ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 41

เฉาจงฉวนคิดอยู่เพียงครู่ก็พูดออกไป “นับจากพรุ่งนี้เป็นต้นไป แผ่นไม้ของนายหญิงแห่งตำหนักเย็นก็ต้องวางไปด้วย !”

“นายหญิงแห่งตำหนักเย็น ?” ความสงสัยของขันทีหลู่กลับยิ่งเพิ่มพูนมากขึ้นในใจ ถูกขับให้ไปอยู่ตำหนักเย็นแล้วยังมีโอกาสในที่ตรงนี้อยู่อีกงั้นเหรอ ?

ในเวลาเดียวกันนี้ จี้อู๋เจวี๋ยก็เสด็จออกมาด้านนอกพอดี

เขาทอดพระเนตรไปที่เฉาจงฉวนเพียงครู่ “เป็นอะไร นางให้เจ้ามากี่ตำลึงจนถึงขนาดที่เจ้าช่วยนางจัดการทำธุระให้ ?”

เฉาจงฉวนเข่าทรุดลงกับพื้นทันที “ฝ่าบาททรงโปรดทราบ ตัวข้าน้อยผู้นี้มิบังอาจ...”

หลังจากวันนั้นที่เขาได้นำบันทึกบทสนทนาระหว่างท่านอ๋องเฉินและนายหญิงถวายส่งไป องค์จักรพรรดิก็ทรงขยำกระดาษแผ่นนั้นจนเป็นก้อน

ถึงแม้พระพักตร์จะทรงเย็นชา แต่องค์จักพรรดิก็ไม่ได้ทรงตรัสใดใด

เขาก็ได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่าคงจะหลุดพ้นหมดข้อครหาแล้ว

ไม่คิดเลยว่าองค์จักรพรรดิกลับจำเนื้อหาที่เขียนทั้งหมดไว้ได้

ในใจของเฉาจงฉวนเองก็ยังคงอมทุกข์ไว้ที่ไม่สามารถพูดออกมาได้เช่นเดียวกัน

จี้อู๋เจวี๋ยเห็นเป็นเช่นนั้นก็ไม่ได้ทำให้เขาลำบากใจอะไรอื่นอีก แต่เขากลับมองไปที่ขันทีหลู่ที่มาจากห้องสำเร็จราชการ “เจ้าวางกระดานลงซะ แล้วไปที่วังหลิวหยุนกับข้า”

ส่วนเฉาจงฉวนนั้นปล่อยเขาคุกเข่าต่อไปแบบนั้น

โดยปกติแล้วเขาไม่เชื่ออยู่แล้วว่าเฉาจงฉวนจะรับเงินติดสินบนจากลู่ยุ๋นหลัว แม่นางคนนี้ช่างมารยาร้อยแปด

แต่ถึงอย่างไรก็ตาม การที่นางพูดเช่นนั้นนั่นหมายถึงเฉาจงฉวนต้องไปทำอะไรสักอย่างให้นางไม่พอใจเป็นแน่ ถึงยังไงก็ต้องลงโทษเฉาจงฉวนพอเป็นพิธี

เขาไม่ใช่แค่คิดที่จะไม่ช่วยอะไรนาง แต่เขากลับเต็มใจด้วยซ้ำ

ขันทีหลู่กลับดีอกดีใจ หรือว่านี่จะถึงเวลาที่เขาจะมาทำในตำแหน่งนี้แทนขันทีเฉาแล้ว ?

นี่เป็นตำแหน่งถึงขั้นหัวหน้าขันที !

ในชั่วเวลานั้นเขาก็นำกระดานที่อยู่ในมือส่งมอบให้กับขันทีเฉาก่อนที่จะก้าวตามองค์จักรพรรดิไป

มณฑลซ่างหยวนในช่วงสองวันนี้ก็กลับมาคึกคักอีกครั้ง

ที่มาที่ไปมันเริ่มมาจากเมื่อสองวันก่อนหลังได้รับพระบรมราชโองการจากท่านอ๋องน้อยรุ่ยที่ส่งโดยม้าเร็วข้ามวันข้ามคืนมาจากเมืองหลวง ผู้ตรวจการมณฑลซ่างหยวนใต้เท้าโจวหมิงก็แถบจะไม่ได้หลับไม่ได้นอนมานับตั้งแต่วันนั้น

ภายในพระราชสาส์นนั้นท่านอ๋องน้อยได้ทรงรับสั่งให้คนนำไปติดประกาศว่าการค้าธัญพืชภายในมณฑลซ่างหยวนจะไม่กำหนดเพดานราคาอีกต่อไปรวมถึงสามารถกำหนดราคาเองได้ตามใจชอบ

เขาหยิบพระราชสาส์นฉบับนั้นทบทวนไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เพื่อให้มั่นใจว่าเป็นพระบรมราชโองการจากท่านอ๋องน้อยรุ่ยจริง

ราคาธัญพืช ณ มณฑลซ่างหยวนปัจจุบันถือว่าสูงที่สุดในบรรดามณฑลทั้งหมดของอาณาจักรตงหลาน ด้วยเหตุนี้มณฑลใกล้เคียงจึงกำหนดเพดานราคาแต่เร็ววันเพื่อป้องกันราคาสูงจะพุ่งสูงผิดปกติไปมากกว่านี้ แต่กลับกลายเป็นว่าพระบรมราชโองการนี้ที่สั่งยกเลิกการกำหนดเพดานราคาธัญพืช ซึ่งก็เหมือนกับการสนับสนุนให้พ่อค้าชั่วเหล่านั้นในทางอ้อม ซึ่งเกรงว่าราคาจะพุ่งสูงขึ้นต่อไปโดยในท้ายที่สุดจะต้องก่อให้เกิดความโกลาหลเป็นแน่

ใต้เท้าโจวกลับไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าทำไมท่านอ๋องน้อยรุ่ยมีพระบรมราชโองการทรงรับสั่งมาเยี่ยงนี้

ภายในพระราชสาสน์ยังบอกอีกว่า เป็นพระบรมราชโองการขององค์จักรพรรดิ ให้เร่งด่วนลงมือทำในทันทีเมื่อได้รับพระราชสาส์น 

ใต้เท้าโจวขณะนี้ที่นั่งอยู่ในจวนปกครองจนฟ้าสาง ในสถานการณ์ที่เขาเลือกอะไรไม่ได้ก็ได้แต่จำใจทำตามสิ่งที่ได้รับสั่งมา

ซึ่งผลลัพธ์ก็เป็นไปดั่งตามที่คาด ตั้งแต่พระบรมราชโองการนี้ถูกประกาศออกไป เหล่าผู้คนประชากรทั่วไปต่างก่นด่าสาปแช่งผู้ตรวจการราวกับเอาเลือดสุนัขมารดที่หัว(เลือดสุนัขมารดที่หัว หมายถึง การด่าเสียเทเสียซึ่งอ้างอิงจากสมัยก่อนของคนโบราณในการแก้ไขปัญหาที่ราวกับคำสาปของพ่อมดแม่มดโดยการเอาเลือดสุนัขไปรดที่หัวผู้นั้นเพื่อเป็นการแก้ไขปัญหา)อย่างไรอย่างนั้น

ผู้คนต่างก็พูดว่าผู้ตรวจการสมรู้ร่วมคิดกับพวกพ่อค้าธัญพืชหวังจะเก็งกำไรในขณะที่ผู้คนกำลังอดทุกข์ได้ยาก

แต่ถึงอย่างไร เวลาผ่านไปเพียงไม่ถึงครึ่งวันเรื่องราวต่าง ๆ เริ่มกลับมาดีขึ้น

ปรากฏว่าพ่อค้าธัญพืชจากมณฑลใกล้เคียงขนธัญพืชทั้งหมดที่มีเพื่อมาขายที่มณฑลซ่างหยวน

ราคาธัญพืช ณ มณฑลซ่างหยวนสูงถึงสิบตำลังเป็นประวัติการณ์ นั่นทำให้พ่อค้าธัญพืชบริเวณใกล้เคียงก็เริ่มสอดแนมท่าทีของเขตปกครองว่าจะรับมือเช่นไร โดยมีแผนรับมือคร่าว ๆ ไว้สองแผน ถ้าหากเขตปกครองแข็งข้อที่พยายามจะกดดันราคาต่อไปทางฝั่งพ่อค้าจะยังคงสงวนท่าทีต่อไปอีก แต่หากอ่อนข้อขึ้นมาเมื่อใดพ่อค้าก็จะเทขายธัญพืชเพื่อหอบทำกำไร

แต่กลับกลายเป็นว่ามณฑลซ่างหยวนยกเลิกกำหนดเพดานราคา นั่นเท่ากับว่าเป็นโอกาสอันดีที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วสำหรับพ่อค้าเหล่านี้

เพียงข่าวแพร่สะพัดออกไปไม่นาน ทั้งมณฑลซ่างหยวนก็มีขบวนธัญพืชเป็นโขยงใหญ่ที่พร้อมจะเข้ามาเจรจาค้าขายให้กับมณฑลแห่งนี้แล้ว