อ…”

เซี่ยอวี้โจว ค่อยๆ กระซิบถามข้างหูนางอย่างระมัดระวัง “เทพธิดาที่กลับชาติมาเกิดที่ท่านเทพเสวียนอวี้ตามหา คงไม่ใช่เจ้าหรอกใช่ไหม? คนที่อยู่ในวังหลวงนั่น คงไม่ใช่สวมรอยเจ้าหรอกใช่ไหม?”

ลู่เจาเจาครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็พยักหน้า