กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 118

นี่มันมากเกินไปหรือไม่?

องค์หญิงตังตังรีบกระโดดออกมาทันที "เสด็จแม่ ก็แค่หยกจันทร์เสี้ยวอันเดียวเท่านั้นเอง จะมีค่าถึงยี่สิบสี่ล้านตำลึงได้อย่างไร"

พระพันปีดุว่า "เจ้าจะไปรู้อะไร นั่นเป็นของขวัญที่จักรพรรดิองค์ก่อนมอบให้เป็นของขวัญ"

"แต่ว่า......"

องค์หญิงตังตังเหมือนต้องการจะพูดอะไรอีก จากนั้นสีหน้าของพระพันปีก็เคร่งขรึมลง คำเตือนในดวงตาของพระองค์ชัดเจนมากจนนางตกใจมากจนไม่กล้าพูดออกมา

นางไม่เข้าใจเลยจริงๆ

เพียงแค่หยกแผ่นเดียวเท่านั้น จะต้องกระวนกระวายใจเช่นนั้นเลยหรือ?

นางอยากจะโยนหยกชิ้นนั้นทิ้งไปตั้งนานแล้ว

เซี่ยวอวี่เซวียนตกใจจนแทบจะกระโดดออกมา เขาออกแรงดึงแขนเสื้อของกู้ชูหน่วนและรีบพูดว่า "แม่สาวอัปลักษณ์ เจ้ายังมัวนิ่งเฉยทำอะไรอยู่ รีบตอบรับไปสิ เงินยี่สิบสี่ล้านตำลึงไม่น้อยเลยนะ"

กู้ชูหน่วนสะบัดมือของเขาออก

ไม่กลัวคู่ต่อสู้ที่เก่งกาจดั่งเทพ แต่กลัวจะมีเพื่อนร่วมรบที่เป็นควาย คำพูดนี้ถูกต้องที่สุด

ยิ่งพระพันปีร้อนรนมากเพียงใด ก็ยิ่งแสดงให้เห็นว่าหยกชิ้นนั้นไม่ธรรมดา

หากก่อนหน้านี้เป็นเพียงความสงสัย เช่นนั้นตอนนี้นางสามารถยืนยันได้ว่าหยกจันทร์เสี้ยวชิ้นนั้นต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

กู้ชูหน่วนยิ้มอย่างสบายๆ และแสร้งทำเป็นทุกข์ร้อนใจ "พระพันปีเพคะ พระองค์ก็ตรัสมาถึงขั้นนี้แล้ว ตามจริงหม่อมฉันก็ควรจะคืนหยกจันทร์เสี้ยวให้กับพวกท่าน แต่หยกชิ้นนั้นหม่อมฉันยิ่งมองก็ยิ่งหลงรักและมอบคืนกลับไปให้ไม่ได้จริงๆ เพคะ"

องค์หญิงตังตังชี้หน้าของนางและตะโกนด่า "กู้ชูหน่วน เจ้าอย่าจองหองมากเกินไป เงินตั้งยี่สิบสี่ล้านตำลึงเจ้ายังกล้าเลือกมากอีกหรือ?"

"คำพูดขององค์หญิงนี้ช่างประหลาดเกินไปแล้ว หยกจันทร์เสี้ยวนี้หม่อมฉันได้มาจากการชนะ เช่นนั้นแล้วตอนนี้หม่อมฉันก็เป็นเจ้าของของหยกจันทร์เสี้ยวนี้ หม่อมฉันอยากจะแลกเปลี่ยนกับพวกท่านหรือไม่แลกเปลี่ยนกับพวกท่าน หม่อมฉันก็ไม่ผิดไม่ใช่หรือ? หรือว่าเพราะตำแหน่งที่สูงส่งกว่าของพวกท่าน ก็สามารถบีบบังคับให้หม่อมฉันแลกเปลี่ยนกับพวกท่านได้อย่างนั้นหรือ?"

องค์หญิงตังตังกระทืบเท้า "เสด็จแม่ หม่อมฉันบอกแล้วว่านางไม่มีทางคืนหยกจันทร์เสี้ยวมาให้พวกเราง่ายๆ ผู้หญิงคนนี้ไร้เหตุผล ไร้เหตุผลสิ้นดี"

ท่าทีของพระพันปีแทบจะทนไม่ได้ พระองค์ปริริมฝีปากสีแดงและตรัสออกมา "สามสิบหกล้านตำลึง ข้าเสนอเงินจำนวนสามสิบหกล้านตำลึงเพื่อแลกกับหยกชิ้นนี้ของเจ้า"