หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 86

“เยี่ยนซูกับเจาเจาถูกคนร้ายจงใจวางเพลิงเผาให้ตาย ข้าจะแจ้งความไม่ได้หรือ มีเหตุผลอะไร นี่พวกเขาไม่ใช่ลูกหลานของจวนอ๋องหรืออย่างไร"

"ท่านโหว ท่านคิดว่า ข้าไม่ควรแจ้งทางการหรือ” สวี่ซื่อมองเขายิ้มไม่ออก

หัวใจของลู่หย่วนเจ๋อเต้นรัว

"ทำไมจะแจ้งความไม่ได้ล่ะ แน่นอนว่าต้องแจ้ง แต่ทำไมเจ้าถึงจับเด็กรับใช้ของลู่จิ่งไหวล่ะ เขาไม่น่าจะเกี่ยวอะไรด้วยเลย ฮูหยิน ข้ารู้ว่าลูกๆ คือแก้วตาดวงใจของเจ้า แต่เราจะไปใส่ร้ายคนอื่นไม่ได้นะ”

หลู่หย่วนเจ๋อถอนหายใจ

เมื่อก่อนสวี่ซื่อช่างเชื่อฟังและรู้ความ เหตุใดยามนี้ถึงได้ไร้เหตุผลเยี่ยงนี้

มุมปากของสวี่ซื่อยกยิ้มบางๆ พลางสังเกตมองสีหน้าท่าทางของอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ

“ก็เพราะสืบจนรู้ว่าลูกชายของลุงคนที่สองของแม่ของเด็กรับใช้นั่นคือผู้ติดตามของลู่จิ่งไหวยังไงล่ะ” ความสัมพันธ์ที่อ้อมหลายพันโยชน์แบบนี้ หากไม่มีเจาเจา ก็คงไม่มีใครสืบเจอ

ลู่หย่วนเจ๋อถึงกับนิ่งอึ้ง ความสัมพันธ์ที่ห่างไกลขนาดนี้ กระทั่งตัวของเขายังสับสนเลย

“ทำ…ทำไมถึง?” ลู่หย่วนเจ๋อไม่คาดคิดว่าจะสืบจนรู้ได้!

“ทำ… ทำไมเขาต้องวางเพลิงเผาเยี่ยนซูด้วย” ลู่หย่วนเจ๋อรู้สึกงุนงง

เขาไม่รู้เลยว่าความเก่งกาจของลู่จิ่งไหวนั้นคือการคัดลอกบทความของลูกชายคนโต!

สมบัติล้ำค่าที่เขาภูมิใจหนักหนาคือของปลอม

เขาคิดว่าแค่เผาลู่เจาเจาก็พอ!

เพื่อเปิดทางให้จิ่งเหยา

“ก่อนหน้านี้ ท่านโหวยังพูดอยู่เลยว่าเขามีจริยธรรมสูงส่ง อยากจะให้เยี่ยนซูออกมายืนยันให้เขา นี่หรือคือจริยธรรมที่สูงส่ง” สีหน้าของสวี่ซื่อเฉยชา

“ได้ยินว่าภูมิหลังของเขาไม่ค่อยชัดเจนเท่าใดนัก มีแต่แม่ที่คอยดูแลจนเติบใหญ่ ไม่แน่นะ เขาอาจจะเป็นลูกนอกสมรสของตระกูลไหนสักตระกูลในเมืองหลวงก็ได้” สวี่ซื่อยิ้มเยาะ โดยไม่สนใจเปลือกตาที่กระตุกรัวๆ ของลู่หย่วนเจ๋อ

“ไม่รู้ว่าขุนนางตระกูลไหนตาบอดถูกล่อลวงเข้า ถึงได้ให้กำเนิดคนที่มีนิสัยเลวร้ายแบบนี้ออกมา”

“พอได้แล้ว!" ลู่หย่วนเจ๋อไม่อาจระงับความโกรธได้อีกต่อไป