หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 957

“นี่ท่านรู้จักคำว่าตกหลุมรักกับคนอื่นเขาด้วยหรือ” ลู่เจาเจาถามอย่างประหลาดใจ

เซี่ยอวี้โจวยกอกขึ้นทันที “ทำไมข้าจะไม่รู้จักเล่า ข้าน่ะยังเก็บเงินเอาไว้และจะหาภรรยาดีๆ สักคนมาแต่งงานด้วย”

ก่อนจะเชิดคางขึ้นอย่างภาคภูมิใจ

“เอ่อ...” ลู่เจาเจาชะงักไปชั่วคราว ก่อนจะโบกมืออย่างขอไปที

“เอาเถิด แต่งก็แต่ง...” เมื่อพูดจบจึงรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้านทันที

เซี่ยอวี้โจวเกาศีรษะด้วยความสงสัย และรู้สึกว่านางทำตัวแปลกไปเล็กน้อย

เมื่อรู้สึกว่าตนเองเริ่มหาวด้วยความง่วงนอนอีกครั้ง เขาจึงย่องกลับไปที่เรือนหลังเล็กและผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว

ในระหว่างที่นอนหลับอยู่นั้น

เสียงเคาะจากไม้มู่อวี๋ดังแผ่วเบาอยู่ในหู พร้อมกับเสียงสวดมนต์...

ราวกับว่ามีคนกำลังสวดมนต์อยู่ใกล้หูของเขาอย่างไรอย่างนั้น

เซี่ยอวี้โจวที่ครึ่งหลับครึ่งตื่นเอาผ้าห่มคลุมตัวด้วยความหงุดหงิดและคุดคู้อยู่ในนั้น

ในฝันนั้นดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นแสงสีทองบางอย่าง

มีพระโพธิสัตว์ผู้เมตตามากมายนั่งอยู่ท่ามกลางแสงสีทอง และกำลังเฝ้าดูเขาอยู่

“อ๊า!”

เขาพลันสะดุ้งลุกขึ้นนั่งอย่างกะทันหัน

สาวใช้จึงผลักประตูเปิดแล้วเดินเข้าไป “ท่านซื่อจื่อ ฝันร้ายหรือเพคะ รีบลุกขึ้นไปล้างหน้าเถิด วันนี้ฮ่องเต้องค์ใหม่จะเสด็จขึ้นครองบัลลังก์ ฮ่องเต้จากทุกแคว้นเข้ามาในเมืองแล้ว และจะเข้าไปรับชมพิธีกันตั้งแต่เช้า”

“ฝ่าบาทแห่งเป่ยเจาเสด็จมาถึงในเมืองเมื่อคืนนี้แล้วเพคะ”

“เสด็จลุงมาถึงแล้ว แล้วพ่อของข้าเล่า” เซี่ยอวี้โจวรีบลุกขึ้นทันที

สาวใช้ยิ้มพร้อมกับตอบ “มาถึงเมื่อคืนเพคะ ท่านอ๋องออกไปรับเสด็จด้วยตนเอง และยังไม่กลับมาเลย”

เซี่ยอวี้โจวรีบสวมเสื้อผ้า เพราะยังอิ่มจากอาหารมื้อใหญ่เมื่อคืนจึงกินข้าวต้มไปเพียงสองสามคำ

“ประเดี๋ยวส่งคนไปตามหารอบๆ จวนนะว่ามีพระภิกษุอยู่ที่ใด เมื่อคืนเสียงสวดมนต์ทำเอาข้านอนไม่หลับทั้งคืนเลย!” เซี่ยอวี้โจวลูบหูพร้อมกับเดินบ่นไปทางประตู

สาวใช้สะดุ้ง “พระภิกษุ? จวนหนิงมีองครักษ์เฝ้าอยู่รอบๆ หลายชั้น แล้วจะมีพระภิกษุได้อย่างไรเพคะ”

“อีกอย่าง เมื่อคืนหม่อมฉันไม่ได้ยินเสียงสวดมนต์เลยสักนิด...ท่านฝันไปหรือเปล่า” สาวใช้อดพึมพำไม่ได้ นางอาศัยอยู่ข้างนอกและไม่ได้ยินเสียงสวดมนต์ที่ว่านั่นเลย

ไม่นานหลังจากที่ลู่เจาเจาได้หลับตาลงนอน นางก็ถูกคนรับใช้ในวังพาลงจากเตียง

ทั้งถูกล้างหน้าล้างตาอาบน้ำและผลัดผ้าโดยไม่ลืมตา

โชคดีที่นางยังเด็กจึงไม่จำเป็นต้องแต่งกายซับซ้อน

ขันทีตะโกนขึ้นสามครั้ง ผู้คนทั้งสองฝั่งถนนจึงพากันคุกเข่าและโห่ร้อง “ยินดีต้อนรับพระองค์”

“ยินดีต้อนรับพระองค์...”

ทุกชีวิตก้มลงไปกราบแทบเท้าของนาง

“วันนี้ท่านต้องไปบูชาสวรรค์ก่อน แล้วค่อยกลับไปร่วมพิธีขึ้นครองบัลลังก์ที่ตำหนักหมิงกวง” มามากระซิบเสียงเบา

ลู่เจาเจาตอบรับในลำคอเบาๆ

ดูเหมือนว่ามามาจะประหลาดใจเล็กน้อย เด็กน้อยอายุเพียงสามขวบครึ่ง ไม่ดูตื่นกลัวแต่ตรงกันข้าม...ดูผ่อนคลายเกินไปเสียด้วยซ้ำ

ลู่เจาเจา : ข้าเห็นโลกใบนี้มามากมายแล้ว!

ด้านนอกโถงบูชามีผู้คนมากมายคุกเข่าพร้อมต้อนรับฮ่องเต้องค์ใหม่

“ท่านนั้นคือฮ่องเต้ซีเย่ว์” มามาชี้ไปยังชายที่อยู่ในชุดผ้าไหมไม่ไกล

“ส่วนนั่นคือฮ่องเต้ตงหลิงตรงนั้น ว่ากันว่าเดิมทีเขาเคยเป็นตัวประกันอยู่ที่แคว้นอื่น ก่อนจะกลับเข้าเมืองและขึ้นเป็นฮ่องเต้ คนเล่าลือกันว่าเขานิสัยไม่ค่อยดีนัก ทั้งยังเป็นลูกพี่ลูกน้องกันกับองค์ชายสามอีกด้วยเพคะ” เพลานี้องค์สามกำลังยืนเก๊กท่าอยู่ที่ริมด้านข้าง

ลู่เจาเจาขมวดคิ้ว แต่ชายคนนั้นอยู่ไกลมากจนมองเห็นไม่ชัดเจน

“ท่านต้องระวังองค์ชายสามเอาไว้ให้ดี เกรงว่าเขาอาจสัญญาให้ผลประโยชน์กับตงหลิง เพื่อให้อยู่ฝ่ายเดียวกันกับเขาก็ได้”