กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ นิยาย บท 164

เขาขมวดคิ้วแน่นและใช้มือข้างหนึ่งกุมท้องไว้

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็หยิบฟืนแห้งขึ้นมาจากพื้น ใส่เข้าไปในปากแล้วกัดไว้ จากนั้นก็เอื้อมมืออีกข้างไปที่ท้อง และฝืนดึงมีดที่แทงลึกเข้าไปในช่องท้องออกมา

มีดถูกดึงออกมาและเลือดก็พุ่งออกมาด้วย

เขาเจ็บปวดมาก แต่ก็กัดฟันและกลืนเสียงคร่ำครวญทั้งหมดลงไปในลำคอ โดยไม่ส่งเสียงใด ๆ ออกมา

หากไม่ใช่เพราะร่างกายของเขาสั่นอยู่ตลอดเวลา เกรงว่าจะเข้าใจคิดว่าเขาแค่ดึงเอาของธรรมดาออกมาจากช่องท้อง

เมื่อดึงมีดเล่มหนึ่งออกมาแล้ว เขาก็ดึงมีดเล่มอื่น ๆ ออกมา

เลือดไหลหยดเต็มพื้นจนทำให้กู้ชูหน่วนตาพร่ามัว

เซี่ยวอวี่เซวียนกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ "เขาเป็นเช่นนี้…จะตายหรือไม่？"

กู้ชูหน่วนส่ายหัว

"ข้าไม่รู้ว่าเขาจะรอดหรือไม่ แต่หากเข้าไปตอนนี้ จะทำให้เขาตายเสียดีกว่ามีชีวิตอยู่"

ทุกคนล้วนแต่มีศักดิ์ศรี

เยี่ยเฟิงก็ไม่ยกเว้น

มีดทั้งหมดห้าเล่ม เยี่ยเฟิงดึงออกมาด้วยตนเองสามเล่ม จากนั้นพละกำลังของเขาก็ดูเหมือนจะหมดลง เขาพิงผนังและหน้าอกของเขาขยับขึ้นลง

เหงื่อขนาดเท่าเม็ดถั่วและเลือดไหลหยดลงมา เยี่ยเฟิงมองออกไปนอกหน้าต่าง นัยน์ตาสีแดงเลือดเต็มไปด้วยความเข้มแข็งและโศกเศร้า

เวลาค่อย ๆ ผ่านไป หยดน้ำตาพร่างพราวไหลออกมาจากหางตาของเยี่ยเฟิง ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ เขากอดเข่าและก้มหน้าลงชิดหัวเข่า จากนั้นก็ร้องไห้อย่างไม่มีเสียง

นี่เป็นท่าทางที่บ่งบอกว่าหมดหนทางและสิ้นหวังที่สุด

หากเขาสามารถร้องไห้ออกมาได้ก็คงดี แต่เขาก็ระงับเสียงร้องไห้ของตัวเองไว้

ร่างกายของเขาสั่นเทาและกลั้นเสียงร้องไห้เอาไว้ กู้ชูหน่วนและเซี่ยวอวี่เซวียนใจสลาย