หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 873

หนานเฟิ่งอวี่จัดการเรื่องงานราชการได้ดีทีเดียว อย่างน้อยก็ทำให้ฮ่องเต้เฒ่าพอพระทัยอยู่บ้าง

ฮ่องเต้เฒ่าหรี่ตาลงเล็กน้อย อีกไม่นานก็ถึงวันที่เทพธิดาจะบรรลุขึ้นไปแล้ว

นิ้วของเขาเคาะเบาๆ บนบัลลังก์มังกร ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

ช่วงเวลาสั้นๆ เพียงแค่ครึ่งเดือน ฮ่องเต้เฒ่าก็ไม่อาจปกปิดความเฉื่อยชาไร้ชีวิตชีวาของเขาได้อีกต่อไป แม้แต่ประทับบนบัลลังก์มังกรก็ยังทรงตัวไม่อยู่

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ดูแลเรื่องนี้อีกต่อไปแล้ว และได้มอบหมายให้หนานเฟิ่งอวี่จัดการทั้งหมด

แม่ทัพโหลวคุกเข่าลงเบื้องหน้าอย่างเด็ดเดี่ยว “ฝ่าบาท องค์หญิงเจาหยางมีพระชนมายุเพียงสามขวบครึ่ง นางมีจิตใจบริสุทธิ์และทรงเมตตาต่อเด็กผู้บริสุทธิ์ ในยามคับขันนางได้ปลุกปลุกพลังสายเลือด จึงสังหารตระกูลซู ขอฝ่าบาททรงไว้ชีวิตองค์หญิงด้วยเถิด!”

“คุกอเวจีเต็มไปด้วยอันตราย เมื่อวานนี้มีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นอีกด้วย ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น! นางอายุแค่สามขวบครึ่ง จะเอาตัวรอดได้อย่างไร?”

“ฝ่าบาท ฮูหยินหนิงมีบุญคุณในการช่วยชีวิตท่าน อย่าทำให้ฮูหยินหนิงต้องเสียใจเลยพ่ะย่ะค่ะ”

ใต้เท้าโหลวคุกเข่าอยู่หน้าตำหนัก

ใต้เท้าหมิงและใต้เท้าซางมองหน้ากัน แล้วคุกเข่าลงตรงหน้าตำหนักหมิงกวง

ผู้ติดตามทั้งสามตระกูลก็ก้าวออกมาเช่นกัน

“ฝ่าบาท ภายในคุกอเวจีเกิดเหตุการณ์ผิดปกติติดต่อกันหลายครั้ง เกรงว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น ไม่ทราบว่าจะทรงปล่อยองค์หญิงเจาหยางออกมาได้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ”

หัวใจขององค์หญิงใหญ่เต้นตุบ ๆ เล็กน้อย นังเด็กตัวแสบคนนี้ ได้ใจขุนนางไปตั้งมากมายแล้ว!

หรือว่า สิ่งที่มู่ไป๋พูด จะเป็นเรื่องจริงหรือ?

ลู่เจาเจา เป็นเทพธิดากลับชาติมาเกิดจริงๆ หรือ?

องค์หญิงใหญ่รู้สึกโกรธแค้นขึ้นมาในใจ ต่อให้เป็นเทพธิดาตัวจริงแล้วอย่างไรกัน? เมื่อเข้าไปในคุกอเวจีแล้ว อย่าหวังว่าจะได้ออกมาอีกเลย!

นางเหลือบไปเห็นฮ่องเต้เฒ่าจากหางตา เห็นเขากำลังฝืนร่างกายให้ลุกขึ้นนั่ง

หนานเฟิ่งอวี่รีบเข้าไปประคองอย่างร้อนรน

ฮ่องเต้เฒ่ารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ที่ในระยะเวลาสั้นๆ เพียงครึ่งเดือน ครึ่งหนึ่งของราชสำนักต่างก็พูดแทนลู่เจาเจากันทั้งนั้น

ฮ่องเต้เฒ่าปิดปากแล้วไอ ปากและลำคอเต็มไปด้วยเลือด

หลังจากผ่านไปนาน เขาจึงหยุดไอ

เหล่าขุนนางต่างรู้สึกหนักใจ เกรงว่าฝ่าบาท คงอยู่ได้ไม่นานแล้ว

“เจาหยาง...” ฮ่องเต้เฒ่าพูดได้เพียงไม่กี่คำก็หายใจหอบ เห็นได้ชัดว่าพระองค์ใกล้จะสิ้นพระชนม์แล้ว

“ตระกูลซู ทั้งตระกูล”

“ก่อบาป”

“ตระกูลซู ก่อบาปมหันต์ ก็สมควร...ได้รับโทษทัณฑ์”

“ถ้าหากสามวันนับจากนี้ เจาหยางสามารถออกจากคุกนรกนั่นได้อย่างปลอดภัย ความผิดเรื่องที่ฆ่าล้างบางตระกูลซู ก็ถือว่าให้แล้วกันไป” ฮ่องเต้เฒ่าพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ทุกลมหายใจล้วนยากลำบาก

ใต้เท้าหมิงรู้สึกตกใจ สามวันงั้นหรือ?

ราชครูสวมเสื้อคลุมยาวสีขาวนวล และถือกระจกศิลาไว้ในมือ

ผมและเคราของเขาเป็นสีขาวโพลน ดูเหมือนคนๆ เดียวกับที่เคยทำนายโชคชะตาให้ลู่เจาเจา

“ท่านราชครู มังกรดำตื่นขึ้นแล้ว มันหลุดจากพันธนาการที่บรรพบุรุษทิ้งไว้แล้ว!”

“ท่านราชครู ช่วยแคว้นใต้ด้วยเถิด!”

“แคว้นใต้และมังกรดำมีความแค้นฝังลึกต่อกัน หากมันหลุดจากการควบคุม มันจะต้องมาล้างแค้นราชวงศ์ของเราอย่างแน่นอน!” ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ใบหน้าของฮ่องเต้เฒ่าจึงมีสีแดงระเรื่อขึ้นมาเล็กน้อย

“เสด็จพ่อ อย่าได้ร้อนรนเลยเพคะ ท่านราชครูมีอิทธิฤทธิ์มากมาย ต้องสามารถขจัดปัดเป่าความทุกข์ยากให้กับแคว้นใต้ได้อย่างแน่นอนเพคะ”

หนานเฟิ่งอวี่ประคองเขาไว้ด้วยความกังวลใจ

เหล่าขุนนางต่างวิ่งออกไปจากตำหนักหมิงกวงแล้ว เมื่อเห็นมังกรดำเลื้อยอยู่บนป้ายจารึกตำหนักหมิงกวง ก็รู้สึกหวาดกลัวและไม่สบายใจเลย

มีตำนานเล่าว่า เมื่อพันปีก่อน บรรพบุรุษของราชวงศ์แคว้นใต้ได้กักขังมังกรดำไว้ในคุกอเวจี

ตำนาน เป็นจริงงั้นหรือ?

ท่านราชครูยืนอยู่หน้าตำหนักอย่างเคร่งขรึม ขมวดคิ้วแน่น พลางนับนิ้วคำนวณ

“ขอใช้กระจกสะท้อนทุกสรรพสิ่งดูสถานการณ์ในคุกอเวจีได้หรือไม่?”

“ช่วงนี้มีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นในคุกอเวจีอยู่บ่อยครั้ง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น” ฮ่องเต้เฒ่ากล่าวด้วยความกังวล เขาฝันร้ายติดต่อกันหลายวันแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นลางบอกเหตุอะไร