หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 949

ที่น่าเสียดายก็คือ จนถึงวันนี้ไม่มีผู้ใดสามารถเปิดป้ายหยกได้เลย

ลู่เจาเจากำป้ายหยก กล่าวตามใจ “ที่เจ้ากล่าวว่าเปิด มีความหมายว่าเช่นไร?”

“คือเช่นนี้เหรอ?” นางล้วงเอาผลไม้ทิพย์จากป้ายหยก กัดเสียงกรุบกรับกรุบกรับต่อหน้าต่อตาฮ่องเต้เฒ่า

“หรือว่าเช่นนี้?” นางยังล้วงเอาศิลาวิญญาณชั้นเลิศออกมาหนึ่งก้อน

“หรือว่าเช่นนี้?” นางยังล้วงเอาปลาดำหนึ่งตัวออกจากน้ำพุวิญญาณ

มังกรดำกระทุ้งไหล่ของนาง กล่าวอย่างประจบเอาใจ “ให้ข้ากิน ให้ข้ากิน...”

ลู่เจาเจาโยนให้เขาอย่างรังเกียจ

ฮ่องเต้เฒ่าแววตาอึ้งงัน สมาชิกในราชวงศ์ทั้งหมดโดนฉากนี้จู่โจมจนเกือบจะเป็นบ้า

แม้แต่ราชครู ก็ยังตกตะลึงจนอ้าปากค้าง พูดไม่ออกแม้เพียงคำเดียว

“เจ้าให้ข้าดื่มน้ำพุวิญญาณ?” ฮูหยินหนิงตกใจไปครู่หนึ่ง บุตรีคนเล็กของสวี่สืออวิ๋นผู้นี้ เหมือนจะเก็บซ่อนความลับไว้มากมาย

“ถูกต้องแล้ว ท่านยายไม่อาจจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้...” ลู่เจาเจาเชิดหน้าขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

“ตั้งแต่เมื่อใดกัน? นี่มันเป็นเรื่องตั้งแต่เมื่อใดกัน?” ฮ่องเต้เฒ่าใกล้จะร้องไห้ออกมาแล้ว

เป็นเช่นนี้ได้เช่นไรกัน คาดไม่ถึงว่าลู่เจาเจา....ได้รับการยอมรับจากป้ายหยกนานแล้ว!

ผู้สืบทอดแคว้นใต้ ควรจะเป็นตัวนางอย่างนั้นหรือ?

ลู่เจาเจาคิดแล้วคิดอีก “ตอนที่ยังพูดไม่เป็นและยังเดินไม่ได้อย่างไรเล่า....”

นางมองไปยังเสด็จแม่ สวี่สืออวิ๋นก็ใช้มือป้องปาก แสร้งทำเหมือนประหลาดใจอย่างนั้น

‘ท่านแม่ดูแปลก ๆ ไป... เหมือนว่า ไม่ได้ประหลาดใจมากเท่าไหร่เลย?’

สวี่สืออวิ๋น: เจ้าพูดจาเหลวไหลคำโตเช่นนี้ เจ้าคิดว่าท่านแม่เป็นคนโง่งมหรือไร?

ยากจริง ยังต้องร่วมมือกับนาง

ข้าไม่ได้ทึ่มทื่อเช่นเซี่ยอวี้โจว พูดย้ำทุกวี่ทุกวันว่า นางซ่อนสมบัติล้ำค่าไว้ในกระเป๋ากางเกง

ราชครูมองไปยังลู่เจาเจาเงียบๆ แล้วหมอบลงยังแทบเท้าของนางอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย

ฮ่องเต้เฒ่าหลับตายอมรับชะตากรรม

"ราชครูอยู่ในตระกูลนักบวช ผู้ที่พวกเขาติดตามมาตั้งแต่อดีตล้วนเป็นนายของป้ายหยก ในปีนั้นทำนายว่า นายของป้ายหยกจะถือกำเนิดในสายเลือดของราชวงศ์ จึงปกป้องแคว้นใต้นับพันปี”

ในวันนี้ นายที่แท้จริงของป้ายหยกปรากฏตัว แน่นอนว่าราชครูต้องยอมรับนาง

“ปุโรหิตคนก่อนทำนายว่าข้ามีมหาโชค ความจริงแล้ว มหาโชคของข้าคือพบพานหนิงเอ๋อร์”

สายเลือดของหนิงเอ๋อร์ จึงจะเป็นความหวังที่แคว้นใต้เสาะหามานับพันปี

ร่างของเขาสั่นแล้วสั่นอีก นิ่งเงียบไปซักครู่ ดวงตาอันขุ่นมัวมีน้ำตาไหลเป็นสาย

แต่คิดไม่ถึงว่า ฝ่าบาทจะทำเรื่องได้น่าตื่นเต้นเช่นนี้!

ส่งมอบให้กับลู่เจาเจาที่อายุเพียงสามขวบครึ่ง!

ฮ่องเต้หญิงที่อายุเพียงสามขวบครึ่ง!

ฮ่องเต้หญิงอายุสามขวบครึ่ง

ช่างเพ้อเจ้อเสียจริง

นับแต่แคว้นใต้ก่อตั้งมา มิเคยปรากฏฮ่องเต้อายุน้อยขนาดนี้มาก่อน

“สามขวบครึ่ง นางสามารถสยบบรรดาขุนนาง สยบแคว้นทั้งสี่ได้เช่นนั้นหรือ?” ราชโองการสืบราชสมบัติเผยแพร่ออกไป การตอบสนองแรกของขุนนางคือ ข้อกังขา

ลู่เจาเจาเกิดที่เป่ยเจา เติบโตที่เป่ยเจา นางยังเป็นองค์หญิงเจาหยางของเซวียนผิงตี้!

ไม่ว่านางทำอะไร สุดท้ายก็ยังคำนึงถึงเป่ยเจา

“ทุกท่านในตระกูลผู้รับใช้เทพเจ้ามีความคิดเช่นไร?” บรรดาขุนนางทยอยมองไปยังใต้เท้าหลายท่าน

ใต้เท้าทั้งหลายสงบเสงี่ยมไม่ต่างกัน มุมปากถึงกับมีรอยยิ้ม

“ประกาศพระราชโองการไปยังใต้หล้านี้ เรียนเชิญกษัตริย์ทุกแคว้นร่วมกันเข้าร่วมพิธีการขึ้นครองราชย์ของฮ่องเต้พระองค์ใหม่” ฮ่องเต้เฒ่าไร้เรี่ยวแรงล้มลงบนเตียงทันที

เขายังฝืนใจอดทนสั่งเสียกับลู่เจาเจา