หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 862

ฮ่องเต้เฒ่าหายใจรวยริน เมื่อได้ยินว่าลู่เจาเจาปลุกพลังศักดิ์สิทธิ์ แววตาของเขาก็เปล่งประกายขึ้น

แต่หลังจากได้ยินคำพูดของหนานเฟิ่งอวี่ เขาก็ถอนหายใจในที่สุด

“ทุกอย่าง แล้วแต่เจ้าจะจัดการเถิด นางถูกเป่ยเจาเลี้ยงดูมาจนเสียคน”

“เทพธิดา เป็นอย่างไรบ้าง?” ฮ่องเต้เฒ่าถามด้วยความห่วงใย แววตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง

หนานเฟิ่งอวี่ปาดน้ำตาพลางกล่าวว่า “ทุกอย่างราบรื่นดีเพคะ ภายในเวลาไม่เกินครึ่งเดือน เทพธิดาก็จะเตรียมบรรลุแล้วเพคะ ถึงตอนนั้นแคว้นใต้ของเราก็จะมีที่พึ่งในแดนเทพ และไม่ต้องอยู่ภายใต้อาณัติของเทพอีกต่อไปแล้ว!”

“เทพธิดามีความกตัญญูรู้คุณมากเพคะ เมื่อวานยังคิดถึงท่านอยู่เลย และตั้งใจว่าเมื่อบรรลุได้สำเร็จ จะต้องทูลขอต่อแดนเทพให้ท่านมีอายุยืนยาวขึ้นให้ได้เพคะ”

สีหน้าของฮ่องเต้เฒ่าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม “นางช่างเป็นคนดีจริงๆ”

นางกำนัลนำยาต้มสีดำขมมาถวาย หนานเฟิ่งอวี่เป่าให้เย็นทีละช้อน แล้วป้อนให้ฮ่องเต้ด้วยตนเอง

เปลือกตาของฮ่องเต้เฒ่ามีความอ่อนล้าเล็กน้อย และถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “แล้วฮูหยินหนิงล่ะ?”

หนานเฟิ่งอวี่หยุดชะงักเล็กน้อย “นางไม่เคยมาเยี่ยมท่านเลยสักครั้ง”

ฮ่องเต้เฒ่าพึมพำอะไรบางอย่าง ง่วงซึม ไม่รู้ว่าพูดอะไร แล้วก็หลับสนิทไปอีกครั้ง

ขณะนี้