ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 208

เมื่อดูจากธุรกิจขนาดใหญ่ของพวกเขา ยังไงก็สามารถเอาทุนคืนมาได้

หลังจากคิดเรื่องนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า สนมเหยาก็ให้ไฉ่เหอนำตั๋วเงินจำนวน 100,000 ตำลึงมา

ลู่ยุ๋นหลัวหลังตรวจสอบรายละเอียดว่าไม่มีอะไรผิดพลาดแล้วก็เก็บไปในทันที จากนั้นก็เหลือบสายตาอันอ่อนโยนและนุ่มนวลพร้อมกับยิ้ม "งั้นต่อไป เราก็มาพูดถึงราคาของยาแก้พิษกันต่อ"

สนมเหยาหายใจเข้าจนลึกเพื่อระงับความโกรธในใจของนาง

นางตอนแรกคิดว่าหลังจากนางจ่ายเงินมากขนาดนี้เพื่อซื้อสูตรชานมและน้ำแข็งไปแล้ว นางลู่ยุ๋นหลัวจะเอายาแก้พิษให้กับนาง ไม่คาดคิดมาก่อนว่ายาแก้พิษนางจะต้องเสียเงินซื้ออีก ?

เมื่อนึกถึงจุดนี้ สายตาอันอ่อนโยนก็ถลึงมองใบหน้าที่ยิ้มเยาะอยู่ต่อหน้านาง

“เจ้าว่าราคามาเถอะ”

ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มอย่างสดใส "หยินซวาง เจ้าคิดว่าชีวิตของนางสนมเหยาท่านนี้ควรมีค่าสักเท่าไหร่ดี ?"

หยินซวางที่ยืนอยู่ข้างหลังลู่ยุ๋นหลัวมาโดยตลอดก็ให้ความร่วมมือคิดพิจารณาคำถามนั้นอยู่ครู่และตอบกลับอย่างจริงจัง "นายหญิงสนมเหยาออกจะสูงส่งถึงเพียงนั้น ชีวิตของนางแน่นอนว่าต้องประเมินค่ามิได้"

ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มเยอะมองไปที่ใบหน้าตรงข้ามที่ถูกจุดแดงขึ้นจนหน้าพังไปไม่น้อยพร้อมกับเอ่ยกล่าว "เสด็จน้องเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม ? ว่าชีวิตของเจ้านั้นประเมินค่ามิได้ เสด็จพี่เองก็มิกล้าเสนอราคาสุ่มสี่สุ่มห้า ตั้งสูงไปก็หาว่าข้าขูดรีด ตั้งต่ำไปก็เกรงว่าคนอื่นจะหาว่าชีวิตเจ้าไม่คุ้มค่า เห้อ เจ้าบอกข้าทีว่าข้าควรทำเช่นไร ?"

ลู่ยุ๋นหลัวเบือนหน้าซ้ายทีขวาทีอย่างลำบากใจมองไปสนมเหยาที่ขณะนี้เพลิงโทสะยิ่งสะสมปะทุขึ้นเรื่อย ๆ

ลำบากใจอะไร ?

เห็นได้ชัดว่าลู่ยุ๋นหลัวต้องการขูดรีดไถเงินจากนางมากกว่าเดิม

หากวันนี้นางไม่ได้ตกอยู่ในเงื้อมมือของลู่ยุ๋นหลัว มีหรือนางจะปล่อยให้ตัวเองขายหน้าต่อหน้าลู่ยุ๋นหลัวแบบนี้ ?

สนมเหยาขบเขี้ยวเคี้ยวฟันและถลึงมองลู่ยุ๋นหลัวที่อยู่ตรงข้าม

"แบบนี้ละกันเสด็จน้อง เจ้าบอกราคาตัวเจ้ามาก่อนสิ ถ้าราคาไม่ถูกใจข้า เราก็ค่อยมาเจรจากันใหม่ดีไหม ?" จุดสำคัญของลู่ยุ๋นหลัวคือนางประเมินเงินในมือสนมเหยาที่มีเหลืออยู่อย่างแม่นยำไม่ได้