หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 893

จากนั้นนางจึงหยิบของซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของหลิงเซียวเจินจวินออกมา

เฮ้อ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ

ในตอนที่หลิงเซียวเจินจวินและภรรยาทะเลาะกัน นางได้เก็บของดีๆ มาไม่น้อยเลยทีเดียว

เทพเจ้าแม่ทัพเหลือบมองตะกร้าไม้ไผ่ใบน้อย กลิ่นหอมของสุราและไอเซียนอันแข็งแกร่งลอยกระทบใบหน้าของเขา ทำให้อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าเบาๆ “ข้าได้ยินมาว่าหลิงเซียวเจินจวินและภรรยาได้บุตรชาย ทั้งดีใจและมีความสุขเลย”

“แต่ท่านเทพจงไป๋ถูกจองจำ...”

รูม่านตาของลู่เจาเจาหลันหดลงเล็กน้อย แต่สีหน้ายังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

“แค่มาส่งสุราอ่อนไม่กี่แก้วน่ะ ไม่ทำให้เทพเจ้าแม่ทัพต้องลำบากใจอย่างแน่นอน”

“เทพเจ้าจงไป๋เป็นผู้คุมกฎสูงสุด มีศิษย์พี่และน้องทั้งหมด 6 คน แดนเทพกล้าทำเช่นนี้กับเขาหรือ” หลิงเซียวเจินจวินอาศัยอยู่ที่เกาะเซียนเผิงไหล ดังนั้นการที่เซียนรับใช้จะไม่เข้าใจเรื่องราวในแดนเทพจึงไม่ใช่เรื่องแปลก

เทพเจ้าแม่ทัพขมวดคิ้วแน่น “วันนี้ไม่เหมือนกับอดีตอีกแล้ว”

“เจินจวินควรออกมาเดินข้างนอกให้บ่อยกว่านี้”

“เฮ้อ ท่านผู้นั้นเสียสละให้สามดินแดน สามดินแดนล้วนแต่จดจำในความดีของนาง ทว่าเทพเจ้าจงไป๋ต้องการทำให้นางฟื้นคืนชีพกลับมา... จะเป็นไปได้อย่างไร” เทพเจ้าแม่ทัพส่ายหน้าไปมา

ลู่เจาเจาเอียงศีรษะ ทำตัวเหมือนเป็นเด็กหญิงชาวป่าไร้เดียงสา “ในเมื่อนางมีพลังช่วยโลกเอาไว้ได้ ทำไมนางถึงฟื้นคืนชีพไม่ได้เล่า”

“แม่เซียนรับใช้ตัวน้อยเอ๋ย เจ้าจะเข้าใจเรื่องราวซับซ้อนพลิกผันนี้ได้อย่างไร ความดีความชอบบางอย่าง…”