ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 62

สีหน้ารังเกียจของเหยากุ้ยเหรินมองไปที่ตำราขาดขาดเน่าเน่าเล่มนั้น ไอนี่เนี่ยนะ ?

ที่สามารถทำให้นางได้เป็นที่โปรดปราณขององค์จักรพรรดิ ?

ลู่ยุ๋นหลัวคงไม่คิดว่านางหลอกง่ายจนขนาดที่หยิบเอาตำราขาด ๆ มาหลอกนางหรอกใช่มั๊ย ?

ลู่ยุ๋นหลัวยื่นตำราส่งไปให้พร้อมกับยิ้มอย่างเลศนัย “ลองเปิดดูสิ”

เหยากุ้ยเหรินรับมาพร้อมกับเปิดพลิกดูตามใจ เพียงเห็นเนื้อหาภายในก็ถึงกับหน้าแดงลามไปจนถึงหูทันที

นึกไม่ถึงเลยว่าจะเป็นตำรากามสูตร

แต่นางเพียงแค่เปิดดูอย่างคร่าว ๆ กลับพบว่าเนื้อหาภายในนั้นเป็นที่น่าตกใจมากกว่าปกติ !

ตั้งแต่นางยังเด็กถือว่าถูกครอบครัวเลี้ยงมาแบบฮองเฮา เรื่องบนเตียงเหล่านั้นบรรดาแม่นมก็ได้สอนให้นางตั้งนานแล้ว แต่...

แม่นมเฉินที่ยืนอยู่ข้างหลังเหยากุ้ยเหรินก็ได้เห็นเนื้อหาภายในตำรานั้นสีหน้าของนางก็เปลี่ยนกระทันหันเช่นเดียวกัน

ต้องทราบก่อนว่า ตำรากามสูตรเฉกเช่นนี้ถึงแม้ว่าภายในตำหนักในถือว่าเป็นของลามกและเป็นสิ่งที่กฎหมายบังคับห้ามไว้ชัดเจน แต่ก็ยังมีนางสนมที่แอบสะสมสิ่งของเหล่านี้

เพียงแค่เรื่องบนเตียงนั้นทำให้องค์จักรพรรดิพอพระทัยได้ หลังจากนี้ก็จะเป็นที่โปรดปราณไปตามธรรมชาติมากขึ้นไปเรื่อย ๆ

โดยเฉพาะเหล่าหญิงสาวที่เตรียมพร้อมเข้ามาในวัง โดยก่อนที่จะเข้ามาในวังก็มักจะมีเหล่าผู้อาวุโสใช้ตำรากามสูตรคอยตักเตือนสั่งสอน

แม่นมเฉินถือว่าเป็นคนที่อยู่ภายในครอบครัวราชการมากกว่าครึ่งค่อนชีวิต เหลือบตาเพียงครู่นางก็ดูออกทันทีว่าตำราเล่มนี้แตกต่างจากตำรากามสูตรอื่น ๆ ทั่วไป

แอบตกใจไม่น้อย นึกไม่ถึงว่าภายในตำหนักในแห่งนี้จะพบเข้ากับสิ่งของที่ไม่ถูกตามทำนองคลองธรรม

ใบหน้าที่ละเอียดอ่อนของเหยากุ้ยเหรินค่อย ๆ กลับมาสงบอีกครั้ง พร้อมกับปิดตำราวางไว้บนโต๊ะ “เสด็จพี่ เกรงว่าสิ่งนี้จะไม่สุภาพสักเท่าไหร่จริงมั๊ย ? อีกทั้งยังเป็นการฝ่าฝืนกฏของพระราชวังอีกด้วย”

ลู่ยุ๋นหลัวถอนหายใจเบา ๆ เฉิดหน้ามุมสี่สิบห้าองศามองขึ้นไป “ตำราเล่มนี้ เดิมทีผู้อาวุโสในครอบครัววางไว้ในกล่องให้ข้าในวันอภิเษก ข้าที่อยู่ในตำหนักเย็นด้วยสถานการณ์อันยากลำบาก เครื่องประดับที่ข้าควรขายก็ขายไปเกือบหมดแล้ว ตอนนี้เหลือเพียงตำราเล่มนี้ที่สามารถแบ่งเบาค่าใช้จ่ายของตำหนักเย็นได้ ในเมื่อเสด็จน้องเกรงว่าจะเป็นการไม่เหมาะสม ข้าก็จะไม่บังคับให้ลำบาก บางทีวังหลิวหยุนอาจจะสนใจในตำราเล่มนี้ก็เป็นได้”

ลู่ยุ๋นหลัวพูดพลางหยิบตำราลุกขึ้นพร้อมที่จะเดินออกไป

เมื่อแม่นมเฉินได้ฟังสิ่งที่พูด นางก็กังวลขึ้นมาทันใดจนถึงขั้นเรียกลู่ยุ๋นหลัวให้หยุด

ก่อนหน้านี้ที่หลันกุ้ยเหรินต้องการเป็นที่โปรดปรานขององค์จักรพรรดิ นางถึงกับตีฆ้องร้องป่าวในพระมหาราชวังรับซื้อเหล้าดอกบัวเป็นเงินมหาศาล

หากให้นางรู้เรื่องตำราเล่มนี้ นางต้องยอมจ่ายด้วยราคาสูงเพื่อซื้อเป็นแน่

แต่วันนี้สนมที่มีตำแหน่งฐานะกลับมีเพียงแค่สองคน อีกทั้งหลันกุ้ยเหรินได้นำหน้าไปแล้วอยู่ก้าว หากตำราเล่มนี้ตกไปอยู่ที่นาง นายหญิงของนางต่อจากนี้จะไม่ลำบากกว่าเดิมอีกเหรอ ?

เมื่อคิดถึงตรงนี้ แม่นมเฉินก็รีบขยิบตาให้กับเหยากุ้ยเหริน อีกทั้งยังพูดบางอย่างใส่หูเหยากุ้ยเหริน

เหยากุ้ยเหรินเบาใจพร้อมกับเอ่ย “ในเมื่อเสด็จพี่มีเรื่องลำบาก เสด็จน้องก็ต้องช่วยเป็นเรื่องธรรมดา”

“เสด็จพี่ลองดูให้ทีว่าตำราเล่มนี้จะขายให้ข้าสักกี่ตำลึง ?”

ลู่ยุ๋นหลัวยิ้มและนั่งลง “5,000 ตำลึง”

อะไร ?

ตำราขาด ๆ แค่นี้ตั้ง 5,000 ตำลึง ？

เหยากุ้ยเหรินมองดูตำราขาดขาดเน่าเน่าบนโต๊ะ ไม่ว่าจะคิดเท่าไหร่ก็รู้สึกว่าไม่คุ้มกับเงิน 5,000 ตำลึง

นางแหงนมองดวงตาที่มีประกายรอยยิ้มของลู่ยุ๋นหลัวคู่นั้นอีกครั้ง นางรู้สึกว่าตนเองนั้นถูกหลอกเข้าให้แล้ว

นางลู่ยุ๋นหลัวคนนี้เกรงว่าหมากกระดานนี้ของนางอาจวางแผนที่จะขายตำราเล่มนี้อยู่ตั้งแต่แรกแล้ว !

“เสด็จน้อง 5,000 ตำลึงสำหรับตำราเล่มนี้ถือว่าไม่แพง เจ้าลองดูเหล้าดูบัวนั้น 1 กาตั้ง 1,000 ตำลึง ดื่มแล้วก็หมดกัน แต่ตำราเล่มนี้ เมื่อเจ้าเรียนรู้แล้ว มันจะสลักไว้อยู่ในหัวเจ้าตลอดไป ตำราก็ไม่ได้หายไปไหน เรียนเสร็จแล้วนอกจากจะเปลี่ยนมือเอาไปขายให้คนอื่น ภายภาคหน้าก็ยังสามารถส่งต่อให้...”