ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 85

บุตรสาวของจวนอัครมหาเสนาบดีอภิเษกทั้งที อีกทั้งยังได้อภิเษกเป็นชายาเอกแห่งจวนมกุฎราชกุมาร ไม่ว่าจะพูดอย่างไร สินเดิมที่ได้อภิเษกเข้ามาก็ไม่น่าจะตระหนี่อะไรขนาดนั้น

“สินเดิม ?” ลู่ยุ๋นหลัวพยายามรวบรวมความจำของเจ้าของร่างเดิม วันอภิเษกนั้นจำได้ว่าเป็นขบวนริ้วแดงสิบลี้ ดูเหมือนว่าสินเดิมก็มีอยู่ราว 200 กว่าพระแท่นอัญเชิญ

เนื่องจากคืนนั้นเกิดเรื่องสำคัญใหญ่ขึ้น เพียงวันที่สองก็ถูกองค์จักรพรรดทรงสำเร็จโทษให้ประทับตำหนักเย็นในทันที ต่อมาพอข่าวการถูกประหารอัครมหาเสนาบดีแพร่กระจายออกไป ก็ทำให้ลืมคิดถึงเรื่องสินเดิมพวกนั้นมาตั้งแต่นั้นมา

“บ่าวที่ตามนายหญิงเข้ามาในวังก็ถือเพียงแค่ของที่ถือมาได้ด้วยแค่นั้น ส่วนของอื่นนั้นบ่าวไม่ได้เป็นคนถือเข้ามา ใครจะรู้ว่าหลังจากเข้ามาในวังแล้วจะต้องไปถูกขังที่ตำหนักเย็น”

“ถ้าจะให้พูด สินเดิมของนายหญิงเองเป็นไปได้ว่าคงจะอยู่ที่จวนมกุฎราชกุมาร” แม่นมโจวจำได้ว่าก่อนที่เข้ามาในวังนางได้ไปสอบถามที่จวนมกุฎราชกุมารอยู่ก่อน ดูเหมือนว่าจวนแห่งนั้นจะอยู่ภายใต้พระนามขององค์จักรพรรดิ ของมากมายข้างในล้วนแถบจะไม่ได้มีการย้ายเข้าไปในวัง

“หยินซวาง เจ้าพอจะรู้มั๊ยว่าสินเดิมของข้ามีอะไรบ้าง ?” ลู่ยุ๋นหลัวตั้งใจพยายามนึกย้อนกลับไป แต่ยังไม่รู้อยู่ดีว่าสินเดิมของนางเองนั้นแท้จริงมันคือขงออะไรกันแน่

หยินซวางคิดอยู่สักพักก็ตอบกลับไป “ก่อนวันอภิเษกหนึ่งวันข้าพอจะได้เห็นของที่ใส่ในกล่องก็มีพวก ปิ่นทอง เครื่องประดับ และสมบัติจำพวกนี้ ถ้าถามถึงของอื่นนอกจากนี้บ่าวก็ไม่ทราบแล้วเพคะ”

ลู่ยุ๋นหลัวพอได้ฟัง แววตาก็เปล่งประกายแวววับขึ้นมา ยังมีร้านค้าภาคการเกษตรอยู่ไม่ใช่เหรอ ?

ดูเหมือนว่านางคงต้องหาเวลาเอาเรื่องนี้ไปคุยกับจี้อู๋เจวี๋ยให้ได้

ผ่านไปสี่วัน ฝนห่าใหญ่ก็ได้หยุดและผ่านไป

ฝนห่าใหญ่ครั้งนี้ทำให้เหล่านางข้าหลวงและขันทีที่ทำงานในตำหนักเย็นตกใจจนสติแถบจะหลุดลอยอย่างไม่มีทางกลับมา

ตอนแรกพวกเขาแค่คิดว่าแผ่นประกาศพยากรณ์อากาศที่ติดบนผนังด้านนอกตำหนักเย็นจะเป็นนายหญิงที่เขียนเพื่อความสนุกสนานเท่านั้น โดยแถบจะไม่ได้คิดเลยว่าฝนจะตกขึ้นมาจริง ๆ 

หลังจากฝนหยุดก็เข้าสู่การทำงานวันแรก โดยที่บางคนก็มาถึงตำหนักเย็นแต่เช้าเพื่อมองกระดาษที่เขียนพยากรณ์อากาศผืนนั้น ยิ่งไปกว่านั้นยังตกใจพบอีกว่า ขนาดเวลาฝนหยุดก็ยังเขียนไว้ได้ถูกไม่มีผิดเพี้ยนแม้แต่น้อย

ไม่แปลกเลยว่าทำไมนายหญิงถึงให้พวกเขาหยุดงานตั้งสี่วัน !

ที่แท้นายหญิงก็รู้ล่วงหน้าอยู่ก่อนแล้วว่าฝนจะต้องตกถึงสี่วัน !