หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 861

การกระทำนั้นชั่วร้ายอย่างยิ่ง และเป็นสิ่งที่ขัดต่อขนบธรรมเนียมของโลก

ก่อนที่จะเข้าไปในตำหนัก เขาได้เห็นบัญชีรายชื่อที่ถูกค้นพบจากบ้านตระกูลซู ตระกูลซูใช้คนเป็นๆ มาฝึกฝนตั้งแต่เมื่อ 30 ปีที่แล้ว และในช่วง 30 ปีที่ผ่านมา ตระกูลซูก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

แม้กระทั่งก้าวกระโดดขึ้นเป็นหัวหน้าของเหล่าผู้รับใช้เทพเจ้า

เขาเปิดสมุดบัญชีรายชื่อด้วยมืออันสั่นเทา ไม่กล้าแม้แต่จะดูอย่างละเอียด

หวังต้านี อายุ 12 ปี…

หลิวต้าจู้ อายุ 14 ปี…

จูเยี่ยนนี อายุ 8 ขวบ…

เด็กๆ นับพันคน! ทั้งหมดล้วนเป็นชีวิตที่มีลมหายใจ! กระดูกที่ถูกฝังอยู่ใต้ศาลบรรพชนล้วนเป็นหลักฐานทั้งหมด!

“ท่านแม่ ท่านบอกข้าที ท่านรู้เรื่องที่ตระกูลซูใช้เด็กเพื่อฝึกฝนศาสตร์มืดหรือเปล่า?” เขาจ้องมองหนานเฟิ่งอวี่อย่างไม่วางตา

หนานเฟิ่งอวี่เงียบไปครู่หนึ่ง “มู่ไป๋ ตระกูลซูคือที่พึ่งของเรา! ตราบใดที่ตระกูลซูมีความแข็งแกร่ง พวกเราจึงจะมีสถานะที่สูงสุดได้!”

ประกายในแววตาของหนานมู่ไป๋ค่อยๆ จางลงอย่างช้าๆ

ราวกับว่าเขาเพิ่งจะรู้จักหนานเฟิงอวี่เป็นครั้งแรก

ราวกับว่าภาพลักษณ์ของท่านแม่ในใจของเขาถูกทำลายลง!

“เมื่ออายุได้หกขวบ ข้าได้แสดงพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมาเป็นครั้งแรก ท่านตาของข้าจึงพาข้าไปสาบานว่าจะทุ่มเทเพื่อความรุ่งเรืองของแคว้นใต้ จะไม่ทำให้ใต้หล้าผิดหวัง และจะไม่ย่อท้อต่อภาระอันหนักอึ้งบนบ่า”

“ใช่ ลูกยอมรับว่าลูกฟุ้งเฟ้อสุรุ่ยสุร่าย ใช้จ่ายเกินตัว แม้กระทั่งหยิ่งผยอง และดูถูกคนธรรมดา”

เขามีข้อเสียทั้งหมดของพวกชนชั้นสูง แต่ยังคงรักษาบรรทัดฐานเอาไว้ได้!

ห้ามใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ทำร้ายผู้บริสุทธิ์ และเด็กบริสุทธิ์!

“เด็กเป็นผู้บริสุทธิ์!! ท่านแม่ ท่านกลายเป็นแบบนี้ได้อย่างไร? ท่านปล่อยให้ตระกูลซูถูกทำลายได้อย่างไร!”

หนานเฟิ่งอวี่หัวเราะเยาะออกมา

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าในวังมีลูกหลานกี่คน? ข้ามีพี่น้อง 27 คน!”

“มีเหลนมากกว่าร้อยคน”

“เจ้าคิดว่าเจ้าจะสามารถมีตำแหน่งอย่างทุกวันนี้ได้ด้วยตัวเองงั้นหรือ?”

หนานมู่ไป๋หน้าซีดเผือดลงในทันที

“เจ้าโง่ อย่าได้สร้างปัญหาให้กับน้องสาวของเจ้า!”

“เสด็จพ่อ...เสด็จพ่อ ท่านเป็นอะไรไป?” น้ำตาของหนานเฟิงอวี่ไหลลงมาไม่ขาดสาย

หนานเฟิ่งอวี่จ้องมองเขาตรงๆ และกำหมัดแน่นใต้แขนเสื้อ

เฮือก…

ฮ่องเต้เฒ่าถอนหายใจอย่างฉับพลัน และเปียกโชกไปด้วยเหงื่อทั้งตัว ราวกับว่าเพิ่งรอดพ้นจากความตายมาได้อย่างหวุดหวิด

หนานเฟิ่งอวี่รู้สึกผิดหวังอย่างมาก แต่นางก็ไม่ได้แสดงอาการออกมาทางสีหน้า

นางเพียงแค่กล่าวพร้อมกับกำมือไว้แน่น และดวงตาแดงก่ำ

“เสด็จพ่อ ท่านทำให้เฟิ่งอวี่ตกใจแทบแย่” นางกล่าวด้วยสีหน้าหวาดกลัว

“ท่านแม่ก็เพิ่งจะหมดสติไปเพราะร้องไห้หนักเมื่อครู่นี้เอง เฮ้อ...”

“เฟิ่งอวี่ก็คาดไม่ถึงว่า องค์หญิงเจาหยางจะมีสายเลือดของแคว้นใต้สืบทอดอยู่ พลังศักดิ์สิทธิ์จึงตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหัน แต่นางเติบโตมาจากเป่ยเจา ไม่มีความผูกพันกับแคว้นใต้ ไหนเลยจะคำนึงถึงแคว้นใต้ ด้วยความเดือดดาล นางจึงสังหารหมู่ตระกูลซู และทำลายล้างทุกคนในตระกูลซู...” หนานเฟิ่งอวี่ปาดน้ำตา

“เพียงเพราะตระกูลซูไม่ต้องการแต่งตั้งฮองเฮาตำหนักประจิม...”

“หากรู้ว่านางจะใช้พลังศักดิ์สิทธิ์จัดการกับแคว้นใต้ ไม่สู้เป็นมนุษย์ธรรมดาซะยังจะดีเสียกว่า”

“ตอนนี้เหล่าขุนนางในราชสำนักหลายคนไม่ต้องการแต่งตั้งฮองเฮาตำหนักประจิม ลูกเกรงว่านางจะทำร้ายขุนนางเหล่านั้น จึงสั่งให้คุมขังนางไว้เพคะ”