หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 905

“เทพธิดาจืออี้คือไข่มุกที่สวรรค์ประทานให้กับแคว้นใต้!”

“กระหม่อมขอจงรักภักดีต่อเทพธิดาจืออี้ตลอดไป”

ตระกูลโหลว ตระกูลหมิงและตระกูลซางมองลู่เจาเจาอย่างกังวล

หากหนานเฟิ่งอวี่มีเทพธิดา นางจะไม่มีวันแพ้พ่าย

ลู่เจาเจามองไปรอบๆ ที่แห่งนั้น โอ้ ปกติข้าดูไม่ออกเลยนะเนี่ยว่านางมีผู้ศรัทธามากมายเช่นนี้

จริงสิ หนานเฟิ่งอวี่วางแผนมานานหลายปี นี่ย่อมเป็นแผนการอันสมบูรณ์แบบ

ทว่ากลับกลายเป็นฮ่องเต้เฒ่าที่หัวใจเต้นระรัว

การเป็นผู้รับใช้เทพเจ้าคือความภาคภูมิใจ

แต่ก็ทำให้ชาวแคว้นใต้ถูกตราหน้าว่าเป็นองครักษ์หรือแม้แต่คนรับใช้ก็ตาม

บัดนี้เขาสามารถสลัดสถานะคนรับใช้ ทำให้แคว้นใต้มีเทพเจ้าของตนเองอย่างแท้จริง ฮ่องเต้เฒ่าจะไม่ตื่นเต้นได้อย่างไร!

เขากำลังจะเขียนประวัติศาสตร์ของแคว้นใต้ขึ้นมาใหม่

ปฏิทินใหม่หน้าใหม่ของแคว้นใต้จะเริ่มต้นขึ้นที่เขานั่นเอง

“หออาลักษณ์ ช่างวาดมาถึงแล้วหรือยัง” ฮ่องเต้เฒ่าตั้งตารอคอยด้วยความตื่นเต้น

“ทูลฝ่าบาท ช่างวาดมาถึงแล้ว และจะส่งต่อเหตุการณ์อันยิ่งใหญ่ของวันนี้ไปนับหลายพันปีอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”

ใบหน้าของฮ่องเต้เฒ่าเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อ ในขณะที่ฮองเฮาเชิดหน้าขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ

ฮูหยินหนิง อย่างไรเสียเจ้าก็ไม่มีวันเทียบข้าได้!

บัดนี้ราชครูกำลังยืนอยู่ตรงกลางแท่นสู่สวรรค์ด้วยชุดคลุมบูชาสีขาวนวล

นักบวชหนุ่มจำนวนนับไม่ถ้วนสวมชุดคลุมบูชาร่ายรำไปมา พร้อมกับสวดบทปลอบโยนดวงจิตเทพ

กลองใหญ่มากมายตั้งอยู่ริมสองฝั่ง บุรุษซึ่งคาดเข็มขัดแดงตีกลองระรัว ทำให้เสียงกลองดังมากขึ้นเรื่อยๆ

ผู้ศรัทธาใต้แท่นสูงต่างพากันคุกเข่าลง

“ต้อนรับ เทพธิดา...”

“ต้อนรับ เทพธิดา...”

เสียงทั้งบนและล่างแท่นสูงประสานกันดังขึ้นเรื่อยๆ

ทุกคนคุกเข่าลงบนพื้นด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ ต้อนรับเทพธิดาในดวงใจ

“เทพธิดา เทพธิดา... ขอให้เทพธิดาเสด็จสู่สวรรค์สำเร็จ ปกป้องราษฎรให้ปลอดภัยและเป็นเทพเจ้าสูงสุดของแคว้นใต้ด้วยเถิด!”

“เทพธิดา เทพธิดาปรากฏตัวแล้ว เทพธิดาปรากฏตัวแล้ว...”

ใต้แท่นสูง คนหลายคนพากันตะโกนอย่างดุเดือด

ด้วยท่าทางที่แฝงไปด้วยความบ้าคลั่งเล็กน้อย

เมื่อเห็นนางร้องไห้อย่างโศกเศร้า ผู้คนรอบข้างต่างรู้สึกสะเทือนใจ และพากันสวดภาวนาขอปาฏิหาริย์กับเทพธิดาทันที

หนานเฟิ่งอวี่ยืนขึ้นและยกมือขึ้นเบาๆ

ทุกคนพลันเงียบไปครู่หนึ่ง

“เทพเจ้าย่อมรักมนุษย์ ท่านจะเพิกเฉยต่อความทุกข์ทรมานที่อยู่ตรงหน้าโดยไม่ช่วยได้อย่างไร”

“อี้เอ๋อร์ ช่วยนางเถิด” หนานเฟิ่งอวี่พยักหน้าให้กับบุตรสาว

ทุกคนต่างมองนางอย่างคาดหวัง และอยากเห็นความมหัศจรรย์ของเทพธิดาด้วยตาของตนเอง

หนานจืออี้ผนึกมือเข้าหากัน จากนั้นปลายชุดคลุมของนางค่อยๆ พลิ้วไหว ผมดำปลิวสยายโดยไม่มีสายลมพัดผ่าน ก่อนที่ร่างของนางจะลอยขึ้นสู่อากาศ ความเมตตาที่แสดงออกมานั้นดูเหมือนกับเทพเจ้าเป็นอย่างมาก

“ข้ายินดีประทานพรให้เจ้า”

นางยกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่เด็กหญิงผู้หลับใหล

ทันใดนั้นพลันมีแสงสาดส่องออกมาจากปลายนิ้ว กลีบบัวลวงตาโปร่งใสมากมายก็กระจัดกระจายออกไป...

ทุกคนรีบพุ่งตัวเข้าไปใช้ร่างรับกลีบบัวลวงตาเหล่านั้น “นี่เป็นพรที่เทพธิดาประทานให้”

แสงนั้นส่องเข้าไปในหว่างคิ้วของเด็กหญิง

ทุกคนมองเด็กหญิงตัวเล็กที่นอนหลับใหลเป็นตาเดียวกัน จากนั้นขนตาของนางกลับสั่นกระพือ ปลายนิ้วเริ่มงอเข้าหากันเบาๆ

“ขยับตัวแล้ว” หญิงชราที่อุ้มนางไว้ดีใจจนคุกเข่าลงอีกครั้ง พร้อมกับกล่าวคำขอบคุณไม่หยุด