หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 900

“ข่าวซุบซิบจากแดนเทพ!” เมื่อลู่เจาเจาได้ยินประโยคนั้น เซี่ยอวี้โจวจึงก้าวไปเปิดประตูหลังจากเก็บของทุกอย่างลงมิติเรียบร้อย

“ท่านลองทายดูสิว่าทำไมวันนี้ฟ้าถึงร้องดังเช่นนี้”

“มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น มีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นในแดนเทพ!!” ดวงตาของจู๋มั่วเป็นประกายด้วยความอยากรู้อยากเห็น และตื่นเต้นเป็นอย่างมาก

“แดนเทพถูกปล้น!”

“ว่ากันว่าแดนเทพถูกปล้นชิงของไปมากมาย ท่านเซียนหันชวนส่งทหารสวรรค์นับแสนไปตามจับหัวขโมยคนนั้น!”

“ท่านรู้หรือไม่ว่าเจ้าหัวขโมยนั่นเอาของไปเยอะเพียงใด” ใบหน้าของจู๋มั่วเต็มไปด้วยความอิจฉา ผู้ใดกันที่สามารถปล้นแดนเทพได้เช่นนี้

นักรบผู้กล้าหาญ!

“ขโมยต้นหญ้าเซียนไป 1,300 ต้น”

“ขโมยลูกท้อแบนไป 1,500 ลูก”

“อาวุธ 363 ชิ้น”

“ยาเซียนตัน 200 เม็ด”

“ว่ากันว่าเป็นส่วนสมบัติสวรรค์มากมาย…”

“หลังจากทราบข่าว ทุกคนต่างพากันส่งของไปปลอบใจกันใหญ่”

ลู่เจาเจาและเซี่ยอวี้โจวมองหน้ากันพร้อมกับอ้าปากค้าง

“ให้ตายเถิด โหดร้ายมาก!”

“นั่นน่ะสิ ท่านเองก็รู้สึกว่ามันโหดร้ายเช่นกันหรือ”

“ข้าสงสัยเหลือเกินว่าหัวขโมยคนนี้จะโหดร้ายเพียงใด! ว่ากันว่าขโมยของล้ำค่าไปมากมาย” จู๋มั่วน้ำลายไหลด้วยความอิจฉา

“ข้าหมายถึงแดนเทพต่างหาก” ลู่เจาเจาพูดด้วยใบหน้ามืดมน

แดนเทพช่างโหดร้ายเหลือเกิน

ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา บัญชีใดที่ไม่ได้ตรวจสอบก็โยนให้เป็นความผิดของข้าสินะ

ทันใดนั้นนางจึงเข้าใจสิ่งที่ฮ่องเต้เฟิงตูเคยกล่าวเอาไว้อย่างแจ่มแจ้ง

ลู่เจาเจาไม่ค่อยพอใจ แต่ไม่มีความคิดจะแก้แค้นแดนเทพแต่อย่างใด

ทุกอย่างจะพังทลาย ผู้คนต้องทนทุกข์ทรมานตลอดไป

รากฐานของแดนเทพกำลังเกิดปัญหาเข้าแล้ว

แดนเทพกำลังถูกกัดกินและเน่าเปื่อยไปอย่างช้าๆ

ลู่เจาเจาโบกมือ “พวกเจ้าออกไปเถิด ข้าอยากงีบหลับเสียหน่อย”

จู๋มั่วไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดจู่ๆ นางถึงดูเศร้าขึ้นมา แต่เซี่ยอวี้โจวกลับลากเขาออกจากประตูไป

ลู่เจาเจานอนอยู่บนเตียงด้วยความงุนงง

“เจ้าคิดว่าตอนนั้นข้าทำถูกหรือไม่ที่กอบกู้โลกเอาไว้”

เด็กหนุ่มพลันปรากฏตัวข้างกายนางอย่างเงียบๆ

เขาโน้มตัวไปหยิบผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวลู่เจาเจา

“มีอะไรน่าเยี่ยมกัน อย่างไรเสียก็ใกล้ตายแล้ว” ลู่เจาเจาที่สวมกระโปรงสีชมพูทำหน้ามุ่ย ไม่อยากออกไปข้างนอก

“ชู่ว ไม่พูดเรื่องไร้สาระเช่นนั้นนะ” สวี่สืออวิ๋นยกนิ้วขึ้นมา

สองสามีภรรยาจึงจูงมือลู่เจาเจาเข้าไปในพระราชวังด้วยกัน

ขุนนางข้าราชบริพารหลายคนคุกเข่าอยู่ด้านนอกตำหนัก เจ้าหุบเขาเจียงแห่งเขาเซียนหมอก็ยืนอยู่นอกประตูเช่นกัน

เมื่อเห็นลู่เจาเจา เขาจึงยิ้มให้นางอย่างใจดี

เจียงหลินซึ่งเป็นหลานชายของเขาเคยถูกลู่เจาเจาช่วยเอาไว้

“เจ้าหุบเขาเจียง ท่านรีบไปดูเสด็จพ่อเถิด” ดวงตาของหนานเฟิ่งอวี้แดงก่ำ พรุ่งนี้เป็นพิธีสู่สวรรค์ของอี้เอ๋อร์ ต้องไม่มีอะไรผิดพลาดเด็ดขาด

เจ้าหุบเขาเจียง ไม่แสดงสีหน้าใดๆ กับหนานเฟิ่งอวี่ทั้งสิ้น

ตระกูลซูเกือบทำร้ายหลานชายและหลานสาวของเขา และยังไม่ได้รับคำอธิบายของเรื่องนี้!

เจ้าหุบเขาเจียง ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของฮ่องเต้ เพียงแต่เคยได้รับการช่วยเหลือจากฮ่องเต้องค์ก่อนตอนเขาเซียนหมอประสบความยากลำบาก

เขาเซียนหมอจึงทำข้อตกลงที่จะคุ้มกันดูแลราชวงศ์เป็นเวลา 100 ปี

และปีนี้เป็นปีสุดท้ายแล้ว

ฮ่องเต้เฒ่ากำลังนอนหายใจรวยรินอยู่บนเตียงมังกร เมื่อเห็นเจ้าหุบเขาเจียงเดินเข้าไป ดวงตาของเขาจึงเต็มไปด้วยความหวัง

มีฮ่องเต้องค์ใดบ้างที่ไม่ปรารถนาให้อายุยืนยาว

ในความเป็นจริงแล้วนั้น สิ่งที่ฮ่องเต้ทุกองค์ร้องขอคือความอมตะ