หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 917

เขาไม่มีความกลัว และความไม่สบายใจของเขาก็มาถึงจุดสูงสุด

แม้แต่เหล่าทหารก็ยังไม่กล้าออกไปก่อน

ดวงตาของหนานเฟิ่งอวี่เย็นชาเล็กน้อย อาวุธปรากฏขึ้นในมือของนาง มือที่ถืออาวุธเปลี่ยนเป็นสีซีด “ข้าอยากรู้ว่าพวกมันสามารถสร้างความแตกต่างได้หรือไม่!”

องครักษ์คุ้มกันนางลงมา

หนานมู่ไป๋กังวลจึงรีบติดตามไปทันที

สวี่สืออวิ๋นกระซิบ “ข้ามองไม่ออกเลยว่าราชบุตรเขยมีคุณธรรมมากเพียงใด”

หรงเช่ออดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

“เห็นได้ชัดว่าเขารู้มาโดยตลอดว่าหนานเฟิ่งอวี่ทำอะไร แต่กลับไม่เปิดโปงนาง นอกเสียจากว่าเขาต้องการที่จะเกาะติดหนานจืออี้ขึ้นสวรรค์”

“ตอนนี้หนานจืออี้ตายแล้ว ฮ่องเต้เฒ่าจะต้องสอบสวนอย่างละเอียดแน่นอน”

“เขาผลักภรรยาของเขาออกไปเพื่อปกป้องตัวเอง สุดท้ายแล้วชื่อเสียงของเขาคือขี้ขลาดและไร้ความสามารถ ไม่มีใครตำหนิเขาได้ใช่หรือไม่?”

สวี่สืออวิ๋นสะดุ้ง

จากนั้นก็พยักหน้าช้าๆ

สวี่สืออวิ๋นจับท้องของนางแล้วยืนขึ้นอยู่บนขอบแท่นสูง

หรงเช่อหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “เจ้านี่นะ ท้องโตแล้วแต่ก็ยังอดดูเรื่องสนุกไม่ได้”

สวี่สืออวิ๋นยิ้ม “ตอนอยู่ที่เป่ยเจา การดูเรื่องสนุกมันฝังลึกอยู่ในกระดูก” นางเม้มริมฝีปากมองไปทางทั่นฮวา อ๋องจิ้งซีและคนอื่นๆ …

จริงหรือ……

พวกเขาพบตำแหน่งที่ดีตั้งแต่เนิ่นๆ และให้ความสนใจอย่างเต็มที่กับจุดต่ำสุด

แม้แต่เซี่ยอวี้โจวก็ลากลู่เจาเจาออกไปด้วย

ขณะนั้นหนานเฟิ่งอวี่ก็ลงไปถึงด้านล่าง

ทุกคนกลั้นลมหายใจและจ้องมอง

หัวใจของหนานเฟิ่งอวี่หนักอึ้ง หนานมู่ไป๋มองไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง ทุกคนต่างมองดูพวกเขาอย่างว่างเปล่า...

“ฝ่าบาท พระองค์ไม่รู้สึกว่าติดค้างอะไรพวกเราหรือ?” ใบหน้าของชายชราเต็มไปด้วยความโกรธ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังอย่างสุดซึ้ง

หนานเฟิ่งอวี่เชิดคางขึ้นเล็กน้อย เอวของนางถูกพันด้วยผ้าสีขาว แต่มีร่องรอยเลือดเล็กน้อย

“ติดค้าง? ข้าติดค้างอะไรพวกเจ้า?”

นางยอมรับความผิดของนางไม่ได้ และนางจะไม่ยอมรับความผิดของนางกับคนโง่อีกหลายคน!

นางเกิดมาเหมือนพระจันทร์ที่สว่างบนท้องฟ้า และทุกสิ่งภายใต้แสงจันทร์คือพร