หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 969

ลู่เจาเจาก้มหัวลง “ข้าไม่ได้อยากเป็นผู้ช่วยชีวิตใคร แต่ข้ามีขีดกำจัดความอดทนของตนเอง”

นางพาเด็กหนุ่มไปที่หน้าต่าง

“เจ้าคือเต๋าสวรรค์ ทุกสรรพสิ่งในสายตาของเจ้าก็เหมือนเมฆหมอกในทะเล ต่อให้โลกมนุษย์ถูกทำลาย เจ้าก็คงไม่รู้สึกอะไร ถูกหรือไม่”

เด็กหนุ่มชะงักก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

“แต่ดูนั่น...”

“ภายใต้แสงตะเกียงเหล่านั้นมีครอบครัวอยู่”

เมื่อรวมกันจึงกลายเป็นดวงดาวบรรจบกันเป็นแสงนับพัน

เบื้องหลังของนางยังมีสรรพชีวิตบนโลกมนุษย์

ตอนกลางคืน

จู๋มั่วนอนหลับไปทั้งๆ ที่ยังสวมเสื้อผ้า

ในค่ำคืนเงียบงัน ทุกอย่างยังคงเงียบสงบ

ดอกไม้เล็กที่พลิ้วไหวตามสายลมริมหน้าต่างพลันสั่นไหวเล็กน้อย

ทันใดนั้นมันจึงกลายเป็นเด็กสาวรูปงามภายใต้แสงจันทร์

ดวงตาที่ปิดสนิทของจู๋มั่วสั่นไหวเล็กน้อย แต่ยังคงไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ

เด็กสาวในชุดสีแดงทำความสะอาดบ้านอย่างเงียบๆ