หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 87

ที่จวนจงหย่งโหวกำลังรับประทานอาหารกันอยู่

“เกิดอะไรขึ้น? ดึกดื่นขนาดนี้ทำไมถึงได้มีเสียงกรีดร้องน่าสงสารเช่นนั้น...อิ้งเสวี่ยเจ้าออกไปดูหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น?” สวี่ซื่อถูกทำให้ตกใจจนสะดุ้งโหยง

นายหญิงใหญ่มองไปที่นางอย่างไม่พอใจ “เป็นถึงนายหญิงของจวนโหว เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ก็ยังจะไปสนใจ ตระกูลสวี่อบรมสั่งสอนเจ้ามาเช่นนี้หรือ?”

เพิ่งจะพูดจบ อิ้งเสวี่ยก็วิ่งเข้ามารายงานด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“ตีกันแล้ว ๆ เจ้าค่ะ! ฮูหยิน ข้างนอกตีกันแล้ว!” ดวงตาของอิ้งเสวี่ยลุกเป็นไฟ

“ฮูหยิน ทางเหนือของเมืองกำลังตามจับชู้สาวอยู่เจ้าค่ะ ได้ยินมาว่ามีขุนนางเลี้ยงอนุเอาไว้ข้างนอก ภรรยาหลวงจึงไปตามจับชู้สาวที่อยู่ข้างนอกนั้น และกำลังตบตีกันอย่างดุเดือดเลยเจ้าค่ะ”

“บ่าวยังได้ยินมาอีกว่า อนุคนนั้นมีลูกชายด้วยกันหนึ่งคนและก็ลูกสาวอีกหนึ่งคน ลูกชายคนนั้นก็คือเด็กหนุ่มที่มีชื่อเสียงโดงดังที่มีนามว่าลู่จิ่งไหวผู้นั้นเจ้าค่ะ และตอนนี้ลู่จิ่งไหวถูกตบจนหน้าแหกไปแล้ว มีเด็กอายุเจ็ดแปดเดือนได้แล้วกระมัง เด็กคนนั้นชิชะ...”

เพล้ง

นายหญิงใหญ่กับจงหย่งโหวมีสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก แก้วกระเบื้องที่อยู่ในมือร่วงตกลงพื้นแตกเป็นเสี่ยง ๆ

“เจ้าบอกว่าใครถูกตบนะ?” ลู่หย่วนเจ๋อใจเต้นรัว

ใบหน้าพยายามฝืนระงับความโกรธเอาไว้ และยังต้องฝืนทำเป็นใจเย็น แต่ในเวลานี้น้ำเสียงกลับสั่นไปหมด

“ผู้หญิงคนหนึ่งในตรอกทางเหนือของเมือง ไม่ถูกสิ เป็นนางจิ้งจอกเจ้าค่ะ”

“ได้ยินมาว่าผู้ช่วยเจ้ากรมพิธีการเลี้ยงอนุเอาไว้ข้างนอก มีลูกชายคนหนึ่งและลูกสาวคนหนึ่งด้วยกัน ลูกสาวเพิ่งอายุได้แปดเดือน กำลังด่าสาปแช่งแรง ๆ ออกมาและชี้ไปที่ฉินฮูหยินที่เป็นภรรยาหลวง ด่าว่าเป็นนางแพศยา”

“ไอหยา โกรธจนฉินฮูหยินตบหน้านางไปหนึ่งฉาก”

ร่างกายของนายหญิงใหญ่เซไปเล็กน้อย

“ไปดู ๆ ...” น้ำเสียงนายหญิงสั่นเทา หลานชายและหลานสาวสุดที่รักของนาง