หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 919

ผู้คนล้อมไว้หมดแล้ว

“เอาลูกสาวของข้าคืนมา!”

“เอาลูกชายของข้าคืนมา!”

“คืนชีวิตครอบครัวของข้า” ใครบางคนคว้าผมของหนานเฟิ่งอวี่ คว้าผมสีดำทั้งหัวของนาง แล้วดึงนางเข้าไปในฝูงชน

“ช่วย…กรี๊ด”

“ช่วยด้วย”

เสียงกรีดร้องของหนานเฟิ่งอวี่จมอยู่ในฝูงชน บางคนคว้าแขนของนาง บางคนดึงผมของนาง และบางคนก็คว้าขาของนาง...

“อ๊ากกก!!” เสียงกรีดร้องของหนานเฟิ่งอวี่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า

นางน่าเวทนาไม่ต่างกับหนานจืออี้

หรงเช่อยกมือขึ้นเพื่อปิดตาของสวี่สืออวิ๋น

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ชายหนุ่มที่อยู่ข้างหลังลู่เจาเจายกมือขึ้นเพื่อปิดตาของนางเบาๆ

เซี่ยอวี้โจวมองไปที่ลู่เจาเจา จากนั้นก็มองไปที่สวี่สืออวิ๋น และยกมือขึ้นอย่างเงียบๆ เพื่อปิดตาของเขา

“ข้าดูแลตัวเองก็ได้”

หนานเฟิ่งอวี่ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ จากชาวบ้านผู้เคียดแค้น

น้ำสามารถพยุงเรือให้ลอยได้ฉันใด ก็สามารถทำให้เรือจมได้ฉันนั้น

พู่กันของนักบันทึกเรื่องราวตกลงไปที่พื้น

จิตรกรเป็นนักวิชาการรูปหล่อ เขาล้มลงกับพื้นด้วยใบหน้าซีดเซียว เหงื่อผุดออกมา ตกใจกับภาพที่อยู่ตรงหน้าจนสติหลุด

ลู่เจาเจาหยิบพู่กันบนพื้นขึ้นมา

“ได้บันทึกไว้หรือไม่?”

“วาดไว้หรือเปล่า” นางวางพู่กันไว้ในมือของอีกฝ่าย

“วันนี้เป็นเรื่องใหญ่ของแคว้นใต้ และจะเผยแพร่ไปอีกหลายพันปี…” น้ำเสียงของเด็กน้อยจริงใจและทุกคนไม่สามารถบอกได้ว่านางกำลังประชดหรือไม่เข้าใจจริงๆ

หรงเช่อยืนอยู่ข้างหลังนางด้วยรอยยิ้ม “จริงๆ แล้ว”

“การขึ้นสู่สวรรค์ที่ดึงดูดความสนใจของทุกคนได้กลายเป็นการลงโทษ เทพธิดากลับกลายเป็นจอมปลอม”

“นางที่มีความเห็นอกเห็นใจ กลับกลายเป็นผู้สนับสนุนปีศาจ”

“หนานเฟิ่งอวี่ต้องทนทุกข์ทรมานกับผลที่ตามมาของการกระทำของนาง ถูกคนหลายคนฉีกเป็นชิ้นๆ น่าสนุกเสียจริง” หรงเช่ออดไม่ได้ที่จะยกมือขึ้นมาประสานกัน

เซี่ยจิงซีส่ายหน้า “มิน่าคนทางใต้ถึงได้ชอบทำตัวห่างเหินและหยิ่งผยองอยู่เสมอ ละครของพวกเจ้า พวกเราชาวเป่ยเจาคิดไม่ถึงจริงๆ เป่ยเจายินดียอมรับความพ่ายแพ้”

ข้าราชบริพาร เขาล้อเลียนเรา!

ลำเอียง แต่ก็ไม่สามารถโต้ตอบอะไรและไม่สามารถเงยหน้าขึ้นได้

ข้าราชบริพารโกรธและวิตกกังวล “รีบลงไปเร็ว!”

ข้าราชบริพารรวมตัวกันเป็นกลุ่ม ในวันนี้หัวใจของผู้คนแคว้นใต้ก็กลายเป็นเศษทรายที่หลุดลอยไป

แม่ทัพโหลวยืนอยู่ข้างหน้า เหล่าชาวบ้านยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม

“แม่ทัพโหลว ครั้งหนึ่งท่านเคยนำทุกคนในตระกูลโหลวมาปกป้องแคว้นของเขา ท่านเป็นคนดี วันนี้จะฆ่าหรือลงโทษใครก็ต้องทำตามหน้าที่! แต่หนานเฟิ่งอวี่ นางสมควรตาย!”

“ใช่ นางสมควรตาย!”

แม่ทัพโหลวหลับตาเล็กน้อย “พวกเราไปกันเถอะ”

ผู้คนมองหน้ากัน หนานเฟิ่งอวี่เป็นองค์หญิงใหญ่ของแคว้นใต้ ตอนนี้นางกำลังดูแลแคว้นในนามของนางและมีอำนาจมากขึ้น

พวกเขาพร้อมที่จะตายอย่างมีเกียรติแล้ว

“ทำไมยังไม่รีบไปอีกล่ะ!” ใต้เท้าหมิงจ้องมองด้วยความโกรธ คนทั่วไปที่แต่เดิมใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด จู่ๆ ก็สำลัก

จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและรีบวิ่งไปที่ประตูอย่างเร่งรีบ

ลู่เจาเจายกมืออัญเชิญมังกรดำ “จงไปเฝ้าประตูเมือง หากใครขวางทางของเจ้า จงฆ่ามัน!”

มังกรดำกลายเป็นแสงทันทีและหายไปต่อหน้าต่อตา

ภาพนั้นดูเศร้าและน่ากลัว

ใต้เท้าบางคนชี้ไปที่แม่ทัพโหลวและใต้เท้าหมิงด้วยใบหน้าซีดเซียว “พวกท่าน กล้าปล่อยคนที่ฆ่าองค์หญิงใหญ่ไปได้อย่างไร”

“คนพวกนั้น ทำร้ายทายาทของฝ่าบาทอย่างโหดร้ายในที่สาธารณะ พวกเขาสมควรตาย!”