หนูน้อยจอมอิทธิฤทธิ์ นิยาย บท 991

นางก้าวเข้าไปในแท่นหยก

ลวดลายที่เกิดจากการรวมตัวของโลหิตสว่างวาบขึ้นในชั่วพริบตา พลังแห่งเทพที่เข้มข้นไหลทะลักเข้าสู่ร่างของนาง

ลู่เจาเจาโกรธจนขอบตาแดงก่ำ อีกทั้งยังมีท่าทีหวาดกลัวเล็กน้อย หยุดอยู่ห่างจากชายคนนั้นสามก้าว

“ฉงเย่ว์…”

“เป็นเจ้าใช่ไหมฉงเย่ว์?”

นางเกือบจะร้องไห้ออกมา

ลู่เจาเจารู้สึกหมดหนทางเป็นครั้งแรก นางถึงกับทำอะไรไม่ถูก

ชายคนนั้นขยับศีรษะที่ก้มต่ำลงเล็กน้อย ทำให้โซ่ตรวนที่ล่ามตัวเขาอยู่สั่นไหวไปด้วย…

เกิดเสียงกระทบดังนั้น

ชายหนุ่มค่อยๆ เงยหน้าขึ้น คิ้วคมขมวดเข้าหากันอย่างเหน็ดเหนื่อย สันจมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากเม้มแน่น แววตาเป็นประกายร้อนแรง

“เจา...เจา!” เขาอ้าปากพยายามพูด แต่ดูเหมือนจะอ่อนแรงอย่างสุดแสน

เพียงแค่กระซิบเรียกเบาๆ ว่า เจาเจา

“ฉงเย่ว์!!” ลู่เจาเจาไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป นางพุ่งไปข้างหน้าเหมือนคนบ้า ลอยขึ้นกลางอากาศและปัดปอยผมสีดำที่กระเซิงบนใบหน้าของฉงเย่ว์ออกอย่างแผ่วเบาด้วยมือที่สั่นเทา

เด็กน้อยร้องไห้ตัวสั่นไปหมด ไม่แปลกใจเลยที่ท่านพี่รัชทายาทถึงกับหมดสติไป!

“พวกเขากล้าดียังไง! พวกเขากล้าดียังไง!”

จองจำเทพ!

พวกเขากำลังจองจำเทพ!!

พวกสารเลว พวกเขาบังอาจจองจำเทพเจ้า และพยายามช่วงชิงแก่นพลังเทพ!!

ลู่เจาเจาชักกระบี่ออกมาแล้วฟาดฟันไปยังโซ่ตรวนเหล็ก

กระบี่เล่มเล็กในมือของนาง เมื่อยกขึ้น ก็แปรเปลี่ยนเป็นเงากระบี่ยักษ์ที่ฟาดผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน พร้อมกับเสียงดังสนั่น

โซ่ตรวนที่แข็งแกร่งดุจเหล็ก ก็ถูกตัดขาดได้ด้วยกระบี่เล่มเดียว

ทั่วทั้งเมืองซีเหอ ได้เห็นกระบี่ที่น่าสะพรึงกลัวนี้

“สมควรตายให้หมด!”

“สมควรตายจริงๆ!!” ลู่เจาเจาวางฉงเย่ว์ลงบนพื้นอย่างแผ่วเบา รอยประทับระหว่างคิ้วของนางกะพริบเป็นสีแดง

นางถือกระบี่ยืนอยู่กลางแท่นหยก สายลมพัดชายกระโปรงพลิ้วไหว ดูแล้วน่าสะพรึงกลัวไม่น้อย

“ใครกัน! กล้าดียังไงบังอาจบุกรุกเข้ามาในเขตต้องห้าม!”

เสียงตะโกนอันดังก้องและแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวมาจากขอบฟ้าเบื้องบน

ลู่เจาเจาถือกระบี่ มองดูเจ้าเมืองซีเหอเหาะเหินบินเข้ามาอย่างสงบนิ่ง

“เจ้าน่ะหรือ?”

“เจ้านับว่าเป็นอะไร? กล้าดียังไงมาตัดสินแทนเทพเจ้า ทวงความยุติธรรมให้เทพเจ้า ในเมืองซีเหอ ต่อให้เป็นเทพเจ้า ข้าก็หักกระดูกสันหลัง และต้องคุกเข่าต่อหน้าข้าหมิงเต๋อเจินจวิน!” ชายคนนั้นดูเหมือนจะหยิ่งยโสอย่างที่สุด ในแดนศักดิ์สิทธิ์ เขาแทบมีอำนาจควบคุมทุกอย่าง

หมิงเต๋อเจินจวินใช้พลังศักดิ์สิทธิ์กวาดไป ความสงสัยระหว่างคิ้วของเขายิ่งทวีความรุนแรงขึ้น

แต่เดิมเขาคิดว่าอีกฝ่ายเป็นผู้มีพลังอำนาจยิ่งใหญ่ที่ซ่อนตัวจากโลกภายนอก แต่ในตอนนี้…

แต่กลับพบว่า อีกฝ่ายมีอายุเพียงสี่ขวบเท่านั้น!!

อายุตามโครงกระดูก 4 ขวบจริงๆ!

อีกทั้ง ไม่มีกลิ่นอายของการเข้าสิงร่างผู้อื่นเลย

พูดตามตรงก็คือ ในแดนศักดิ์สิทธิ์ สุนัขตัวไหนก็ตามที่จับได้ข้างทาง คงจะยิ่งใหญ่กว่านาง!

“หมิงเต๋อ...เจ้าคือ หมิงเต๋าเจินจวินงั้นหรือ?” ลู่เจาเจามีสีหน้าเหม่อลอยเล็กน้อย ชิงหยวน... ดูเหมือนจะคุ้นหูอยู่บ้าง

“เจ้าในฐานะเจ้าเมืองซีเหอ กลับกระทำการอันเป็นกบฏเช่นนี้!”

“จองจำเทพ หมิ่นประมาทดวงจิตเทพ ผู้กระทำความผิดต้องถูกลงโทษ!”

รอยประทับสีแดงเพลิงระหว่างคิ้วของลู่เจาเจา แทบจะลุกเป็นไฟ

“เจ้าสมควรตาย!”

“ใครว่าไม่มีใครทวงความยุติธรรมให้เขา!” ลู่เจาเจาเสียงเย็นยะเยือก ปลายเท้าแตะพื้น พุ่งตัวขึ้นพร้อมชักกระบี่ออกมา