หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 892

“ต้มหัวปลานี่เคี่ยวตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง รสชาติดีมากพ่ะย่ะค่ะ…”

ลู่เจาเจานั่งอยู่หน้าโต๊ะเล็ก พร้อมถือชามใบเล็กตักชิมพลางขมวดคิ้วไปด้วย

ความร้อนพลันลวกโดนปลายลิ้น แต่ด้วยความเอร็ดอร่อยจึงรีบกลืนลงคอทันที

จากนั้นดวงตาของนางจึงเปล่งประกาย

หือ ซาลาเปากุ้งนึ่งสดๆ ชิ้นใหญ่ แป้งบางกับไส้ทะลัก เมื่อกัดแล้วมีน้ำกระจายอยู่ในปาก

ว้าว...

ดวงตาของลู่เจาเจาเป็นประกายสดใส

ส่วนเกี๊ยวหอยเม่นก็รสชาติอร่อยจนนางแทบกระโดดลุกขึ้นเต้น

เมื่อเห็นว่าพ่อครัวหันหลังให้ ลู่เจาเจาจึงกินอาหารเช้าทั้งหมดภายในไม่กี่คำ จากนั้นจึงยกชามใบเล็กยื่นให้อีกฝ่ายอย่างสั่นเทา...

“ขออีกชามสิ”

พ่อครัวหยุดชะงักเล็กน้อย

ครึ่งชั่วยามต่อมา เด็กหญิงจอมตะกละเดินออกมาจากครัวพร้อมกับมือที่กุมท้อง และพูดกับสาวใช้ว่า “พ่อครัวฝีมือดีมาก ข้าจะมอบรางวัลให้”

สาวใช้พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “เพคะ เพิ่มเงินเดือนเดือนนี้เป็นสองเท่า”

พ่อครัวมีความสุขมากจนรีบกล่าวขอบคุณไม่หยุด