ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 191

เขาทรงคิดว่านางจะใจกล้าบ้าบิ่นเหมือนครั้งก่อนตอนที่อยู่ในตำหนักเย็นและรวบหัวรวบหัวเขา

ฝ่าบาท ?

ลู่ยุ๋นหลัวจับคำสำคัญได้ในประโยคเมื่อสักครู่ได้

แม่นมคนโหด ?

สนมคนโปรด ?

เขาคือฝ่าบาท ?

หัวสมองของลู่ยุ๋นหลัวค่อย ๆ แจ่มชัดขึ้น แม้ว่านางจะพอเดาอะไรบางอย่างได้ไม่ชัดเจนนัก แต่นางก็ยังหยั่งเชิงถามไป "ฝ่าบาท ?"

"อือ"

จี้อู๋เจวี๋ยทรงตรัสด้วยน้ำเสียงที่เรียบเฉย

เสียงของเขาทรงแหบซ่านอย่างน่าประหลาดใจ

หัวใจของลู่ยุ๋นหลัวกระตุกเต้นไม่เป็นจังหวะ

ชิบหายแล้ว !

เป็นฝ่าบาทจริง ๆ !

แต่นางกลับมองว่าฝ่าบาทเป็นโสเภณีชายในหอชุนเฟิงโหลวมาโดยตลอด ?

ไม่แปลกใจเลยว่าตอนนั้นพระพักตร์ของเขาถึงทรงดูไม่ได้ขนาดนั้น

ถ้าเช่นนั้น ภาพความทรงจำช่วงนั้นจะอธิบายอย่างไร ?

ลู่ยุ๋นหลัวคิดไม่ตก อีกทั้งตอนนี้ก็แทบจะไม่มีเวลาให้ได้คิดแล้ว

เมื่อพิจารณาจากข้อมูลที่ได้รับมาเมื่อสักครู่ ตัวตนของนางในสมัยราชวงศ์นี้คือนางสนมของฝ่าบาท

ดูเหมือนว่านางในตอนนี้จะเป็นที่โปรดปราณ ?

แต่นางไม่ต้องการไปที่วังที่เป็นสถานที่มีแต่เลห์กลอุบายน่ะสิ !

ถ้าไม่ระมัดระวังล่ะก็ เกรงว่าชีวิตน้อย ๆ ก็คงจะไม่มีเหลืออีกแล้ว?

เมื่อนึกถึงตรงนี้ ร่างกายของลู่ยุ๋นหลัวก็ค่อย ๆ เกร็งขึ้นเรื่อย ๆ สมองตอนนี้ก็เอาแต่คิดหาวิธีว่าจะหลบหนีอย่างไร

เมื่อจี้อู๋เจวี๋ยทรงรู้สึกได้ถึงร่างกายของลู่ยุ๋นหลัวที่เกร็งแข็ง ภายในพระหฤทัยของเขาก็เงียบเชียบไร้ซุ่มเสียงใด

และทรงไม่อยากทำให้นางลำบากใจอีกต่อไป

เขาเพียงแต่ทรงกอดนางไว้แน่นภายในอ้อมพระอุระของเขา "นอนเถอะ"

ช่วงไม่กี่วันนี้มีเรื่องการเมืองมากมายภายในวัง เขาเองก็ไม่ได้บรรทมสนิทมาเนิ่นนานแล้วเช่นกัน

ตอนนี้การที่ได้ทรงกอดลู่ยุ๋นหลัวในอ้อมพระอุระ พระหฤทัยดวงนี้ของเขาก็รู้สึกสบายใจอย่างน่าประหลาดใจ

แต่ลู่ยุ๋นหลัวจะหลับลงได้ที่ไหนกัน ?

นางจึงได้แต่หลับตาและนอนนับดาวในใจ

ไม่นานนักก็ได้ยินเสียงของลมหายใจแว่วดังเข้ามาในหู

ลู่ยุ๋นหลัวรออยู่เป็นเวลานาน หลังจากยืนยันได้แล้วว่าฝ่าบาทบรรทมหลับสนิทแล้วจริง ๆ นางจึงลุกขึ้นอย่างเงียบ ๆ