ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 207

สถานการณ์ของสนมเหยาที่ดีมากในตอนนี้ แน่นอนว่านางไม่เต็มใจที่จะปล่อยให้คนอื่นมาพรากนางจากไปในช่วงเวลาสำคัญเช่นนี้

งั้นนางก็จะต้องยอมรับข้อเสนอต่าง ๆ ของลู่ยุ๋นหลัวเพื่อยาถอนพิษ

หลังจากเงียบไปนาน

สนมเหยาก็ยอมประนีประนอมในที่สุด "เจ้าพูดมาเถอะ ว่าข้าต้องทำอะไรถึงจะได้ยาถอนพิษ ?"

ลู่ยุ๋นหลัวเผยยิ้มออกมาบาง ๆ นี่สิถึงจะถูกต้อง

โลกนี้ไม่มีธุรกิจอะไรที่เจรจาไม่ได้

“ประการแรก เอาเงินของข้าที่เจ้าเอาไปทั้งหมดมาคืนข้าโดยห้ามขาดแม้แต่แดงเดียว”

"ไฉ่เหอ เจ้ารีบไปเอาเงินออกมา" สนมเหยาสีหน้าเศร้าหมองมองไปที่ใบหน้าที่งดงามราวกับความงามของดอกไม้และแสงจันทร์ของลู่ยุ๋นหลัวที่อยู่ตรงข้าม

ไฉ่เหอผู้นี้ดูเหมือนจะทำธุระรอบคอบกว่าฉุ่ยยวู่ชานคนก่อนหน้านี้มาก

หลังจากกลับมาและเห็นจุดบนใบหน้าของสนมเหยา นางก็ก้มหน้าลงและไม่ได้ถามอะไรแม้แต่คำเดียว

ดูเหมือนจะรู้เรื่องในพระราชวังเป็นอย่างดี ว่าอะไรควรดู อะไรไม่ควรดู อะไรควรถาม อะไรไม่ควรถาม

เพียงพริบตาก็หยิบตั๋วเงินออกมา

"ร้านซอมซ่อนั่นของเจ้า ในช่วงกว่า 20 วันนี้ทำเงินไปได้ 100 กว่าตำลึง ที่ข้ามีตั๋วเงินอยู่ 200 ตำลึง เจ้ารับไปให้หมด ตอนนี้เจ้าเอายาแก้พิษให้กับข้าได้รึยัง ?" สนมเหยาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ลู่ยุ๋นหลัวรับตั๋วเงินนั้นมาพร้อมกับนับตรวจสอบอย่างละเอียด พบว่าเป็นเงิน 200 ตำลึงจริงก็เก็บเข้าไปพร้อมกับเอ่ยกล่าว "ไม่ต้องรีบร้อนไป 200 ตำลึงนี้เดิมทีก็เป็นของข้าตั้งแต่แรกอยู่แล้ว"

"เอาล่ะ ตอนนี้เรามาเจรจาถึงราคาสูตรทำชานมไข่มูกและก็สูตรทำน้ำแข็งกันต่อ"

ลู่ยุ๋นหลัวนั่งพิงพนักเก้าอี้ด้านหลังของนาง

พร้อมกับพูดจาอย่างไม่รีบร้อน

สนมเหยารู้ดีว่าวันนี้การจะได้มาซึ่งยาถอนพิษเกรงว่านางก็ต้องเสียเลือดเสียเนื้อไปไม่น้อย

"เจ้าเปิดราคามาเลย"

"สนมเหยา เจ้าชั่งเป็นเสด็จน้องที่ตรงไปตรงมาจริง ๆ เห็นแก่เจ้าที่ร่วมมือดีขนาดนี้ ข้าไม่ขอเงินอะไรเจ้าเยอะขนาดนั้น เจ้าวางใจเถอะ ข้าลดราคาให้เจ้า เอาเป็นว่าราคาของทั้งสองสูตรนี้เหมือนกันอยู่ที่สูตรละ 50,000 ตำลึงแล้วกัน" ลู่ยุ๋นหลัวพูดอย่างเกรงใจ โดยคิดว่านางเองได้ให้ราคาแก่นางสนมเหยาอย่างมีน้ำจิตน้ำใจและคุณธรรมที่สุดแล้ว

"อย่างละ 50,000 ตำลึง ? ลู่ยุ๋นหลัว นี่เจ้าจะไม่ตะกละเกินไปหน่อยรึ !" สนมเหยารู้ดีว่านางเองจะร้องถูกลู่ยุ๋นหลัวขูดเลือดขูดเนื้ออย่างหนัก แต่ก็ไม่คิดมาก่อนว่าความตะกละของนางจะมากถึงเพียงนี้

ทั้งสองสูตรรวมกันเป็นเงิน 100,000 ตำลึง ?

ไม่ต้องพูดถึงว่านางจะเปิดร้านขายถึงนอกวัง ต่อให้เปิดร้านขึ้นมาจริง นางจะต้องขายให้ได้อีกเท่าไหร่ถึงจะทำกำไรได้เงินกลับคืนมา

ลู่ยุ๋นหลัวพูดด้วยรอยยิ้ม "เสด็จน้อง เจ้าต้องคิดแบบนี้ ว่าเจ้าใช้เงิน 100,000 ตำลึงเพื่อซื้อสูตรทั้งสองไปเผยแพร่ เหล่าพสกนิกรจะต้องรำลึกถึงไมตรีจิตของเจ้า พอถึงเวลาเจ้าก็จะได้กลายเป็นที่ชื่นชอบสถิตในใจของพสกนิกร ว่าเสด็จน้องช่างคำนึงถึงประโยชน์ของผู้อื่นเป็นใหญ่ เพื่อพสกนอกรของอาณาจักรตงหลาน กับแค่เงิน 100,000 ตำลึงนี้จะมีค่าอะไรกัน เงินเล็กน้อยขนาดนี้ เสด็จน้องคงจะไม่ถือสาหรอกใช่ไหม ?”

ลู่ยุ๋นหลัวได้นำคำพูดที่สนมเหยาพูดให้นางฟังเมื่อสักครู่พูดย้อนลับคืนไปให้สนมเหยา

ใบหน้านั้นของสนมเหยาที่เต็มไปด้วยจุดแดง ๆ ทันใดนั้นก็โกรธรุนแรงออกมา

นางลู่ยุ๋นหลัวตัวดี นึกไม่ถึงว่าจะปากคอเราะรายได้ถึงเพียงนี้

100,000 ตำลึง พูดออกมาได้ว่าเงินน้อย ๆ ?

นางรู้หรือไม่ว่าเงิน 100,000 ตำลึงนี่มีมูลค่าเท่าไหร่ ?

ลู่ยุ๋นหลัวยังคงไม่แยแสสบเข้ากับสายตาอันดุร้ายของสนเหยา

ที่นางมาวันนี้ก็ไม่ได้มีเรื่องอื่นอะไร ก็แค่มาจัดการฆ่านางโดยเฉพาะ

นางได้แอบสืบข่าวมาแล้ว

ว่านางสนมเหยาคนนี้ ตระกูลของท่านแม่ของนางมีธุรกิจอยู่ในห้าอาณาจักร

แม้ว่าเงินในมือจะเทียบไม่ได้กับเหมืองทองคำของตระกูลหลันกุ้ยเหรินแต่ก็เป็นเจ้าขุนมูลนายที่มีเงินไม่ขาดมือเช่นเดียวกัน

เงิน 100,000 ตำลึงแค่นี้ นางมั่นใจว่าเอาจากสนมเหยาได้แน่นอน

เวลาค่อย ๆ ผ่านไปอย่างเชื่องช้า

ในที่สุดนมเหยาก็ตกลงกับราคาที่สูงเสียดฟ้าของลู่ยุ๋นหลัวเพื่อแลกกับยาถอนพิษ

โชคดีที่ในช่วงฤดูร้อน ท่านน้าของสนมเหยาได้ถามนางเกี่ยวกับสูตรเครื่องดื่มและของที่เย็นนี้

เดิมทีนางต้องการเผยแพร่สูตรนี้ให้รับรู้โดยทั่วกันเพื่อใช้ครองใจพสกนิกร

ตอนนี้ดูเหมือนว่านางคงได้แต่ต้องขายต่อสูตรน้ำแข็งพร้อมกับสูตรชานมให้กับท่านน้าของนางซะแล้ว