ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 207

สถานการณ์ของสนมเหยาที่ดีมากในตอนนี้ แน่นอนว่านางไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้คนอื่นมาพรากนางจากไปในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้

งั้นนางก็จะต้องยอมรับข้อเสนอต่าง ๆ ของลู่ยุ๋นหลัวเพื่อยาถอนพิษ

หลังจากเงียบไปนาน

สนมเหยาก็ยอมประนีประนอมในที่สุด "เจ้าพูดมาเถอะ ว่าข้าต้องทำอะไรถึงจะได้ยาถอนพิษ ?"

ลู่ยุ๋นหลัวเผยยิ้มออกมาบาง ๆ นี่สิถึงจะถูกต้อง

โลกนี้ไม่มีธุรกิจอะไรที่เจรจาไม่ได้

“ประการแรก เอาเงินของข้าที่เจ้าเอาไปทั้งหมดมาคืนข้าโดยห้ามขาดแม้แต่แดงเดียว”

"ไฉ่เหอ เจ้ารีบไปเอาเงินออกมา" สนมเหยาสีหน้าเศร้าหมองมองไปที่ใบหน้าที่งดงามราวกับความงามของดอกไม้และแสงจันทร์ของลู่ยุ๋นหลัวที่อยู่ตรงข้าม

ไฉ่เหอผู้นี้ดูเหมือนจะทำธุระรอบคอบกว่าฉุ่ยยวู่ชานคนก่อนหน้านี้มาก

หลังจากกลับมาและเห็นจุดบนใบหน้าของสนมเหยา นางก็ก้มหน้าลงและไม่ได้ถามอะไรแม้แต่คำเดียว

ดูเหมือนจะรู้เรื่องในพระราชวังเป็นอย่างดี ว่าอะไรควรดู อะไรไม่ควรดู อะไรควรถาม อะไรไม่ควรถาม

เพียงพริบตาก็หยิบตั๋วเงินออกมา

"ร้านซอมซ่อนั่นของเจ้า ในช่วงกว่า 20 วันนี้ทำเงินไปได้ 100 กว่าตำลึง ที่ข้ามีตั๋วเงินอยู่ 200 ตำลึง เจ้ารับไปให้หมด ตอนนี้เจ้าเอายาแก้พิษให้กับข้าได้รึยัง ?" สนมเหยาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ลู่ยุ๋นหลัวรับตั๋วเงินนั้นมาพร้อมกับนับตรวจสอบอย่างละเอียด พบว่าเป็นเงิน 200 ตำลึงจริงก็เก็บเข้าไปพร้อมกับเอ่ยกล่าว "ไม่ต้องรีบร้อนไป 200 ตำลึงนี้เดิมทีก็เป็นของข้าตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"

"เอาล่ะ ตอนนี้เรามาเจรจาถึงราคาสูตรทำชานมไข่มูกและก็สูตรทำน้ำแข็งกันต่อ"

ลู่ยุ๋นหลัวนั่งพิงพนักเก้าอี้ด้านหลังของนาง

พร้อมกับพูดจาอย่างไม่รีบร้อน

สนมเหยารู้ดีว่าวันนี้การจะได้มาซึ่งยาถอนพิษเกรงว่านางก็ต้องเสียเลือดเสียเนื้อไปไม่น้อย

"เจ้าเปิดราคามาเลย"

"สนมเหยา เจ้าชั่งเป็นเสด็จน้องที่ตรงไปตรงมาจริง ๆ เห็นแก่เจ้าที่ร่วมมือดีขนาดนี้ ข้าไม่ขอเงินอะไรเจ้าเยอะขนาดนั้น เจ้าวางใจเถอะ ข้าลดราคาให้เจ้า เอาเป็นว่าราคาของทั้งสองสูตรนี้เหมือนกันอยู่ที่สูตรละ 50,000 ตำลึงแล้วกัน" ลู่ยุ๋นหลัวพูดอย่างเกรงใจ โดยคิดว่านางเองได้ให้ราคาแก่นางสนมเหยาอย่างมีน้ำจิตน้ำใจและคุณธรรมที่สุดแล้ว