ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 25

นางรู้หรือไม่เพียงเพื่อที่จะตามหานางให้พบเขาพลิกทั้งผืนฟ้าและแผ่นดินทั้งวังเพื่อตามหานาง

กว่าจะพบนางนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย นึกไม่ถึงว่ายังจะเล่ห์อุบายร้อยแปดพยายามหนี !

นี่นางไม่อยากเจอเขาขนาดนี้เลยรึ ?

ลู่ยุ๋นหลัวมองใบหน้าที่อยู่เพียงแค่เอื้อม รูจมูกของนางก็เริ่มมีบางสิ่งระคายเคืองขึ้นมาอีกครั้ง นางพยายามอดกลั้นถึงที่สุดแต่ก็ไม่ทันแล้ว "ฮัดชิ้ว !"

นางจามออกมาอีกระลอกใหญ่ !

เงียบกริบ !

รอบด้านกลับเงียบกริบไร้ซึ่งเสียงใด !

เมื่อนางเห็นดวงที่พร้อมระเบิดเปลวเพลิงออกมาได้ทุกเมื่อตรงหน้า นางเอียงศีรษะให้และยิ้มขึ้น ชายตรงหน้าช่างรูปงามเสียจริง

แต่ว่า... ทำไมหน้าของชายคนนั้นกลับแยกออกมาได้หลายหน้า ?

รอยยิ้มที่แฝงความโกรธเกี้ยวของจี้อู๋เจวี๋ยปรากฏขึ้นพร้อมเอ่ยกลับ "สนมคนโปรด อาการหวัดของเจ้าช่างมาได้ถูกเวลาทุกครั้ง !"

"ถ้าเช่นนี้ ดูเหมือนว่าคืนนี้ข้าต้องพำนักตำหนักเย็นดูแลเจ้าซึ่งเป็นสนมคนโปรดให้ดีสะแล้ว สนมคนโปรคเจ้าคิดอย่างไรบ้าง ?" แผ่นมือแข็งกร้านสัมผัสที่ผิวอันเนียนนุ่ม สายตาพลุบต่ำมองไปที่บริเวณหน้าอกของลู่ยุ๋นหลัว

สายตาที่ร้อนผ่าวนั่นหาใดแฝงความขบขันใดสิ้น

"สนมคนโปรด ?" ลู่ยุ๋นหลัวเหมือนกับได้ฟังสิ่งที่ตลกขบขันจนเผลอยิ้มอกมา "เจ้าคิดว่าเจ้าอยู่สมัยโบราณเหรอ มาสนมคนโปรดอะไร...."

นางยังไม่ทันพูดจบนางก็รู้สึกว่าร่างกายเบาขึ้นมาทันที นางถูกเขายกขึ้นไว้บนบ่าเดินกลับไปที่ห้องนอน

"นี่เจ้าจะทำอะไร ? รีบปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้ !" ลู่ยุ๋นหลัวขัดขืนโดยไม่รู้ตัว ฮือ ๆ ๆ....

เจ้าคนนี้จะทำอะไรไม่ดีกับข้างั้นงั้นเหรอ ?

ไม่ได้ !

นางยอมตายเพื่อรักษาความบริสุทธิ์ของนางไว้ !

ต่อให้เขาจะหล่อก็เถอะ ยังไงก็ไม่ได้ !