กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 164

เขาขมวดคิ้วแน่นและใช้มือข้างหนึ่งกุมท้องไว้

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็หยิบฟืนแห้งขึ้นมาจากพื้น ใส่เข้าไปในปากแล้วกัดไว้ จากนั้นก็เอื้อมมืออีกข้างไปที่ท้อง และฝืนดึงมีดที่แทงลึกเข้าไปในช่องท้องออกมา

มีดถูกดึงออกมาและเลือดก็พุ่งออกมาด้วย

เขาเจ็บปวดมาก แต่ก็กัดฟันและกลืนเสียงคร่ำครวญทั้งหมดลงไปในลำคอ โดยไม่ส่งเสียงใด ๆ ออกมา

หากไม่ใช่เพราะร่างกายของเขาสั่นอยู่ตลอดเวลา เกรงว่าจะเข้าใจคิดว่าเขาแค่ดึงเอาของธรรมดาออกมาจากช่องท้อง

เมื่อดึงมีดเล่มหนึ่งออกมาแล้ว เขาก็ดึงมีดเล่มอื่น ๆ ออกมา

เลือดไหลหยดเต็มพื้นจนทำให้กู้ชูหน่วนตาพร่ามัว

เซี่ยวอวี่เซวียนกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "เขาเป็นเช่นนี้…จะตายหรือไม่？"

“นักดีดฉิน？นักดนตรี？ผู้ที่ดีดฉินเพื่อสร้างความเพลิดเพลินให้ผู้อื่น？"

"ไม่ใช่......"

มีความเขินอายปรากฏขึ้นบนใบหน้าอันหล่อเหลาของฝูกวง

เซี่ยวอวี่เซวียนตบต้นขาของเขา "นักดนตรีที่เจ้าพูดถึง ไม่ได้หมายถึงนักดนตรีในด้านนั้นใช่หรือไม่？"

ฝูกวงก้มหน้า ท่าทางของเขายังคงนอบน้อมและสุภาพ "ใช่ จะพูดให้แย่หน่อยก็คือเป็น......ของเล่นของผู้นำกองธงกล้วยไม้

สีหน้าที่เย็นชาของกู้ชูหน่วนโกรธขึ้นมาในทันที "เล่าให้ข้าฟังอย่างละเอียด"

เขาเติบโตขึ้นมาในเผ่าปีศาจ ผู้นำกองธงกล้วยไม้มีความชอบที่พิเศษ เขาชอบทรมานคน และยังชอบ.....ตอนที่เยี่ยเฟิงอายุห้าขวบ เป็นเพราะเขาหน้าตาดี อีกทั้งยังประพฤติตัวดีและรู้ความ