ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 146

เขาท่องยุทธภพมานานหลายแรมปี ยังไม่เคยเห็นหญิงสาวของบ้านใดที่มุดโพรงสุนัขออกมา ดังนั้นเขาจึงถูกแม่หญิงนางนี้ทำให้สนใจขึ้นมา

แต่ภาพฉากเหตุการณ์ต่อมา ก็ทำให้เขาตกใจจนแถบจะตกจากต้นไม้

แม่หญิงคนนั้นอยู่ดี ๆ ก็ถอดเสื้อผ้าออกในกลางวันแสก ๆ !

แต่ก็ยังดีเพราะถอดเพียงแค่เสื้อผ้าด้านนอกสุดเท่านั้น เป่ยถังหลิงเฟิงถอนหายใจในทันที

ยังดียังดี

เขาเป่ยถังหลิงเฟิงยังท่องยุทธภพยังไม่พอเลยด้วยซ้ำ ดังนั้นเขาจึงไม่อยากถูกคลุมถุงชนเพียงแค่เพราะไม่ระวังไปเห็นเรือนร่างของอิสตรีจนหมดอิสรภาพ 

อย่างไรก็ตาม สาวน้อยคนนี้ ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นตานัก ?

แต่ไม่ว่าจะคิดอย่างไรก็คิดไม่ตกว่าเคยเจอที่ไหนมาก่อน

เป่ยถังหลิงเฟิงจมอยู่ในห้วงความคิด จู่ ๆ ก็ปวดก้นเล็กน้อย ราวกับว่ามีบางอย่างทิ่มเข้าไป

เขาลูบไปที่ก้นของเขาอย่างไม่รู้ตัว ก็สัมผัสแท่งอะไรบางอย่างที่เรียว ๆ ยาว ๆ 

พอดึงออกมาดู เชี้ย !

ที่แท้เป็นเข็มเงิน !

กำลังภายในในร่างพริบตาก็สลายไปในทันที "โครม" เสียงดังขึ้น เขาตกลงมาจากต้นไม้ด้วยความทุลักทุเล ฝุ่นลอยคลุ้งไปทั่ว สั่นสะเทือนจนใบไม้ของต้นไม้ใหญ่ข้าง ๆ สั่นร่วงลงมาไม่น้อย

นัยน์ตาสองชั้นอันเย้ายวนคู่หนึ่งได้สบเข้ากับดวงตาของลู่ยุ๋นหลัว หัวใจของเขาเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาเล็กน้อย ดวงตาคู่งามที่ตาขาวตาดำแบ่งอย่างชัดเจน สว่างสดใสชัดเจนราวกับน้ำแร่ !

ลู่ยุ๋นหลัวย่อตัวลงและมองดูพิจารณาชายที่มีสีหน้าทุลักทุเลบนพื้นคนนั้นด้วยความสนใจ 

เห็นแค่เขาที่สวมชุดลายเมฆครามสีฟ้า บริเวณเอวมีดาบเหน็บไว้เล่มหนึ่งที่ไม่รู้จักชื่อ ใบหน้าหล่อเหลาที่หาใดเทียบได้ ระหว่างคิ้วเห็นถึงความเย้ยหยันที่เห็นได้ชัด ผมสีดำบนศีรษะถูกรวบไว้อย่างหลวม ๆ ด้วยปิ่นหยก บรรยากาศภายในของชายคนนี้ราวกับมีบางส่วนแห่งความสง่างามและอ่อนโยนแฝงไว้

ดูแล้วคนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากสุนัข ไม่คาดคิดมาก่อนว่าที่แท้จะเป็นแค่คนถ้ำมอง

และก็ไม่รู้ว่าใบหน้านี้ปกติล่อลวงพรากพรหมจรรย์ของสาวน้อยไปกี่คนแล้ว

ในขณะเดียวกันนางก็แอบดีใจที่ไม่ได้เข้าไปในมิติพิเศษเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ไม่เช่นนั้น ตอนนี้ไม่แน่นางอาจจะต้องฆ่าคนเพื่อรักษาความลับไว้ก็ได้