หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 923

หลังจากที่ฮ่องเต้พูดจบ เขาก็กวักมือเรียกเจ้าหุบเขาเจียงให้เข้ามา

ลู่เจาเจาติดตามทุกคนออกจากประตูพระราชวัง

หลังจากออกจากประตูพระราชวัง ใบหน้าของสวี่สืออวิ๋นก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา “บุรุษล้วนไร้ความปรานีและไม่ยุติธรรม!”

หรงเช่อเห็นว่านางอารมณ์ไม่ดีจึงไม่กล้าเข้าไปยุ่ง

เขาได้แต่จีบปากจีบคอพูด “เจ้าไม่ต้องมองข้าเป็นบุรุษก็ได้ เราเป็นพี่สาวน้องสาวกัน”

สวี่สืออวิ๋นจ้องมองเขาด้วยความโกรธ

“ท่านน่ะหรือ”

หรงเช่อรู้สึกพอใจเล็กน้อยเมื่อเห็นรอยยิ้มเล็กน้อยบนริมฝีปากของนาง

หึ เจิ้นกั๋วกง ท่านพ่อของเขาพูดเช่นนั้น

บุรุษไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องหน้า

หากไม่สามารถแม้แต่จะเกลี้ยกล่อมภรรยาของตนได้ ก็ไร้ค่า!

เมื่อทุกคนกลับมาถึงบ้านตระกูลหนิงก็พบว่ามีรถม้าสามคันรออยู่หน้าประตู ฮูหยินใหญ่หนิงก็กำลังบอกให้ทุกคนขนของ

วางแผนการเดินทางล่วงหน้าไว้แล้ว

ไปหมู่บ้านเถาหยวนเพื่อไปเอาของของหนิงซื่อที่อยู่ใต้ซุ้มประตู

“เอาสุนัขของข้าไป…อ้อ ส่งไอ้นกปากมากตัวนั้นกลับไปตระกูลหมิง!” น่ารำคาญมันตะกละเกินไป

ลู่เจาเจาไม่อยากเลี้ยงแล้ว

เซี่ยอวี้โจวจับจุยเฟิงด้วยท่าทางภูมิใจ

ฮูหยินใหญ่หนิงค่อยๆ วางไม้ค้ำและเดินด้วยตัวเอง

หลังจากที่ทุกคนเก็บของเสร็จ พวกเขาก็ขึ้นไปบนรถม้าแล้วออกเดินทาง

เมื่อเดินไปที่ประตูเมือง จู๋มั่วสวมเสื้อคลุมลายดอกไม้ขนาดใหญ่และยืนอยู่หน้าประตูเมือง

ทหารกลุ่มหนึ่งพยักหน้าและโค้งคำนับเพื่อต้อนรับเขาด้วยความเคารพ

ด้านนอกประตูเมือง แม่ทัพโหลวกำลังรออยู่พร้อมกับทหารของเขา

“เอ๊ะ ฮ่องเต้เฒ่าออกไปตามหากองทัพภูต พวกเขากำลังไปในทิศทางเดียวกับเรา…” ลู่เจาเจานอนอยู่ข้างรถม้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“หวังว่าพวกเขาจะไม่พบพวกภูต”

“เท้าข้างหนึ่งของฮ่องเต้เฒ่าอยู่ในปรโลกแล้ว ร่างกายมีแต่กลิ่นคนแก่ ซ้ำยังคิดจะทำร้ายพวกภูตอีก” หรงเช่อขมวดคิ้ว

เซี่ยจิงซีกำลังขี่ม้า เขาได้อ่านหนังสือโบราณมากมายในห้องสมุดที่เป่ยเจา

หนึ่งในนั้นเกี่ยวข้องกับภูต