หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 897

“หากนางฟื้นคืนชีพขึ้นมาจริงๆ ข้ายินดีมอบตำแหน่งผู้ใช้กฎแห่งแดนเทพให้กับนาง

“ทว่าตอนนางอุทิศชีวิต เลือดเนื้อของนางกระจัดกระจายกลายเป็นแสงดาว หัวใจของนางยังค้ำจุนโลกเอาไว้”

“ผู้ใดจะรับประกันได้ว่านางที่ไร้หัวใจฟื้นคืนชีพจากการถักทอวิญญาณ จะเป็นเทพกระบี่เจาหยางองค์เดิม”

“ก่อนที่มหาเทพจะลงไปยังแดนเบื้องล่างได้มอบภารกิจสำคัญกับข้า นั่นคือการปกป้องทั้งสามดินแดน ข้าแบกรับทุกสรรพสิ่งในสามดินแดนเอาไว้ จะต้องไม่มีอะไรผิดพลาดเป็นอันขาด!” ท่านเซียนหันชวนกล่าวด้วยเสียงต่ำ ราวกับเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดไม่รู้จบ

“ข้อเสนอของข้าคือการสังหารมาร้าย” ท่านเซียนหันชวนลุกขึ้นยืน

เทพเจ้าทุกองค์ในสวรรค์ชั้นเก้าต่างมองหน้ากันด้วยความสับสน ทว่าไต้ซื่อชื่อคงกลับยืนขึ้นและกล่าวว่า “อาตมามาจากแดนพระพุทธ ผู้ออกบวชมีใจเมตตากรุณา ไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต”

“แดนพระพุทธไม่ขอเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้”

ล้อเล่นน่ะ พวกเขาอาจเคยทะเลาะกันเล็กๆ น้อยๆ บ้าง แต่ไม่เคยคิดถึงขั้นฆ่าแกงกันเลยสักครั้ง

ยิ่งไปกว่านั้น แดนพระพุทธไม่อาจทรยศผู้อุทิศชีวิตกอบกู้โลกได้

หันชวนนิ่งเงียบ ดวงตาฉายแววเย็นชาเล็กน้อย “ข้าได้ยินมาว่าไต้ซื่อชื่อคงมีความหลังกับมารร้ายคืนชีพตนนั้น?”

ไต้ซื่อชื่อคงตอบอย่างใจเย็น “อาตมาไม่โกหก พวกเรามีความแค้นต่อกันจริง หากมีความหลังต่อกัน นางจะหลอกให้ข้าขึ้นมาเป็นศัตรูกับนางต่อหรือ”

หันชวน “…”

จะว่าไปคำพูดนี้ก็มีเหตุผล

“แต่ไต้ซือชื่อคงเจอกับนางแล้ว?”