หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 959

พิธีบูชาสวรรค์ในแคว้นใต้นั้นเป็นพิธีที่ยิ่งใหญ่

เมื่อมามาเห็นว่าพิธีบูชาสวรรค์เริ่มต้นขึ้นแล้วจึงค่อยๆ ถอยออกมาอย่างระมัดระวัง

ในขณะที่ราชครูยังคงกล่าวคำบูชาเสียงดัง “ขอให้เหล่าทวยเทพจงเมตตาและคุ้มครองฮ่องเต้องค์ใหม่ ขอให้ฟ้าฝนในแคว้นใต้ตกต้องตามฤดูกาล บ้านเมืองสงบสุข ราษฎรปลอดภัย ไร่นาอุดมสมบูรณ์…”

อีกด้านหนึ่ง จู๋มั่วกำลังวางกระถางดอกไม้ไว้ที่มุมห้องอย่างระมัดระวัง ก่อนจะถอดเสื้อคลุมดอกไม้สีแดงออกอย่างเงียบๆ

จากนั้นจึงพุ่งทะยานขึ้นไปกลายเป็นมังกรบินโฉบอยู่บนท้องฟ้า

“วิญญาณผู้พิทักษ์ปรากฏตัวแล้ว!”

ผู้คนต่างสวดภาวนาอธิษฐานขอความสงบสุขและความสำเร็จในปีหน้า

ลู่เจาเจาพลันเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า เห็นเด็กหนุ่มกำลังยืนอยู่บนหมู่เมฆพร้อมกับโบกมือโปรยแสงสีทองจางๆ ลงมาจากด้านบน

เต๋าสวรรค์ลงมาประทานพรด้วยตนเอง

แสงสีทองมากมายรวมตัวกันบนท้องฟ้าเหนือหนานตู ก่อนกลายเป็นสายฝนศักดิ์สิทธิ์โปรยปรายลงมา ขจัดบาดแผลภายในและความเหนื่อยล้าของผู้คน

“เกิดปาฏิหาริย์แล้ว!”

“สวรรค์ยอมรับฮ่องเต้หญิง และประทานพรให้กับฮ่องเต้หญิงแห่งแคว้นใต้!”

เด็กหนุ่มยืนอยู่บนก้อนเมฆพลางมองเด็กน้อยด้วยสายตายินดี

ลู่เจาเจาได้แต่เม้มริมฝีปากและหัวเราะคิกคัก นางรู้อยู่แล้ว!

หึ แดนเทพทอดทิ้งโลกมนุษย์ไปนาน พวกเขาไม่อยากปกป้องมนุษย์อีกแล้ว แต่เต๋าสวรรค์ไม่ทำเช่นนั้น!

จู๋มั่วกำลังโบยบินไปอย่างยิ่งใหญ่ ทว่าเมื่อเขาเห็นร่างเด็กหนุ่มยืนอยู่บนก้อนเมฆจึงตกใจจนตัวแข็งทื่อ...

โชคดีที่ไม่มีใครสนใจเขาในเพลานี้

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเป็นหวาดกลัว ก่อนจะถอยกลับลงถือกระถางดอกไม้ด้วยตัวสั่นเทาเช่นเดิม “ให้ตายเถิด นี่ข้าเพิ่งสัมผัสได้ถึงพลังเต๋าสวรรค์จากเขา!”

เต๋าสวรรค์อยู่เหนือสามดินแดน และเป็นพลังที่มองไม่เห็นมีหน้าที่กำหนดกฎเกณฑ์ทั้งสามดินแดน

ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ว่าเต๋าแห่งสวรรค์เกิดขึ้นได้อย่างไร แต่ทุกคนรู้ดีว่าเต๋าสวรรค์นั้นไม่มีรูปร่างเป็นมนุษย์!

เขาเป็นดั่งตัวแทนของความยุติธรรมและกฎแห่งฟ้าดิน!

แล้วทำไมเขาถึงมีรูปร่างเป็นมนุษย์เช่นนี้

เป็นไปไม่ได้!

“เสี่ยวฮวา ข้าคิดว่าคงตาฝาดไป…” เขาส่ายหน้าพร้อมกับปล่อยพลังวิญญาณให้กับดอกไม้เล็กนั่น

เสี่ยวฮวาเอนตัวไปมาถูกับฝ่ามือของเขาเบาๆ

ดวงตาของจู๋มั่วหรี่ลง “เจ้าได้รับบาดเจ็บสาหัส ยังแปลงกายไม่ได้ ดูแลตัวเองให้ดีเสียก่อนนะ”

และเห็นได้ชัดว่าเพลานี้ผู้ใดคือคนนอก

ทุกคนไปรวมตัวกันที่ตำหนักหมิงกวง

โดยมีราชครูกำลังถือตราประทับแผ่นดินอยู่รออยู่แล้ว

ฮ่องเต้แคว้นต่างๆ นั่งลงบนที่ประทับ ส่วนขุนนางคนอื่นๆ ยืนอยู่ในท้องพระโรงใหญ่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ตรงกลางคือเหล่าทายาทของแคว้นใต้

“ตามพระราชโองการของฮ่องเต้ผู้ล่วงลับ...” ขันทีค่อยๆ อ่านพระราชโองการของฮ่องเต้ผู้ล่วงลับทีละน้อย

หลังจากอ่านย่อหน้ายาวจบไป ก็มาถึงเนื้อหาสำคัญ

“มอบให้แก่ลู่เจาเจาบุตรสาวของสวี่สืออวิ๋น! ด้วยความเคารพ!”

เหล่าขุนนางถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะคุกเข่าลงทีละคนแล้วพูดว่า “กระหม่อม…ยินดีปฏิบัติตามคำสั่งของฮ่องเต้ผู้ล่วงลับพ่ะย่ะค่ะ!”

“กระหม่อม…ยินดีปฏิบัติตามคำสั่งของฮ่องเต้ผู้ล่วงลับพ่ะย่ะค่ะ!!”

เหล่าขุนนางต่างคุกเข่าลง เว้นเสียแต่องค์ชายและองค์หญิงที่ยืนตัวตรงอยู่ตรงกลาง

หัวใจของใต้เท้าหมิงพลันเต้นระรัว สีหน้าของเขาเริ่มมืดมนมากยิ่งขึ้น!

องค์ชายสามมีนิสัยขี้ขลาดมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่เขากลับได้เป็นหัวหน้าของสายเลือดราชวงศ์รองจากหนานเฟิ่งอวี่!