กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 153

กู้ชูหน่วนแบ่งเม็ดยาออกเป็นสองส่วน และกินลงไปครึ่งเม็ด จากนั้นก็บดอีกครึ่งหนึ่งทาลงบนใบหน้า

นางส่องกระจกและเห็นตุ่มหนองบนใบหน้าค่อย ๆ หายไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนจะไม่น่ารังเกียจแล้ว และผิวก็เรียบเนียนขึ้นมาก

เหลือเพียงรอยแผลอันน่ากลัวที่ตัดขวางกันไปมาเหมือนเนินเล็ก ๆ เท่านั้น

หากรอยแผลเป็นเหล่านี้ไม่หายไป ใบหน้าของนางก็คงจะดูน่ากลัวและน่าเกลียดมากยิ่งขึ้น

"ดูเหมือนว่าต้องหาหญ้านรกให้พบโดยเร็ว"

กู้ชูหน่วนผลักประตูอย่างหงุดหงิดและสูดอากาศบริสุทธิ์

เดิมทีนางมีความหวังเพียงเล็กน้อยว่าการใช้สมุนไพรน้อยลงจะไม่เป็นอันตราย แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่านางจะคิดในแง่ดีมากเกินไป

“แม่สาวอัปลักษณ์ ในที่สุดก็เจอเจ้าแล้ว เจ้ามาหลบทำอะไรอยู่ตรงนี่？ใกล้ถึงเวลาที่เจ้าจะต้องกลับไปที่จวนหานอ๋องแล้ว หากเทพแห่งสงครามตัดขาของเจ้าจริง ๆ จะทำอย่างไร？"

เขากล้าตัดหรือ？

“มีคนตาย？"

ๆ และตีหกครั้งติดต่อกันแสดงว่าสำนักศึกษาตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน หากตีเจ็ดครั้งแสดงว่าท่านอาจารย์หรือหัวหน้าสำนักศึกษาถึงแก่กรรมแล้ว เมื่อครู่เสียงระฆังดังขึ้นเจ็ดครั้ง น่าแปลก ไม่ว่าจะเป็นท่านอาจารย์หรือหัวหน้าสำนักศึกษา พวกเขาก็ล้วนแต่แข็งแรงดี และอีกอย่างวรยุทธของพวกเขาก็สูงส่งที่สุดในสำนักศึกษา

เซี่ยวอวี่เซวียนและกู้ชูหน่วนมองหน้ากัน

พวกเขาเดาความเป็นไปได้ที่จะถูกฆ่าตายอยู่อย่างหนึ่ง

ทั้งสองวิ่งไปตามเสียงระฆัง

ผู้คนในสำนักศึกษาต่างตระหนกตกใจ และคนไม่น้อยก็ตื่นตระหนก

กู้ชูหน่วนดึงคนผู้หนึ่งมาถาม "เกิดอะไรขึ้น？"

"หัวหน้าสำนักศึกษาถูกฆ่าตาย"