ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 147

หอเซียนแพทย์เป็นโรงแพทย์ที่มีชื่อเสียงและยิ่งใหญ่มากที่สุดในเมืองหลวง ตั้งอยู่ในเขตที่เจริญที่สุดของเมืองหลวง

มีข่าวลือว่าสาขาของหอเซียนแพทย์กระจายไปทั่วห้าอาณาจักร

ไม่เพียงแต่มีสมบัติทางธรรมชาติที่หายากทุกประเภทเท่านั้น แต่ยังมีแพทย์จำนวนมากที่สุดในใต้หล้าอีกด้วย

ภายในห้าอาณาจักร พสกนิกรที่ได้เป็นแพทย์ล้วนต่างภูมิใจที่สามารถเข้าไปในหอเซียนแพทย์ได้

อย่างไรก็ตามตัวตนของเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังหอเซียนแพทย์นั้นกลับลึกลับอย่างยิ่ง ไม่มีใครรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา

หลังจากที่ลู่ยุ๋นหลัวมาถึงหอเซียนแพทย์ ก็พบว่าโรงแพทย์ของหอเซียนแพทย์นั้นแออัดเกินไป

ที่ปากประตู แพทย์ที่คอยตรวจรักษาแบบไม่มีค่าใช้จ่ายก็มีถึงห้าคน แถวด้านนอกก็ต่อกันยาวจนไม่รู้ว่าเลี้ยวคดไปกี่โค้งแล้ว

ภายในร้านโอสถก็เต็มไปด้วยผู้คนที่กำลังสั่งยา

ดูเหมือนว่ากิจการของหอเซียนแพทย์จะดีเกินกว่าธรรมดาด้วยซ้ำ

แน่นอนว่าโรงแพทย์และร้านโอสถไม่ว่าสมัยใดล้วนเป็นสถานที่ทำเงิน

เป่ยถังหลิงเฟิงติดตามลู่ยุ๋นหลัวไปจนถึงประตูของหอเซียนแพทย์อย่างไม่มียางอาย

“เจ้าอยากซื้อยา ?”

"เจ้าป่วยรึ ?" เป่ยถังหลิงเฟิงมองพิจารณาลู่ยุ๋นหลัว ใบหน้าที่แดงระเรื่อและเป็นประกาย ซึ่งดูไปแล้วก็ไม่เห็นว่าจะดูป่วยตรงไหน ?

ลู่ยุ๋นหลัวหันหน้าไปมองใบหน้าที่หล่อเหลาของเป่ยถังหลิงเฟิงที่กำลังยิ้มเล็กยิ้มน้อย ทันใดนั้นเข็มเงินก็ปรากฏขึ้นในมือของนาง "เจ้าเชื่อหรือไม่ หากเจ้าพูดอีกคำเดียว ข้าจะทิ่มเจ้าอย่างไร้มนุษยธรรม"

ถ้าไม่รู้จักพูดก็ไม่ต้องพูด !

มาพูดว่านางป่วยเป็นอะไร ?

มันนะสิป่วย !

เป่ยถังหลิงเฟิงหดขาสองข้างของเขาโดยไม่รู้ตัว