ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 2

เมื่อนางหันกลับก็สบตาเข้ากับดวงตาสีดำอันเงียบสงัดคู่หนึ่ง พร้อมกับแสงสลัว ๆ ที่ผ่านมาจากกระเบื้องหลังคาที่นางเปิดไว้ทำให้พอจะเห็นรูปร่างคร่าว ๆ ของชายคนนี้

ลู่ยุ๋นหลัวรู้สึกเคอะเขินเอามือที่ปิดปากชายตรงหน้าออก พร้อมกับกระซิบถามว่า “มาแอบดูเหมือนกันรึ?”

จี้อู๋เจวี๋ยขมวดคิ้ว เขาไม่ได้มีงานอดิเรกพิเศษอะไรแบบนี้ แต่เขาก็ไม่อยากเปิดปากพูดอธิบายอะไร

ไม่ตอบ? แปลว่ายอมรับ?

ก็น่าจะใช่ ผู้ชายดึกดื่นกลางค่ำกลางคืนปีนขึ้นหลังคาวังนอกจากจะมาดูชายหญิงทำอะไรกันแล้วจะทำอะไรอย่างอื่นได้อีก?

เดี๋ยวนะ? ถ้าแบบนี้ก็น่าจะถือว่าเป็นลูกค้าของนางได้อยู่นะ

พอคิดถึงตรงนี้ ดวงตาของลู่ยุ๋นหลัวก็สดใสขึ้นมาทันใด นางค่อย ๆ โน้มตัวมาประชิดชายคนนั้น พร้อมกับใช้เสียงต่ำ “ข้ามีตำรากามสูตรวาดพิเศษ ถ้าเทียบกันแล้วน่าดูกว่าข้างล่างนั่นเยอะ แค่10ตำลึงเอง ราคาโคตรคุ้ม!”

ตำรากามสูตรของนางเป็นสิ่งที่นางภูมิใจที่สุด ย้อนกลับไปเมื่อครึ่งปีก่อน นางได้เงินจากการขายตำราเหล่านี้ประทังชีวิตในตำหนักเย็น

ตำรากามสูตร?

จี้อู๋เจวี๋ยไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีวันที่คนในตำหนักในมาขายตำรากามสูตรกับเขาแบบโจ่งแจ้ง

“เอาไง? เงินแค่10ตำลึงคุ้มมากเลยนะ แถมยังไม่มีความเสี่ยงถูกจับที่ทุกคืนต้องปีนขึ้นมาแอบดูอีก น่าอายจะตาย” ลู่ยุ๋นหลัวแนะนำซะอย่างดิบดีทั้งที่ตัวเองก็ควรจะอายที่แอบปีนขึ้นมาดูชายหญิงทำอะไรกันเช่นกัน

จี้อู๋เจวี๋ยสีหน้าเคร่งขรึมเยือกเย็นพยายามมองอีกฝ่ายให้ชัด ผู้หญิงคนนี้รู้ตัวบ้างรึเปล่าว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่