หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 868

“หุบเขาหมื่นวิญญาณถูกตีแตกแล้ว ทุกคนถอยทัพเดี๋ยวนี้!”

หยวนเหนียงกระโดดโลดเต้นด้วยความร้อนใจ “โลงศพไม้ของข้า ไม่ได้ ข้าต้องกลับไปแบกโลงศพ!”

ลู่เจาเจายืนอยู่บนยอดเขา มองลงไปเห็นฝูงสัตว์ร้ายที่ดุร้ายราวกับคลื่นที่กำลังบ้าคลั่ง และอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือด

นางค่อย ๆ ชักกระบี่เจาหยางออกมา เฉินเยวียนรู้สึกเปลือกตาเต้นตุบๆ จึงรีบคว้าแขนผู้ใต้บังคับบัญชาข้างกายแล้วถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว

โอ้พระเจ้า!

ฝันร้ายมาแล้ว!!

เมื่อกระบี่เจาหยางถูกชักออกมา ท้องฟ้าก็รวมตัวกันเป็นกระแสน้ำวนพลังวิญญาณขนาดใหญ่ และสายรุ้งสีขาวก็เปล่งประกายขึ้น…

เงาคมกระบี่เจาหยางอันยิ่งใหญ่ฟาดฟันลงสู่ฝูงสัตว์ร้าย

ตู้ม…

กระบี่เดียวนี้ราวกับจะผ่าฟ้าแยกปฐพี แทบจะแบ่งแยกคุกอเวจีออกเป็นสองซีก

ม่านพลังที่มองไม่เห็นบนท้องฟ้ากำลังสั่นคลอนและใกล้จะแตกสลาย

พื้นดินดูเหมือนจะถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน ทุกพื้นที่ไหม้เกรียมน่ากลัว กลุ่มสัตว์ร้ายที่น่าสะพรึงกลัวดูเหมือนจะหยุดนิ่งแล้วในขณะนี้

หยวนเหนียงกำลังแบกโลงศพไม้ ยังไม่ทันได้วิ่งหนี ก็จ้องมองนางอย่างตะลึงงัน

ปัง! โลงศพที่แบกอยู่บนหลังหล่นลงพื้น

เข่าอ่อนยวบ คุกเข่าลงกับพื้นทันที

แม่เจ้า! นางเก็บอะไรกลับมากัน??!!

ฝูงสัตว์ที่อยู่ตรงหน้านางค่อยๆ หายไปราวกับคลื่นน้ำลดลงอย่างรวดเร็ว พวกมันแตกตื่นหนีไปคนละทิศละทางจนถึงขั้นเหยียบกันเองได้รับบาดเจ็บไปหลายตัว

“เร็วเข้า เร็วเข้า เจ้ารีบไปจับเร็ว!”

“ข้าอยากได้เนื้อที่นุ่มและหอม!” ลู่เจาเจาชี้ไปที่เฉินเยวียน

ราชาปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ ก้มหน้าลง และถูกลู่เจาเจาควบคุมอีกแล้ว

หยวนเหนียงเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง

“ยัยทึ่ม! อะไรก็กล้าพาเข้าบ้าน!”

“นางถูกส่งเข้าคุกอเวจีตั้งแต่อายุแค่สามขวบครึ่ง เจ้ารู้ไหมว่าทำไม?” เฉินเยวียนแทบจะเป็นลมด้วยความโกรธ

เจ้าช่างกล้าเก็บซะทุกอย่างจริงๆ!

เฉินเยวียนไม่เคยมีชีวิตที่ดีในชีวิตของเขาเลย

ตอนมีชีวิตอยู่ ก็ต้องใช้ชีวิตภายใต้เงาของลู่เจาเจา

หลังจากตายไป มีชีวิตที่ดีได้ไม่กี่วัน ก็ต้องกลับมาอยู่ภายใต้เงาของลู่เจาเจาอีกครั้ง

ชายหนุ่มชุดดำแผ่รังสีแห่งความแค้นออกมาทั่วร่าง ข้าเปลี่ยนชื่อเป็นเฉินเยวียนแล้วนะ!! เฉินเยวียน ความอยุติธรรม!!

ไม่ได้รับความเป็นธรรมจริงๆ!

ในขณะนี้ ลู่เจาเจากำลังนอนอยู่บนโลงศพของเฉินเยวียน ขาทั้งสองข้างห้อยลงมาจากโลงศพ แกว่งไปแกว่งมา