หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 895

แต่เมื่อนึกถึงความอบอุ่นบนโลกมนุษย์ นางจึงส่ายหน้าไปมาพร้อมกับพึมพำเบาๆ “ราษฎรเป็นผู้บริสุทธิ์...”

นางไม่รู้สึกเสียใจเลยสักนิด

หากย้อนเวลากลับไปอีกครั้ง นางก็ยังเลือกทำเช่นเดิม

นางพาเซี่ยอวี้โจวดิ่งตรงไปยังสวรรค์ชั้นหก พลางหยิบป้ายคำสั่งออกมาจากแขนเสื้อ และเดินไปที่สนลูกท้อแบนอย่างองอาจ

“ลูกท้อแบนในแดนเทพบานจะออกดอกและผลในหนึ่งพันปี มันล้ำค่ามาก ข้าอยากให้ท่านได้ลองชิม…”

เซี่ยอวี้โจวยิ้มตอบ

เมื่อไปถึงด้านนอกสวนลูกท้อแบน จึงสัมผัสได้ถึงกลิ่นหอมเข้มข้นของลูกท้อ

“ลูกท้อเซียนนั้นจะมีคนคอยเฝ้า คนดูแลนั้นก็คือเซียนชิงเหยา

ลู่เจาเจาพลันยื่นป้ายคำสั่งให้กับเทพเจ้าแม่ทัพที่ยืนเฝ้าอยู่ “เซียนชิงเหยากำลังจัดเตรียมงานเลี้ยงวันเกิด และสั่งให้ข้ามาเก็บลูกท้อแบนเจ้าค่ะ”

“นี่คือของแทนคำสั่งของเซียนชิงเหยา”

หลังจากเทพเจ้าแม่ทัพมองดูป้ายคำสั่งนั้น จึงยอมปล่อยให้พวกนางเดินเข้าไป

“แม่นางเซียนรับใช้ดูหน้าไม่คุ้นเลย เจ้ามาใหม่หรือ” นี่เป็นครั้งแรกที่เทพเจ้าแม่ทัพเห็นหน้าของนาง

ลู่เจาเจาส่ายหน้าเล็กน้อย “มิใช่เลย พวกเราทำงานในวังมาตลอด ไม่ค่อยได้ออกไปไหน เรามักจะทำงานในวังและไม่ค่อยได้ออกไปข้างนอก แต่การเก็บลูกท้อแบนถือเป็นเรื่องใหญ่ในวันนี้ ท่านเซียนจึงสั่งให้พวกเรามาด้วยตนเอง”

“จริงด้วย เช่นนั้นเชิญเถิด แม่นางเซียน”

ลู่เจาเจาเดินนำเซี่ยอวี้โจวเข้าไปในสวนลูกท้อแบนอย่างสงบ

ทันทีที่ประตูปิด เซี่ยอวี้โจวก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้น

“นี่เจ้าเอาป้ายคำสั่งมาจากไหนหรือ”

ลู่เจาเจาพลันแบมือออก ป้ายคำสั่งมากมายปรากฏขึ้นบนมือของนางทันที มีทั้งของท่านเซียนเต๋ออู่ เซียนชิงเหยา หลิงเซียวเจินจวินและคนอื่นอีกมากมาย...

“ข้ามีทั้งหมดเลย”

“รีบไปเก็บลูกท้อเถิด อีกหนึ่งชั่วยามพวกเซียนจะมาเก็บลูกท้อแบนแล้วเช่นกัน”

“เก็บให้ได้มากที่สุดเลยนะ”

ลู่เจาเจาและเซี่ยอวี้โจวเริ่มยุ่งกับการเก็บผลไม้เซียนโดยไม่พูดอะไรกันสักคำ

เซี่ยอวี้โจวปีนต้นไม้เร็วมากตั้งแต่ยังเด็ก ต้นท้อนั้นไม่สูงมาก เขาจึงรีบปีนขึ้นไปและเก็บลูกท้ออย่างบ้าคลั่ง

ลู่เจาเจามอบถุงร้อยสมบัติที่ใส่สิ่งของได้มากมายให้กับเขา

การเลือกลูกท้อแบนนั้นยุ่งยากมากยิ่งกว่า เพราะไม่สามารถใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ได้ ทันทีที่ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์ ลูกท้อแบนจะกลายเป็นไอเซียนและสลายหายไปต่อหน้าต่อตา

เหตุที่ลูกท้อแบนล้ำค่ามาก เป็นเพราะพวกมันดูดซับพลังแห่งฟ้าดินเพื่อผลิดอกออกผล ทำให้มีจำนวนไม่มากนัก ทั้งสองจึงร่วมกันลงมืออย่างรวดเร็ว...

ภายในครึ่งชั่วยาม แปดสิบส่วนของลูกท้อแบนในสวนถูกเก็บจนหมดสิ้น

“แล้วเจ้าขอโทษอย่างไร” เซี่ยอวี้โจวถามอย่างระมัดระวัง โดยรู้นิสัยประหลาดๆ ของนางเป็นอย่างดี

“ข้ามอบผมปลอมเป็นของขวัญให้เขาน่ะ”

“มอบของขวัญต้องมอบให้จากใจจริง”

ลู่เจาเจาพูดด้วยความภาคภูมิใจ

เซี่ยอวี้โจว “…”

“ทำไมเขาไม่ตีเจ้าให้ตายไปเลย พวกเราอยู่ห่างๆ ดีกว่า...รอให้ศัตรูของเจ้าออกไปก่อน…” เซี่ยอวี้โจวดึงลู่เจาเจาหันหลังให้กับเทพเจ้าเฒ่า

ทันทีที่เทพเจ้าเข้าประตูไป เซี่ยอวี้โจวยังไม่ทันหันกลับมา

“นี่ก็เป็นศัตรูของข้าเหมือนกัน...”

“ไม่ได้ ไม่ได้ นี่ก็ใช่...”

“มาอีกคนแล้ว หันหลังกลับ…”

ใบหน้าของเซี่ยอวี้โจวค่อยๆ เปลี่ยนจากเต็มไปด้วยความคาดหวังกลายเป็นเฉยชา

“พระพุทธองค์กลับมาหรือยัง” เซียนรับใช้ด้านนอกตำหนักถามขึ้น

“พระพุทธองค์กำลังลงไปเผชิญด่านเคราะห์ ยังไม่หวนกลับสู่แดนพระพุทธ แดนพระพุทธจึงส่งพระอาจารย์คนหนึ่งล่วงหน้ามาก่อน...”