ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 74

พื้นดินที่เหลืออีก 200 หมู่ นางยังสามารถเอาไปปลูกพืชจำพวกข้าวโพดและมันฝรั่งต่าง ๆ ได้ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงหน้าฤดูสำหรับเพาะปลูกพืชกลุ่มนั้น

นางค้นหาพืชผักผลไม้ไปมาในมิติพิเศษ และได้คัดแยกประเภทพืชผักผลไม้ที่สามารถปลูกได้ในตอนนี้เอาไว้

ภายในช่วงสองวันนี้ลู่ยุ๋นหลัวอยู่แต่ภายในตำหนักเย็นยุ่งกับงานมาโดยตลอด

ส่วนภายนอกตำหนักเย็น เหล่าขันทีและนางข้าหลวงที่ทำงานภาคการเกษตรจนจรดเย็นทุกวัน ขณะกลับไปยังที่พักของพวกเขาก็จะได้ซาลาเปาสองลูกหมั่นโถวหนึ่งลูกกลับไปด้วยตลอด 

บางครั้งก็สามารถเอากลับไปกินยังที่พักของตนเองได้ พวกเขาจึงถูกสายตาอิจฉาไม่รู้กี่คู่จ้องมอง

เพียงแค่เห็นก็รู้รสชาติได้ทันทีว่าต้องอร่อยกว่าโจ๊กถั่วและโจ๊กข้าวอยู่หลายเท่า และยังได้ยินมาว่าง่ายต่อการอิ่มท้อง

ด้วยเหตุนี้จึงเริ่มมีคนควักเงินยอมจ่ายเพื่อซื้อซาลาเปาและหมั่นโถวในมือของพวกเขา

โดยสรุปแล้ว ภายในพระมหาราชวังขณะนี้ที่สามารถได้ทานซาลาเปาและหมั่นโถวนอกเหนือจากองค์จักรพรรดิแล้ว ก็มีเพียงแค่คนที่ทำงานในตำหนักเย็นเท่านั้น และดูเหมือนพระพันปีหลวงก็ยังไม่เคยเสวยเลยแม้เพียงสักครั้งเดียว

ณ เวลานั้นเอง จึงมีเหล่าขันทีและนางข้าหลวงมากมายเริ่มอิจฉาเหล่าคนที่ได้ไปทำงานที่ตำหนักเย็น

ซึ่งตอนนั้นที่สำนักพระราชวังได้ถามว่ามีใครสมัครใจในการไปที่ตำหนักเย็นบ้าง พวกนางล้วนเกลียดงานภาคเกษตรที่ต้องใช้แรงงานจึงไม่มีใครสมัครใจ

แต่พอมาถึงวันนี้ เหล่าคนที่ได้ไปทำงานที่ตำหนักเย็นก็เลิกงานกลับมาเร็วกว่าปกติเกือบทุกวัน อีกทั้งยังได้ทานอาหารที่อร่อยและยังไม่ต้องมาคอยถูกกร่นด่าทุบตี พวกคนที่ตัดสินใจไม่ไปในวันนั้นก็เริ่มเสียดายขึ้นมา

และช่างน่าเสียดายที่ตำหนักเย็นตอนนี้ไม่รับคนเพิ่มอีกแล้ว

พระพันปีหลวงเมื่อได้ทรงทราบว่าภายในพระราชวังมีพระกายหารจานใหม่ พระพันปีก็ได้แต่ทรงคุ้ยจิ้มพระกายาหารตรงหน้าไปมาที่มีจำพวก ไก่ เป็ด ปลา และเนื้อต่าง ๆ บนโต๊ะอย่างเฉยชา

อีกทั้งอากาศที่ร้อนอบอ้าวเช่นนี้ก็ทรงทำให้พระพันปีไม่ได้ทรงอยากเสวยพระกายาหารพวกเนื้อเท่าไหร่นัก

พระพันปีทรงโบกพระหัตถ์เรียกข้าราชบริพารให้นำพระกายาหารออกไป

ขณะทรงขยับพระวรกายลุกขึ้น แม่นมเหอที่อยู่ข้าง ๆ ก็รีบเข้าไปพยุงพระหัตถ์เพื่อให้พระพันปีสามารถทรงลุกประทับนั่งบนเตียงบรรทมได้

เหล่านางข้าหลวงเองก็รีบชงชาหนึ่งการีบเข้ามาถวาย

“นายหญิงของตำหนักเย็นครั้งนี้ถือว่ามีคุณูปการอันใหญ่หลวงนัก ขนาดองค์จักรพรรดิยังทรงมีพระราชโองการอภัยโทษให้แก่นาง และยังทรงสั่งนางข้าหลวงและขันทีอีกหลายสิบคนไปให้นางอีก เพื่อให้นางปลูกข้าวสาลีในตำเย็นออกมาให้ผลผลิตงอกงามดี” แม่นมเหอทรงถวายการนวดให้พระพันปีหลวงไปพลางขณะที่พูดถึงข่าวคราวอย่างละเอียดที่ตนเองไปได้ยินมา

พระพันปีหลวงหลับพระเนตรและทรงปล่อยให้แม่เฉินที่อยู่เบื้องหลังพระวรกายถวายการบีบนวดไหล่ “ในเมื่อมีคุณูปการอันใหญ่หลวง ตัวข้าเองก็ควรที่จะตบรางวัลให้กับนางเล็กน้อยมิใช่รึ”

เวลาผ่านไปได้ไม่นาน พระพันปีหลวงก็ลืมพระเนตรขึ้นและตรัสบอก “เจ้าไปที่ตำหนักเย็นเรียกนางให้มาเข้าเฝ้าที”

“เพคะ!”

คนของพระพันปีหลวงเมื่อมาถึงตำหนักเย็นก็เป็นเวลาเที่ยวตรงที่ถือว่าเป็นช่วงอากาศร้อนจัดพอดี

ลู่ยุ๋นหลัวพลิกไปมาอยู่บนเตียงในช่วงกลางวันอย่างน่าเบื่อ

อาจเนื่องจากในช่วงไม่กี่วันนี้ที่สำนักพระราชวังได้ส่งเสบียงมาเกวียนแล้วเกวียนเล่า แม้กระทั่งน้ำแข็งก็ส่งมามิใช่น้อย นั่นจึงทำให้นางไม่ต้องลงมือทำน้ำแข็งเองอีกต่อไป อีกทั้งน้ำแข็งที่ส่งมาของสำนักพระราชวังก็มากเกินพอใช้ด้วยซ้ำ

ซึ่งน้ำแข็งก้อนใหญ่เหล่านั้นวางอยู่ในถังไว้บนโต๊ะ แต่ลู่ยุ๋นหลัวก็ยังรู้สึกถึงไอความร้อนทำให้นางคิดว่าควรหรือไม่ควรอาศัยช่วงที่คนไม่อยู่นี้แอบเข้าไปในมิติพิเศษของนาง

พอพูดขึ้นมาทีไร มิติพิเศษนี้ก็ราวกับมีเวทมนต์ เพราะไม่ว่าจะช่วงเวลาไหนของอุณหภูมิภายในมิติพิเศษนี้ก็จะยังคงสบายราวกับในช่วงฤดูไม้ผลิ การหลบเข้าไปในมิติพิเศษในช่วงฤดูร้อนจึงเหมาะสมดีที่สุด

ทันใดนั้นที่บานประตูด้านหน้าตำหนักก็มีเสียงเคลื่อนไหวราวกับมีคนมา

เพราะนางอยู่ห่างจากประตูค่อนข้างไกลจึงฟังไม่ค่อยชัดว่าพูดอะไรกันอยู่

ผ่านไปไม่นานนัก แม่นมโจวก็เดินมาพร้อมกล่าว “นายหญิงเพคะ แม่นมเหอแห่งวังหนิงซินมาเยือนเพคะ กล่าวว่าพระพันปีหลวงต้องการให้ท่านไปเข้าเฝ้า”

พระพันปีหลวง ?

ลู่ยุ๋นหลัวลุกขึ้นนั่ง

ในความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมนั้นแถบจะไม่มีเรื่องราวใดที่เกี่ยวข้องกับพระพันปีหลวงเลย

แม่นมโจวสั่งให้หยินซวางตักน้ำเข้ามาหนึ่งถัง จากนั้นก็เริ่มแต่งตัวให้กับลู่ยุ๋นหลัวและพูดคุยไปด้วย “อ้างตามสิ่งที่บ่าวรู้นั้น พระพันปีหลวงเป็นพระขนิษฐาของพระมารดาแท้ ๆ ขององค์จักรพรรดิ ขณะที่องค์จักรพรรดิพระชนมายุได้เพียง 6 พรรษา พระมารดาขององค์จักรพรรดิได้สวรรคตไปด้วยโรคร้าย หลังจากนั้นองค์จักรพรรดิก็ทรงได้รับการเลี้ยงดูภายในวังของพระพันปีหลวงตลอดมา องค์จักรพรรดิเองจึงทรงรักและเทิดทูนเคารพพระพันปีหลวงมาโดยตลอด”